Αξίζουν πολλά μπράβο στο παιδί. Αλλά όταν σε δεύτερο συνεχόμενο ντέρμπι, κορυφαίος παίκτης του Ολυμπιακού είναι ο Σισέ, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Ή μάλλον ότι πολλά δεν πηγαίνουν καλά.
Ο φοβερά πληθωρικός αυτός κεντρικός αμυντικός τα έκοψε όλα. Ή, για να είμαστε ακριβείς, μία φάση δεν έκοψε και φάγαμε το γκολ! Μόνο που φυσικά δεν γίνεται έτσι. Δεν μπορεί η ομάδα δημιουργικά να έχει τέτοια εικόνα. Δεν γίνεται να βάζουμε γκολ μόνο από στημένες φάσεις -να που δεν μπήκε χθες η κεφαλιά του Ανσαριφάρντ από το κόρνερ του Φορτούνη και μείναμε πάλι στο μηδέν, όπως με τον Ατρόμητο.
Είναι σε καλή κατάσταση ο Φορτούνης και ούτε αυτό δεν μπορεί να εκμεταλλευθεί η ομάδα. Οχι ότι κι αυτός έκανε τίποτα σούπερ, αλλά μόνος του πάλευε μπροστά. Τουλάχιστον προσπαθούσε, έβγαζε πάσες, κάτι έκανε ρε παιδί μου. Αλλά με τον Οτζίτζα να είναι σε μαύρο χάλι και να περιφέρεται ασκόπως στο γήπεδο (δηλαδή έπρεπε να πάρει κίτρινη για χτύπημα εκτός φάσης, για να γίνει αλλαγή;), τον Πάρντο να μην κάνει μία κίνηση κλάσης για να βοηθήσει την ομάδα και τον Εμενίκε να μην ξέρεις ποτέ τι θα κάνει στην επόμενη φάση, συγγνώμη αλλά δεν γίνεται.
Η επιλογή του Ανδρούτσου αποδείχθηκε ατυχής, αφού το παιδί δεν μπορεί να βοηθήσει σαν εξτρέμ -για να αποδειχθεί για μία ακόμη φορά πόσο τεράστια είναι η απουσία του Σεμπά. Και όπως όλοι είδαμε ο Ανσαριφάρντ έπρεπε να μπει πολύ νωρίτερα και όχι 20 λεπτά μετά το 1-0. Ο Λεμονής είχε πάρα πολύ καλή έμπνευση να παίξει με δύο σέντερ φορ και τους Καρσελά, Φορτούνη λίγο πλάγια, κάτι σαν 4-2-4, αιφνιδιάζοντας πλήρως τον Ουζουνίδη. Ομως, ο Καρίμ μπήκε πολύ αργά.
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 29/10/2017)
Ο Κώστας Νικολακόπουλος γράφει ότι οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν ακόμη και όταν προηγούνται στο σκορ με ένα και δύο γκολ διαφορά να κλειδώσουν το παιχνίδι.