Δεν τσιμπάει, πλέον, ο κόσμος του Ολυμπιακού. Ξέρει καλά τι του αρέσει και τι δεν του αρέσει, στην ομάδα. Στον Σύλλογο, συνολικά. Ξέρει, βλέπει και αναγνωρίζει την προσπάθεια, η οποία γίνεται, σε όλα τα επίπεδα. Την ομάδα Champions League, στο ποδόσφαιρο. Τον Ερασιτέχνη με τα πρωταθληματικά (και ευρωπαϊκώς κορυφαία) τμήματά του, σε όλα τα αθλήματα. Το #mexritelous, τη γροθιά στο κατεστημένο και την προσπάθεια αναδόμησης, στο μπάσκετ. Με σωστά και λάθη…
Δεν έχει ανάγκη, ο κόσμος του Ολυμπιακού, το ψεύτικο δάκρυ των δήθεν αντικειμενικών. Εκείνων, οι οποίοι έχουν ως μοναδικό -πραγματικό και βαθύ- λόγο ύπαρξης, το να βάλλουν κατά του Θρύλου. Εκείνων που, μέρα μπαίνει - μέρα βγαίνει, βουτάνε τις πένες τους στις… ακαθαρσίες, για να γράψουν, εναντίον του Ολυμπιακού. Εκείνων που, ξαφνικά, κόπτονται, για να αναδείξουν τα προβλήματα, σε μπάλα, σε μπάσκετ, σε Ερασιτέχνη, όταν… αυτά υπάρχουν, ή -κυρίως- όταν… ανακαλύπτουν κανένα, από το πουθενά.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού, βεβαίως, τους γνωρίζει καλά, πια. Τους έμαθε. Και αν καλούμασταν να μαντέψουμε, θα λέγαμε ότι ΚΑΝΕΝΑΝ από δαύτους, δεν παίρνει στα σοβαρά. Υπάρχουν, δόξα τω Θεώ, αληθινές Ολυμπιακές πένες, σε ερυθρόλευκα -και μη- ΜΜΕ, οι οποίες γράφουν για αυτό που αγαπούν. Όχι διάφοροι περίεργοι που… μισούν τον Ολυμπιακού «off camera» και όταν παίρνουν… βήμα, ξαφνικά, μιλούν με… γνώμονα το καλό του. Δεν πείθουν.