Ο Άγιος Άγγλος της Ιρλανδίας

Τρίτη, 18 Μαρτίου 2014 - 03:30

Θεό Διόνυσο, Πάνα, Φαύνους και Νύμφες οι Ιρλανδοί δεν έχουν. Αλλά όπως έχει πει και ο Αττίλας ο Ούνος, «αν δεν βρούμε δρόμο πρέπει να δημιουργήσουμε έναν».

Στην Ιρλανδία δεν χρειάστηκε βεβαίως να δημιουργήσουν τον Άγιο Πατρίκιο. Υπήρχε, ήταν ένας τύπος ο οποίος εξηγούσε με τριφύλλι την ύπαρξη της Αγίας Τριάδας στους Ιρλανδούς παγανιστές. Οι Ιρλανδοί παρέμειναν παγανιστές, γαμάτοι παγανιστές, παρά τον Άγιο Πατρίκιο. Με έφεση στο αλκοόλ και στην αλητεία, με τρόπο που δεν βρίσκει κάποιος πουθενά αλλού στο νησί. Πατριώτες και επαναστάτες, οι Ιρλανδοί δεν ανέχονταν τους Άγγλους στα σπίτια τους. Η «St Patrick’s Day» είναι φυσικά αργία- και αργία που μεθάς από το φάκινγκ μόρνινγκ- παρ’ όλα αυτά γιορτάζει και το όνομα. Και ένας από τους πιο γνωστούς Πάτρικ της χώρας ήταν ο Πάτρικ Χούλιγκαν.

Φαντάσου έναν τύπο που πίνει από το πρωί, μόλις ξυπνάει, χωρίς τατουάζ στο κορμί του μόνο και μόνο επειδή δεν υπήρχαν τότε τατουάζ, να ξυπνάει και να είναι σαν τον Άλντο Ρέιν στους «Άδοξους Μπάσταρδους» μόνο που αντί για σκαλπ των Ναζί να θέλει σκαλπ των Άγγλων κατακτητών, να συνδυάσει την ευχαρίστηση του μακελέματός τους με τη φυγή από τη χώρα των λιβαδιών και των παμπ με τις πιο απολαυστικές μαύρες μπύρες στον κόσμο.

Ο Πάτρικ Χούλιγκαν έλεγαν ότι ήταν τρομοκράτης, του ΙΡΑ: έβαζε βόμβες σε σπίτια Άγγλων. Ήταν τόσο μεγάλη μορφή και τον είχαν τόσο από φόβο οι κατακτητές, που έδωσαν οι Άγγλοι το επώνυμό του σε εκείνους που έκαναν επεισόδια στα γήπεδα.

Θα μπορούσαν, βεβαίως, να έχουν βαρεθεί να τους αποκαλούν χούλιγκαν. Και θα μπορούσαν να τους ονομάσουν… «Τζάκι Τσάρλτον». Σε δεύτερη σκέψη, βεβαίως, επ’ ουδενί θα ήθελαν να αμαυρώσουν το επώνυμο Τσάρλτον.

Ο Τσάρλτον είναι μία τεράστια φυσιογνωμία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι αγαπούσε το παιχνίδι όσο την οικογένειά του (υπάρχει μία εκπληκτική ιστορία με τον αδελφό του, τον Σερ Μπόμπι, που το αποδεικνύει), και περισσότερο από την πατρίδα του. Αν δεν το πιστεύει κάποιος το τελευταίο, δεν έχει παρά να απευθυνθεί στη φωτογραφία. Είναι τραβηγμένη το απόγευμα της 12ης Ιουνίου του 1988 και ο τόπος είναι το «Νέκαρσταντιον» της Στουτγάρδης. Δίπλα στον χαρούμενο Τζακ Τσάρλτον είναι ο Μόρις Σέτερς, βοηθός του.

Έχει μόλις τελειώσει το παιχνίδι στο οποίον το ΕΪΡΕ έχει πετύχει τη σπουδαιότερη νίκη στην ιστορία του, πιο σημαντική ακόμα και από το 1-0 επί της Ιταλίας στο Μουντιάλ του 1994. Έχει μόλις νικήσει την Αγγλία 1-0 και δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει του Δουβλινέζους του Τζέιμς Τζόις ή να έχεις τραγουδήσει, με πουκάμισο ποτισμένο από μία Guiness που ήσουν πολύ λιώμα για να πετύχεις το στόμα σου, το «The Fields of Athenry», που οι Ιρλανδοί προφέρουν «Αθενραϊ» και είναι η ιστορία του νεαρού Μάικλ ο οποίος έκλεψε από τα λιβάδια του Άθενραϊ λίγο καλαμπόκι, για να επακολουθήσει μία υπέροχη και συγκινητική ιστορία χωρισμού, για να ξέρεις πώς αισθανόταν αυτός ο περήφανος λαός εκείνη τη στιγμή. Συγκρινόταν μόνο με τη νίκη του Τζο Λούις επί του Μαξ Σμέλινγκ, αν την παρακολουθούσες υπό το πρίσμα των Αφροαμερικάνων που άκουγαν τον αγώνα μποξ στο ραδιόφωνο, τα τέσσερα χρυσά του Τζέσε Όουενς στο Βερολίνο, τη νίκη της Ανατολικής επί της Δυτικής Γερμανίας στο Μουντιάλ του 1974, τη νίκη της Γιουγκοσλαβίας επί της Κροατίας στο Ευρωμπάσκετ του 1997 (αν και δευτερεύουσα).

Ο Τζακ Τσάρλτον, προφανώς, με 629 συμμετοχές και 70 γκολ με τη Λιντς Γιουνάιτεντ, με 2 συμμετοχές σε Μουντιάλ και ένα Παγκόσμιο Κύπελλο κεκτημένο, με συμμετοχή σε ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Σερ δεν έγινε. Αλλά έμαθε πώς είναι να είσαι περήφανος προπονητής σε περήφανους παίκτες. Οδήγησε το ΕΪΡΕ στην τελική φάση του Μουντιάλ του 1990 και του 1994. Έγραψε την ποδοσφαιρική ιστορία του σαν θρησκευτική, σαν άλλος Άγιος Πατρίκιος. Είναι ο Άγγλος Άγιος της Ιρλανδίας ή, καλύτερα, ο Άγιος Άγγλος της Ιρλανδίας. Στα 78 του, μπορεί να το απολαμβάνει χωρίς τύψεις, περισσότερο από τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών του.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!