Τα αναξιοποίητα εργαλεία και οι… ομορφιές της εξομάλυνσης
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΦΟΥΣΚΙΔΗΣ
Πριν απ’ όλα να πούμε ότι μετά το νέο κιτρινόμαυρο κάζο, κάθε… γατίσιο επιχείρημα περί βρομιάς του ελληνικού ποδοσφαίρου (κοίτα ποιος μιλάει) που δεν επιτρέπει στο ΑΕΚάκι να σηκώσει κεφάλι, έχει πνιγεί οριστικά στον βούρκο του Αγρινίου. Βέβαια, αυτό ισχύει εδώ και καιρό και για τους τρεις συμμάχους, ωστόσο, πλέον, το πράγμα έχει ξεφύγει τελείως από τον έλεγχό τους.
Κατά τ’ άλλα, είναι ξεκάθαρο πως η ομάδα δεν είναι σε καλό φεγγάρι, ενώ μεγάλη συζήτηση θα μπορούσε να γίνει και πάλι για τις επιλογές του προπονητή. Δεύτερη συνεχόμενη ισοπαλία, που οφείλεται και πάλι αφενός στις… ομορφιές της εξομάλυνσης και αφετέρου σε επιπολαιότητες που έκαναν την εμφάνισή τους για δεύτερο διαδοχικό ματς.
Σε ό,τι αφορά το πρώτο σκέλος, η εκ του πονηρού (και ο νοών νοείτω) αποβολή που έδωσε ο Κύζας, κάθε άλλο παρά σβήνει τα όργια που είχαν προηγηθεί. Αν έδινε το πέναλτι στον Φορτούνη στο χρονικό σημείο που έγινε κι αν ο Αστέρας είχε μείνει νωρίτερα με δέκα μετά το μαρκάρισμα στον Μανθάτη, νομίζω πως δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι η εικόνα του ματς θα ήταν τελείως διαφορετική.
Από κει και πέρα, είναι σαφές πως πλέον και ο προπονητής θα πρέπει να αφήσει στην άκρη κάποιες από τις νόρμες με τις οποίες πορεύεται σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Μπορεί μέχρι τώρα να του βγήκαν, όμως όσο προχωράει η σεζόν τόσο αυξάνεται η κόπωση και γίνεται όλο και πιο εμφανής η ανάγκη να μπουν στην αγωνιστική εξίσωση της ομάδας παίκτες που αποδεδειγμένα μπορούν να ξεκουράσουν αυτούς που τράβηξαν το κουπί έως σήμερα και μάλιστα, χωρίς να διαταραχθούν οι ισορροπίες και η απόδοση του συνόλου.
Δεν έχει νόημα τώρα να μιλήσουμε για τον Τσόρι ή οποιοδήποτε άλλο όνομα. Τα εργαλεία υπάρχουν, ας τα αξιοποιήσει ο προπονητής για να τελειώνουμε και να μη δίνουμε πατήματα στους… πεθαμένους και τα παπαγαλάκια τους…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 19/01/2017)