Γύρισε και τώρα άντε να τους δούμε όλους μαζί!
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΤΟΛΗΣ ΛΕΟΥΣΗΣ
Ελα πείτε μου την αλήθεια. Όταν είδατε το παλικάρι με το «7» στη φανέλα να μπουμπουνάει το τρίποντο στο 33-30, βγαίνοντας από τα σκριν, δεν τον πανηγυρίσατε λες και ήταν buzzer beater; Δεν χειροκροτήσατε αυθόρμητα κοιτάζοντας την οθόνη του υπολογιστή σας (για όσους… στριμάρουν) ή μπροστά στην τηλεόραση; Εγώ το «ναι ρε Μπίλαρε» το είπα στο αδειανό Ειρήνης και Φιλίας. Και ας είμαι δημοσιογράφος. Και τι έγινε. Οι αγάπες και οι λατρείες δεν κολλούν στα επαγγέλματα. Τα ξεπερνούν και αυτά…
Ο Βασίλης Σπανούλης επέστρεψε. Και το ματς με τον Κόροιβο ήταν το ιδανικό παιχνίδι για να πάρει λεπτά συμμετοχής. Να πατήσει γερά στα πόδια του, να εκτελέσει και να τον… οσμιστούν οι συμπαίκτες του. Γιατί οι ξένοι τον είδαν λίγο στη Λάρισα και ως εκεί. Μετά ήρθε το πρόβλημα που αντιμετώπισε.
Ο φυσικός ηγέτης του Ολυμπιακού για 2 μήνες ήταν μακριά από τις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Βρέθηκε ένα βήμα πριν την επιστροφή του με την Βαλένθια, δεν το ρίσκαρε και προτίμησε να μπει σε ένα παιχνίδι που η πίεση δεν είναι τόσο μεγάλη. Βασικά είναι ελάχιστη, παρά την φιλότιμη προσπάθεια της ομάδας του κόουτς Καλαμπάκου.
Γέμισε λοιπόν χαμόγελα αισιοδοξίας το comeback του. Όπως γέμισε την ίδια αισιοδοξία η αγωνιστική κατάσταση του Στρέλνιεκς. Ο Λετονός είναι εντυπωσιακός και ψυχρός σε κάεθ παιχνίδι. Τι παίζει μέσα στην Πόλη με τη Φενέρ, τι με τον Κόροιβο, το ίδιο και αυτό.
Λες και δεν ξέρει με ποιον παίζει. Η απλά δεν τον ενδιαφέρει. Ανοίγω παρένθεση: Όχι πολλά πολλά για τον Λετονό ε, μην τον ματιάξετε κακομοίρηδες μου. Φτου φτου σκόρδα…
Κλείνω παρένθεση γιατί την είπα την μπαρούφα μου. Πλέον όλοι θέλουν να δουν πως θα κολλήσει και πάλι το παζλ των «ερυθρόλευκων». Πως θα ανακατανεμηθούν οι ρόλοι στο ροτέισον του Ολυμπιακού για να μην χαλάσει η ήδη υπάρχουσα και εντυπωσιακή χημεία.
Από την άλλη, η πρώτη εντύπωση για την κατάσταση του Σπανούλη ήταν θετική. Και ας ήταν το παιχνίδι με τον Κόροιβο, ο αρχηγός έδειξε πως έχει αφήσει τα πάντα πίσω. Είναι τέτοια εξάλλου η ιδιοσυγκρασία του και ο χαρακτήρας του, που δεν γινόταν να του χαλάσει το μυαλό. Σιγά σιγά θα αποκτήσει την ηρεμία του στις κινήσεις του και τότε ποιος τον πιάνει. Αντε ρε Μπίλι και μας είχε φάει η αγωνία τόσο καιρό…
ΥΓ. Φεβρουάριος 2011-Δεκέμβριος 2017. Περίπου εφτά χρόνια μέσα στον ΓΑΥΡΟ. Από παιδί της πρακτικής, στα διεθνή, στην καψούρα μου το μπάσκετ και στο πρώτο μου μισθό ως δημοσιογράφος.
Οσα έχω ζήσει για αυτήν την εφημερίδα θα τα ξεχάσω ποτέ. Θα τα έχω μέσα στη μνήμη μου για πάντα. Από τα κλάματα και τις ιπτάμενες.. πίτσες στο τελικό της Πόλης, στην τρέλα του πρωταθλήματος, τις χαρές και τις λύπες. Την πρεμούρα μου να είμαι ώρες στο πόδι και να τρέχω διαρκώς για τις ανάγκες της εφημερίδας σε αεροδρόμια και γήπεδα, και τον απίθανο χαβαλέ με τον Θεόφιλο στο γραφείο και τα υπόλοιπα παιδιά. Τα στοιχήματα για τα ακριβή σκορ (δεν έπεφτα ποτέ μέσα) και στην στεναχώρια το βράδυ της Παρασκευής.
Σε γήπεδα για τον Ολυμπιακό, οπουδήποτε χρειαστεί να καλύψει το ρεπορτάζ της ομάδας που έτυχε να αγαπάω. Δεν ξεχνιούνται όλα αυτά, δεν ξεχαστούν ποτέ. Μόνο φίλους θα έχω από αυτήν την εφημερίδα και ας μην φεύγουμε από εκεί και ζούμε την μετάβαση από το χαρτί στο ίντερνετ και εμείς. Θέμα χρόνου ήταν να συμβεί αυτό κάποια στιγμή…
Πλέον στο gavros.gr και όσο πάει…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Eστειλε παντού το μήνυμα ο Ανσαριφάρντ
Ο Ιρανός έδειξε και πάλι ότι είναι ο καλύτερος σέντερ φορ που διαθέτει ο Ολυμπιακός – Γράφει ο Δημήτρης Ζώρζος.
Με τη μενταλιτέ του ισόβιου πρωταθλητή
Ο Ολυμπιακός ανέτρεψε ακόμη ένα στραβό ματς, χάρη στην ψυχή και τους παίκτες του- Γράφει ο Νίκος Κώτσης
Το πρωτόγνωρο και η λαμπάδα στον Καρίμ
Ας είναι καλά ο Ανσαριφάρντ, που καθάρισε το παιχνίδι με τα δύο γκολ – Γράφει ο Δημήτρης Γρηγορόπουλος.
Η ελληνική ταυτότητα του Θρύλου
Οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει τώρα να βγάλουν το ευρωπαϊκό κοστούμι και να φορέσουν τα ρούχα της… δουλειάς για τη Super League - Γράφει στον «ΓΑΥΡΟ», ο Δημήτρης Ζώρζος.
