Πραγματικά αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα προηγούμενα. Μπορεί να είναι και το καλύτερο εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ολα ξεκίνησαν χθες με τον Χάμιλτον να θέλει μια πέμπτη θέση στο Μεξικό για να στεφθεί πρωταθλητής. Κι εκεί που θα μπορούσε να περάσει τόσο τον Φερστάπεν όσο και τον Φέτελ, να η επαφή και να το... δράμα. Από την τελευταία θέση και χωρίς να έχει μικρή διαφορά, προσπάθησε για το καλύτερο και τα κατάφερε. Ξέρετε, όμως, γιατί ο Λιούις Χάμιλτον είναι άξιος πρωταθλητής;
Διότι, ενώ θα του αρκούσε ακόμα και να μείνει εκτός δεκάδας, αυτός πίεσε, πέρασε τον Αλόνσο (άλλος τεράστιος οδηγός) και όχι μόνο αυτό, αλλά κυνήγησε και τον Μάγκνουσεν. Εκεί ξεχωρίζουν οι πραγματικοί πρωταθλητές. Οπως ο Φέτελ έκανε ό,τι μπορούσε για να τερματίσει δεύτερος, όπως ο Αλόνσο υπερασπίστηκε τη θέση του με ένα χαμηλότερης δυναμικότητας και δυναμικής αυτοκίνητο, έτσι και ο Χάμιλτον προσπάθησε να κάνει το κάτι παραπάνω. Δεν ήταν τυχαίος εκείνος ο τίτλος που πήρε το 2008 στη Βραζιλία, περνώντας στην τελευταία στροφή του τελευταίου γύρου τον Τίμο Γκλοκ.
Εδειξε πως αυτός ο οδηγός το «έχει». Το έχει μέσα του. Ξέρει τη λέξη πρωταθλητισμός και κάνει το παν για να πάρει ό,τι καλύτερο μπορεί. Και είμαστε πάρα πολύ τυχεροί που και του χρόνου, τόσο αυτός όσο και ο Φέτελ με τον Αλόνσο (με προφανώς καλύτερο κινητήρα στην πλάτη του), θα είναι και οι τρεις στο γκριντ. Για να μπορούμε κι εμείς οι ταπεινοί να παρακολουθήσουμε ακόμα ένα συναρπαστικό παγκόσμιο πρωτάθλημα της Formula 1.
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 30/10/2017)
Αλλαγές θέσεων μέχρι και την τελευταία ειδική, ελάχιστα προβλήματα και εκπληκτική ατμόσφαιρα χάρη στις νυχτερινές ειδικές ήταν τα σημαντικότερα από τα στοιχεία που συνέθεσαν το 38ο Ράλλυ Παλάδιο.