Έχουν μεγάλη πλάκα τα παιδιά του «μηχανισμού». Έχουν γίνει ακόμη πιο απολαυστικά, το τελευταίο διάστημα. Πριν μπούμε στην ουσία και για όσους δεν το ξέρουν, για να πάρει κανείς τον τίτλο αυτό, παιδί του «μηχανισμού», το κριτήριο είναι ένα: Να μισεί τον Ολυμπιακό. Μήπως, τώρα που το ξανασκεφτόμαστε, αυτή είναι η ουσία τελικά…; Τέλος πάντων…
Έχουν πλάκα, λοιπόν. Λύσσαξαν με την παύλα. Κοιμούνται με την παύλα, ξυπνούν με την παύλα, γράφουν για την παύλα, μιλούν για την παύλα. Όλη τους η ζωή μια παύλα. Λογικό. Όταν η αγαπημένη τους ομάδα είναι στο μείον… άπειρο στη βαθμολογία (και αυτό χαριστικά, καθώς θα έπρεπε να κάνει πλάνα ανόδου στη Super League, σε ένα-δυο χρόνια…), όταν στο Κύπελλο έχει ντεζαβαντάζ, παίζοντας (όταν γίνει…) τη ρεβάνς του ημιτελικού στο Καραϊσκάκη, όταν η Ευρώπη είναι… άγνωστη λέξη και το Champions League και το Europa League φαντάζουν… όνειρα τρελά, όνειρα απατηλά, είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ λογικό να ασχολούνται ΟΛΗ την ημέρα, με την παύλα…
Ακόμη πιο λογικό, βέβαια, γίνεται όλο αυτό, αν σκεφτεί κανείς τι υπάρχει από πίσω και γιατί πρέπει πάση θυσία το ενδιαφέρον να στραφεί μακριά από αυτό. Ξάνθη, Καλπαζίδης, πολυιδιοκτησίες, υποβιβασμοί, τροπολογίες, αφαιρέσεις βαθμών, πειθαρχικά, Επιτροπές Εφέσεων, σοβαρά πράγματα. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για την παύλα… Είναι πιο... light.
Στο μεταξύ, εάν η αγαπημένη τους ομάδα είχε 44 πρωταθλήματα, 27 Κύπελλα, 17 Double, 4 Super Cup και 1 Βαλκανικό, θα γνώριζαν καλά, ότι κορεσμός δεν υπάρχει… Αλλά με τα 3… που να το ξέρουν.
Για μια ακόμη φορά, ούτε τα προσχήματα δεν κρατά ο πρόεδρος της ΕΠΟ, αφού την ώρα που όλοι διατυμπανίζουν «Μένουμε σπίτι», αυτός πάει στο... σπίτι του, στο κανάλι ιδιοκτησίας του Ιβάν Σαββίδη...