Καλό το νέο αίμα, αλλά σε τέτοιες βραδιές θες και την πείρα
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΧΡΙΣΤΟΓΛΟΥ
Τα λέγαμε και τα γράφαμε και πριν από το ματς ότι ήταν λάθος η εντύπωση που είχαν οι περισσότεροι. Μπορεί η Οσμανλισπόρ να μην είναι κανένα μεγαθήριο, αλλά δεν είναι και εύκολη υπόθεση. Μέχρι χθες είχε σκοράρει σε όλα τα ευρωπαϊκά της ματς, ενώ στον όμιλό της στο Europa League είχε τερματίσει πρώτη. Πρώτο κρατούμενο, λοιπόν, είναι αυτό: ότι δηλαδή ο Ολυμπιακός κατάφερε να την κρατήσει μακριά από το γκολ. Το 0-0 είναι η καλύτερη δυνατή ισοπαλία για τον γηπεδούχο διότι πολύ απλά περνά με οποιαδήποτε άλλη ισοπαλία στον επαναληπτικό.
Ας μη γελιόμαστε, όμως, έστω κι έτσι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είχε νικήσει. Θα μπορούσε να το κάνει αν ήταν λίγο πιο τυχερός ή αποτελεσματικός αν θέλετε, αν τον βοηθούσε λίγο περισσότερο ο προπονητής του προς το τέλος του αγώνα και αν πόνταρε λίγο περισσότερο στην προσωπικότητα ορισμένων παικτών που μένουν παροπλισμένοι. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός ήταν καλύτερος των αντιπάλων του από το πρώτο ημίχρονο μέχρι και το φινάλε. Κατάφερε να φτιάξει απειλητικές στιγμές κυρίως μακριά από την περιοχή, κέρδισε αρκετές στημένες μπάλες γύρω από την περιοχή των Τούρκων, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε καμία.
Το δεύτερο έχει να κάνει με την επιλογή του Μπέντο την ώρα της αποβολής του Βιάνα: ο Πορτογάλος βάζει τον Ρομαό στη θέση του Καρντόσο και στέλνει μήνυμα ότι δεν θέλει να χάσει. Οχι πάντως ότι θέλει να πάρει το ματς έστω και με 10 παίκτες. Το τρίτο έχει να κάνει με εκείνους που είδαν ένα ακόμα σημαντικό ματς από την εξέδρα. Σε μια από τις στημένες φάσεις που κέρδισε ο Ολυμπιακός, σε μια από τις φάσεις που έφτιαξε στα όρια της περιοχής των αντιπάλων, αν ήταν παρόντες ο Τσόρι ή ο Μάριν, οι πιθανότητες να πάει η μπάλα στα δίχτυα θα ήταν περισσότερες. Και αν ξεχνά ο Μπέντο, να του θυμίσω εγώ το ματς με την Αρούκα…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 17/02/2017)