Αυτό λέγεται «πίστη στον εαυτό σου»!
Είναι λογικό το κλίμα που επικρατεί στον Ολυμπιακό, μετά την απόκτηση του Καρίμ Ανσαριφάρντ, να αναδίδει ικανοποίηση και χαρά. Μια εξέλιξη που (απολύτως λογικά) προκαλεί τα ανάλογα σχόλια, αναφορικά με την αποτυχία των εγχώριων αντιπάλων των Πειραιωτών, να πείσουν τον ποδοσφαιριστή ότι οι δικές τους ομάδες είναι οι ιδανικές για το μέλλον του. Ξέχωρα από το πικάρισμα, που πάντα υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχει ένα σοβαρό δεδομένο στην περίπτωση του Ιρανού επιθετικού, που περιποιεί τιμή για τον ίδιο, αλλά παράλληλα είναι εξαιρετικά προσβλητικό για Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ.
Ο Ολυμπιακός δεν δελέασε τον Ανσαριφάρντ με περισσότερα χρήματα. Το αντίθετο. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ΠΑΟΚ ήταν η ομάδα που προσέφερε τα περισσότερα στον πρώην (πλέον) ποδοσφαιριστή του Πανιωνίου. Ενώ ο Παναθηναϊκός έκανε τα πάντα για να τον «κλέψει» με μεσάζοντα τον Ουζουνίδη. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι τόσο οι Θεσσαλονικείς όσο και οι έτεροι δύο διεκδικητές τού έδωσαν περισσότερα, αλλά και εγγυήσεις ότι «βρέξει-χιονίσει» θα έχει μία θέση στην 11άδα τους, ο ποδοσφαιριστής επέλεξε κόντρα στο ρεύμα. Αποφάσισε να πάει στα δύσκολα και να διεκδικήσει χρόνο και χώρο από τους Ιντέγε και Καρντόσο. Δύο επιθετικούς που, αν μη τι άλλο, δεν είναι και το πιο απλό πράγμα να τους... βγάλεις από την εξίσωση της επίθεσης.
Η απόφαση του 26χρονου στράικερ αποτελεί μία ξεκάθαρη δήλωση πίστης στον εαυτό του και τις δυνατότητές του. Και η αλήθεια είναι ότι στον Ολυμπιακό μόνο τέτοιοι ποδοσφαιριστές μπορούν να «πιάσουν» και να πετύχουν. Διότι το έλλειμμα ταλέντου καλύπτεται με δουλειά. Το έλλειμμα προσωπικότητας και «θέλω», δύσκολα.
ΥΓ.: Η χθεσινή νίκη του Ολυμπιακού στη Βαρκελώνη είναι -πιθανότατα- η σημαντικότερη της σεζόν στην Ευρωλίγκα. Διότι αυτή η μπασκετική «Λερναία Υδρα» απέδειξε ότι όσα κεφάλια κι αν της κόψεις, δεν μπορείς να τη «σκοτώσεις». Ο σύλλογος φουσκώνει από υπερηφάνεια βλέποντας αυτή την ομάδα να προελαύνει. Και χωρίς τον Σπανούλη...
ΥΓ.2: Επί προσωπικού: Ευχαριστώ για τη διαφήμιση και για την... προαγωγή σε διευθυντή. Από το στόμα σας και... Media Officer της FIFA. Να είστε καλά και φυσικά ανταποδίδω τα... θετικά σχόλια προς το πρόσωπό μου. Και μην ανησυχείτε, την επόμενη φορά που θα μου ζητήσει κάποιος να συμμετάσχω σε μία ψηφοφορία, πριν του απαντήσω, θα σας καλέσω να σας ρωτήσω. Και το ίδιο θα συμβεί και στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Αυτό είναι δέσμευση...
ΥΓ.3: Για να ολοκληρωθεί το εξαιρετικά... σημαντικό και άκρως αντικειμενικό ρεπορτάζ, δε, θα ήθελα να προσθέσω ότι (τον Νοέμβριο, όταν και έγινε η ψηφοφορία) δεν ψήφισα μόνο για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του 2016. Αλλά κατέθεσα την άποψή μου και στις εξής κατηγορίες (σε παρένθεση οι επιλογές μου): «The Best FIFA Men’s Coach 2016» (1. SANTOS Fernando / Portugal / Portugal, 2. RANIERI Claudio / Italy / Leicester City, 3. SIMEONE Diego Pablo / Argentina / Atlético de Madrid), «The Best FIFA Women’s Player 2016» (1. BEHRINGER Melanie / Germany, 2. MAROZSÁN Dzsenifer / Germany, 3. SINCLAIR Christine / Canada) και τέλος «The Best FIFA Women’s Coach 2016» (1. PRÊCHEUR Gérard/ France / Olympique Lyonnais, 2. HERDMAN John / England / Canada, 3. NEID Silvia/ Germany / Germany). Προς επίρρωση αυτών, δε, παραθέτω και τη σχετική φωτογραφία από τη φόρμα ψηφοφορίας.
ΥΓ.4: Δεν πίστευα ποτέ ότι θα δεχθώ τέτοιο bullying, λόγω της επιλογής μου να ψηφίσω τον Κριστιάνο Ρονάλντο ως κορυφαίο του 2016. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τους φίλους του Μέσι. Αλλά ως ένας ταπεινός ρεπόρτερ Ολυμπιακού, τι μπορώ να γνωρίζω για διεθνές ποδόσφαιρο.
ΥΓ.5: Ευχαριστώ και για τα υβριστικά σχόλια. Αφιερωμένα. Με κάθε επιφύλαξη.