Πώς άλλαξε επίπεδο...

Σάββατο, 19 Αυγούστου 2017 - 14:55

Οσο βλέπουμε περισσότερο τον Ολυμπιακό τόσο γίνεται και πιο ευδιάκριτο ότι οι καινούργιοι παίκτες που έχουν έρθει στην ομάδα, την έχουν ανεβάσει επίπεδο.

Γενικά η ομάδα δείχνει να παίζει καλύτερο ποδόσφαιρο κι από πλευράς σχεδίου: η μπάλα χάμω, με συνεργασίες, με κάθετη ανάπτυξη, με πλαγιοκοπήσεις, με αρκετή ταχύτητα, με αρκετή πίεση ψηλά στον αντίπαλο, με ευκαιρίες για γκολ, πολλές εκ των οποίων καθαρές.

Μόνο που το κάθε σχέδιο υπηρετείται καλύτερα απ’ όσο το δυνατόν πιο ποιοτικούς παίκτες. Και ο Ολυμπιακός έχει πάρει τέτοιους. Ο Οτζίτζα, ο Ζιλέ και ο Καρσελά αποτελούν ενέσεις καλής ποιότητας, ενώ ο Κούτρης είναι ένα… τούρμπο από τα αριστερά και ο Μπεν ένας πολύ επικίνδυνος επιθετικός, που μπορεί προχθές να έχασε τα γκολ, αλλά στο Βελιγράδι, στο κρίσιμο 3-1 με την Παρτιζάν, είχε κάνει τη διαφορά.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που σε επίσημο παιχνίδι του Ολυμπιακού τον Εμενίκε τον έχουμε δει 15 λεπτά, τον Βούκοβιτς ούτε ολόκληρο 90λεπτο, τον Ταχτσίδη και τον Μίλιτς ποτέ. Θεωρητικά, δηλαδή, η ομάδα έχει ακόμη να πάρει πολλά πράγματα κι από τις άλλες μεταγραφές της -που σημειωτέον δεν έχουν ολοκληρωθεί, ούτε στο επιθετικό ούτε στο αμυντικό κομμάτι. Με το… καλό θα έχουμε κι άλλα έως το τέλος του μήνα…

Ο Ζιλέ έπαιξε προχθές πρώτο επίσημο ματς με τα ερυθρόλευκα, έχοντας στα πόδια του όλο κι όλο ένα φιλικό στο Περιστέρι. Και ο Βέλγος απέδειξε γιατί τον ήθελε τόσο πολύ ο Χάσι. Σε ρόλο αμυντικού μέσου (αυτή είναι η καλή του θέση) είχε μία ντουζίνα από επεμβάσεις, εκ των οποίων τουλάχιστον οι πέντε ήταν σε καίριες στιγμές, βοηθώντας πολύ την άμυνα του. Κυκλοφόρησε σωστά την μπάλα, ανοίγοντας και πλάγια και πιθανότατα θα σκόραρε κιόλας αν ο Ρέτσος δεν έβγαινε μπροστά του αδέξια σε μία φάση στο 13’, που η μπάλα πήγαινε λουκούμι στον εντελώς αμαρκάριστο συμπαίκτη του… Εχει τα ζητήματά του και ο Ζιλέ, βέβαια. Δύο-τρεις φορές έπαιξε επιπόλαια την μπάλα με τους γύρω συμπαίκτες του και ειδικά τη μία αν δεν ενεργούσε καθοριστικά ο Ρέτσος (η ειρωνεία σε σχέση με την προηγούμενη φάση…), μπορεί το λάθος του να έδινε σημαντική ευκαιρία στη Ριέκα για το 0-2. Και έμοιαζε να χάνει από δυνάμεις στο β’ ημίχρονο. Είναι και 33 ετών, αλλά δεν βοηθήθηκε κιόλας πολύ ανασταλτικά από τον έτερο κεντρικό χαφ.

Ο Οτζίτζα, περί ου ο λόγος, σίγουρα επηρεάστηκε από τη δεκαήμερη αποχή του από τις προπονήσεις. Είναι και βαρύ σκαρί και άργησε να μπει στο παιχνίδι, όμως έβγαλε κλάση και στο ωραιότατο γκολ που έβαλε και στην πάσα-γκολ που έκανε στον Μπεν, σε μία φάση την οποία είχε ξεκινήσει ο ίδιος ο Βέλγος με μία κούρσα από τα αριστερά, πάνω στη γραμμή του πλαγίου άουτ και μετά κλίνοντας προς τα μέσα. Προχθές δεν είδαμε τον Οτζίτζα σε ολοκληρωμένη εμφάνισή του, προφανώς επειδή προερχόταν από τραυματισμό και έπαιξε τελευταία στιγμή (ίσως και για να αιφνιδιάσει ο Χάσι τη Ριέκα;). Δεν είχε τα τρεξίματα που χρειάζεται το «οκτάρι», αλλά και πάλι πρόλαβε να κάνει τη διαφορά με το κάθετο παίξιμο του.

Ο δε Καρσελά έδωσε δύο πάσες για γκολ στον Μπεν, είχε άλλες τρεις κάθετες μπαλιές που βοήθησαν να βγουν φάσεις, κέρδισε την αποβολή και άλλα φάουλ κοντά στην περιοχή, ενώ είχε και δύο σουτ όχι ακίνδυνα και θα μπορούσε να σκοράρει κι αυτός, αν ο Μάριν δεν φερόταν με ατομισμό στο 32’ και του έσπαγε την μπάλα. Μου έκανε καλή εντύπωση από τον Μαροκινό ότι δύο φορές γύρισε πίσω στην άμυνα και έκοψε -μάλιστα τη δεύτερη φορά ίσως απεσόβησε και ένα πιθανό γκολ. Και κακή εντύπωση ότι σε τέσσερις-πέντε περιπτώσεις κράτησε υπερβολικά την μπάλα και την έχασε εύκολα. Ηταν μακράν η καλύτερή του εμφάνιση με τα ερυθρόλευκα και ήταν ίσως ο καλύτερος της ομάδας, σε συνολική αποτίμηση.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 18/08/2017)

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!