«Ξυρίζει» ο Ζιλέ!
Oσοι ξέρουν, έχουν την ίδια άποψη: ο Ολυμπιακός έφερε ακριβώς τον παίκτη που του έλειπε! Ο Ζιλέ μπορεί να έχει τα χρονάκια του, αλλά τέτοιον παίκτη δεν είχε η ομάδα, τόσο στο παιχνίδι της, όσο και στα αποδυτήριά της. Γιατί ο Βέλγος είναι μεταγραφή διπλής ανάγνωσης!
Αφενός μεν πρόκειται για ένα πολύ καλό εργαλείο για την ομάδα, με ικανότητα να παίξει άψογα σαν κεντρικός μέσος (εξάρι η, οκτάρι), αλλά και σαν δεξί μπακ με δυνατότητα να βοηθήσει τόσο στο αμυντικό κομμάτι, όσο και στο επιθετικό, δημιουργικά, αλλά κι εκτελεστικά!
Αφετέρου δε πρόκειται για ένα ποδοσφαιριστή με έντονη προσωπικότητα, που κάθε σημαντική ομάδα θέλει να έχει. Γιατί ο Ζιλέ είναι ηγέτης, είναι νικητής, είναι τσαμπουκάς. Δεν είναι απλά ένας καλός κι έξυπνος παίκτης, που θα σου παίξει αυτό που ξέρει-αλλά το ξέρει καλά. Δεν είναι μόνο ένας έμπειρος άσος, με παραστάσεις και σε διεθνές επίπεδο (22 φορές διεθνής με το Βέλγιο) και σε συλλογικό (δύο φορές σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ και τρεις σε ομίλους Γιουρόπα Λιγκ). Εχει χαρακτήρα νικητή, έχει πάρει πρωταθλήματα κι έχει και κότσια, καρύδια, για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη.
Από τον Ολυμπιακό τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια έχουν λείψει τέτοιοι παίκτες, αφού ακόμη κι αυτοί που είχαν σημαντικό όνομα και μπορούσαν να δώσουν πράγματα σε επίπεδο αποδυτηρίων (βλέπε Καμπιάσο, Τσόρι και εσχάτως κι ο Καρντόσο) δεν είχαν την ψυχολογία του βασικού πέρσι και πρόπερσι, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Η ομάδα είχε κι έχει καλούς παίκτες, Ελληνες και ξένους, αλλά λίγοι έχουν το ηγετικό στοιχείο πάνω τους, άλλοι λόγω ηλικίας κι άλλοι λόγω χαρακτήρα.
Ο Ζιλέ λοιπόν είναι αρχηγός, είτε φοράει περιβραχιόνιο, είτε όχι-παρεμπιπτόντως, παρότι έμεινε μόλις ενάμιση χρόνο στη Ναντ, πέρσι ήταν αρχηγός της σε 17 παιχνίδια, κατόπιν απόφασης του Πορτογάλου προπονητή Σέρτζιο Κονσεϊσάο (πλέον στην Πόρτο), ο οποίος λάτρευε τον νέο ερυθρόλευκο άσο. Οπως ήταν αρχηγός και στην Αντερλεχτ τη σεζόν 2013-14.
Τρία σημαντικά πράγματα για τον Βέλγο δεξιοπόδαρο παίκτη.
Πρώτον, δεν βγάζει τραυματισμούς. Ο μέσος όρος των αγώνων που παίζει σε κάθε σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις εδώ και μία δεκαετία είναι 46! Σε δύο σεζόν έπιασε το απίστευτο νούμερο των 54 αγώνων (!), το δε χειρότερο ρεκόρ του είναι 39 ματς, επίσης σε δύο σεζόν.
Δεύτερον, για μέσος, θεωρητικά αμυντικογενής, βάζει σταθερά αρκετά γκολ. Στην δεκαετία από το 2007-08 έως και πέρσι (2016-17) έχει μέσο όρο 7 γκολ ανά σεζόν! Και μιλάμε για παίκτη που έπαιξε αμυντικό χαφ και δεξί μπακ. Μια σεζόν (2011-12) που τον έβαλαν δεξί χαφ στην Άντερλεχτ έβαλε 19 γκολ! Σημειωτέον ότι από τα 74 γκολ που έχει σημειώσει στην καριέρα του (συν 14 στη Β΄κατηγορία του Βελγίου, μας κάνουν 88), με πέναλτι είναι μόνο τα εννιά. Σε ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ έχει πετύχει εφτά και για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ άλλα δύο.
Τρίτον, πολύ καλές είναι οι επιδόσεις του και στο δημιουργικό κομμάτι! Μιλάμε για 61 ασίστ, άρα μέσο όρο έξι ανά σεζόν! Το ρεκόρ του είναι 10 ασίστ πρόπερσι (2015-16) κι εννιά ασίστ το 2010-11! Πέρσι με τη Ναντ είχε πέντε ασίστ (και τρία γκολ).
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 08/08/2017)