Blog για κάθε Ολυμπιακό: Για να ξέρουμε και τι μας γίνεται…

Πέμπτη, 12 Μαΐου 2022 - 16:34

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΒΕΡΒΕΛΕΣ

Είναι πολλά στο μυαλό μου. Προτίμησα να περάσουν κάποιες ώρες, για να τα μεταφέρω εδώ, που κυρίως διαβάζει κόσμος του Ολυμπιακού. Γυρίζω πολλά χρόνια πίσω. Στα «πέτρινα» που λέγαμε. Στα 44 μου χρόνια πλέον, θυμάμαι πολύ καλά τι ζήσαμε και δεν θα ξεχάσω. Δεν έπαιρνε τίποτα ο Ολυμπιακός και πανηγυρίζαμε τη νίκη επί του Παναθηναϊκού. Τη γουστάραμε. Γιατί; Γιατί κρατούσε τον Ολυμπιακό. Η αλήθεια είναι, πως ήταν μια εφήμερη χαρά. Γιατί όταν ερχόταν ο Απόλλωνας με Μπάρνιακ και Ντέμη και έχανες 0-3, έβλεπες την αλήθεια.

Από τότε, συνέβησαν πολλά. Πάρα πολλά. Επί ημερών, όμως, Κόκκαλη και Μαρινάκη, ο Ολυμπιακός έχτισε την αυτοκρατορία του. Έχετε συνειδητοποιήσει πόσα πρωταθλήματα έχει χάσει ο Ολυμπιακός από το 1996 και μετά; Για 26 χρόνια αναφέρομαι, όχι… πέντε, έτσι;

1996-97 αρχίζει η αυτοκρατορία του Ολυμπιακού. Ως το 2021-22, έχουμε δει άλλους πρωταθλητές τις εξής σεζόν.

2003-04 Παναθηναϊκός

2009-10 Παναθηναϊκός

2017-18 ΑΕΚ

2018-19 ΠΑΟΚ

Πως σας φαίνεται; Εύκολο; Όχι φυσικά. Και προφανώς ο Ολυμπιακός έχει κάνει πολλά πράγματα καλά όλα αυτά τα χρόνια. Η ήττα από τον Παναθηναϊκό είναι στεναχώρια. Φέρνει πίκρα. Γιατί όπως επισημαίνω πάντα, είναι ο αιώνιός σου αντίπαλος. Στα άρθρα μου τόσα χρόνια, δεν μπορώ να γράψω ντέρμπι για ματς με ΠΑΟΚ ή ΑΕΚ. Χωρίς να θέλω να τους υποτιμήσω, το ντέρμπι στην Ελλάδα είναι το Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός. Αυτή είναι η αλήθεια, κι ας μην αρέσει σε πολλούς.

Έρχονται παίκτες και τι ακούνε από τον κόσμο; «Νικήστε τον Παναθηναϊκό…». Πόσοι δεν το έχουν παραδεχθεί σε συνεντεύξεις τους; Πως τους κάνει εντύπωση, τι τους ζητάει ο κόσμος. Έχετε δει ποτέ να του πουν «νικήστε τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη…» μήπως; Αλλιώς έμαθε ο κόσμος και γι’ αυτό το λόγο, έχει πικραθεί για την ήττα από τον Ολυμπιακό μέσα στο Καραϊσκάκη.

ΑΛΛΟ ΚΡΙΤΙΚΗ, ΑΛΛΟ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ

Προσέξτε τώρα. Φαίνομαι πιο ρεαλιστής, προσγειωμένος, γιατί τη θέση μου γι’ αυτή τη σεζόν την είχα κάνει γνωστή Νοέμβρη μήνα. Υπήρχαν βασικά κομμάτια του παζλ, που με έκαναν να πιστεύω ότι στόχος ήταν το πρωτάθλημα, να έρθει, αλλά η εικόνα, θα ήταν δύσκολη. Δεν ήμουν μάντης, ούτε ο ειδικός. Κάποιες καταστάσεις παρέπεμπαν προς τα εκεί. Όταν βλέπεις για παράδειγμα ότι δεν σου βγαίνουν οι μεταγραφές των εξτρέμ, τι να περιμένεις; Όταν από τα μπακ σου εισπράττεις λίγα πράγματα; Εγώ δέχομαι πως ο κόσμος είναι πικραμένος. Σε εποχή πανδημίας, πήγε, πήρε τα εισιτήρια διαρκείας, στήριξε το πλάνο. Εκτιμώ, όμως, πως είναι άλλο η κριτική και άλλο η ισοπέδωση. Όχι, ομάδα που είναι 19 βαθμούς μπροστά δεν γίνεται να είναι αποτυχημένη. Όσον αφορά στο στόχο του πρωταθλήματος, γιατί στο Κύπελλο, απέτυχε. Και απέτυχε πιστεύω γιατί ο προπονητής είχε σε μεγάλο βαθμός λάθος αντίληψη, για το σύστημα διεξαγωγής. Εννοώ την προσέγγιση των ματς, όταν ίσχυε το εκτός έδρας γκολ. Θα το αναλύσω και πιο κάτω, όμως…

Όταν έχω δει… δράματα στο Καραϊσκάκη, δεν ανέχομαι την ισοπέδωση. Και ειλικρινά, ακόμη και τώρα, πιστεύω πως αυτή η ομάδα δεν θέλει ισοπέδωση. Πιστεύω πως λείπουν βασικά γρανάζια για να είναι πιο ποιοτική, θεαματική. Πως ορισμένοι παίκτες μπορούν να δείξουν και καλύτερο πρόσωπο. Δηλαδή τι θα κάνω; Θα επιρρίψω ευθύνες στον Ελ Αραμπί και στον Τικίνιο, όταν η ομάδα δείχνει αδούλευτη στο να μπει η μπάλα μέσα στην περιοχή και να σκοράρουν; Τι να κάνουν; Τα «δεκάρια»; Δεν γίνεται…

ΕΓΙΝΕ ΠΡΟΒΛΕΨΙΜΟΣ…

Διαβάζω πολλά για τον Μαρτίνς. Κάποτε του είχα κάνει αυστηρή κριτική για έναν αποκλεισμό από τη Λαμία στο Κύπελλο. Και άκουσα και πολλά. Ίσως να είχα ξεφύγει κι εγώ, αλλά δεν μπορούσα να διανοηθώ πως είναι φυσιολογικό να αποκλείεται ο Ολυμπιακός μέσα στο Καραϊσκάκη από τη Λαμία. Δεν μπορούσα να το δεχθώ, δεν ξέρω… Ο Μαρτίνς δεν είναι μία σεζόν στον Ολυμπιακό. Είναι τέσσερις πλέον και γι’ αυτό το λόγο, αυτή τη φορά έχει μπει για τα καλά στο κάδρο. Ο Πορτογάλος προπονητής, δεδομένα δεν είναι σε καλό φεγγάρι. Του «κλείδωσαν» πόσα ματς που δεν πρόλαβε να κάνει τις αλλαγές. Περίμεναν οι παίκτες να μπουν και η ομάδα δεχόταν γκολ, ψαχνόταν αλλιώς μετά, ίσως ήταν και αργά… Όπως έγινε π.χ. με την Αταλάντα. Ο κανονικός Μαρτίνς, όταν έβλεπε τον Λουτσέσκου να βάζει Τσόλακ και Ολιβέιρα στον ημιτελικό Κυπέλλου, θα έβαζε τρίτο στόπερ ή τρίτο χαφ για να μην κάνει παιχνίδι ο ΠΑΟΚ. Δεν θα περίμενε να το φάει για να… τρέχει.

Μετά το τέλος του αγώνα, ο Μαρτίνς δήλωσε «ήμασταν προβλέψιμοι…». Και δυστυχώς, εκεί κατασταλάζω σε μεγάλο βαθμό για το πλάνο του. Ο Γιοβάνοβιτς, τον διάβασε καλύτερα από κάθε άλλο προπονητή. Δεν ήταν ο μοναδικός, όμως. Γιατί; Γιατί όταν είσαι τέταρτη χρονιά σε μια ομάδα, είναι εύκολο να διαβάσουν. Πιο εύκολο για την ακρίβεια. Ειδικά όταν δεν παίζεις πολύ από τον άξονα, όταν τα χαφ σου δεν έχουν δημιουργία. Που θα πας; Στα άκρα… Κι εκεί, με τα ζητήματά σου. Ε, όταν δεν βγει και αυτό, θα αρχίσει η γιόμα και θα ψάχνεις… τρέλες. Αν περιμένω να πάει φορ ο Σισέ και να πάρω γκολ ισοφάρισης με γκολ του Παπασταθόπουλου, προφανώς έχουν γίνει πολλά λάθη. Δεν γίνεται στο 71^ο λεπτό ο Ολυμπιακός να μειώνει σε 1-2 και με αυτόν τον Παναθηναϊκό, να μην μπορεί να ξανακάνει φάση. Δεν γίνεται. Και οι αλλαγές του Μαρτίνς, περισσότερο «μπλόκαραν» το πλάνο. Και τι εννοώ; Το 4-4-2 το είδαμε, δεν… Στο πρώτο ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός κατοχή μπάλας δεν είχε. Και δέχθηκε περισσότερες φάσεις για να ισοφαριστεί. Απειλήθηκε περισσότερο, σε σύγκριση με το δεύτερο ημίχρονο…

ΘΕΜΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Πήγε στο Ρέντη ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ζήτησε πάθος. Πήγε αντιπροσωπεία της Θύρας 7, επίσης ζήτησε το ίδιο. Αυτό το πάθος, όμως, δεν αποτυπώνεται. Και αποδείχθηκε περίτρανα, πως η αντίδραση μετά το 1-0 του ΠΑΟΚ, ήταν απλά μια αντίδραση. Όχι σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Γιατί βλέπουμε και πως είναι ο ΠΑΟΚ. Ειδικά για τα ματς με τον Παναθηναϊκό, νομίζω πως υπάρχει θέμα ψυχολογικής προετοιμασίας. Ωραία τα είπε ο Σωκράτης για μαχαίρι στα δόντια, αλλά δεν το είδαμε… Βλέπεις παίκτες που σου μοιάζουν κουρασμένοι. Να είναι; Ναι… Δεν πιστεύω, όμως, πως αν ξεκουραστούν ένα μήνα, ότι ο Ρέαμπτσιουκ θα γίνει βέλος από αριστερά, θα κάνει σέντρες, θα σκοράρει. Έβαλε δύο κρίσιμα γκολ, ναι «οκ». Δεν θα δούμε νομίζω τον Λαλά στο ένας με έναν να «χορεύει» τον αντίπαλό του. Όταν έχεις ζητήματα πολλά, είναι λογικό πως όταν δεν έχεις και τσαμπουκά και θράσος, θα έχεις περισσότερα προβλήματα. Κι αυτό, είναι κάτι που μόνο ο προπονητής μπορεί να εξηγήσει…

Η ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Έχουμε και μια άλλη κατηγορία. Αυτών που εύκολα γράφουν στα social media για τον Βαγγέλη Μαρινάκη, για τη διοίκηση του Ολυμπιακού. Η διαχείριση της πίκρας, είναι μεγάλη ιστορία. Δεν θα αναλύσω ξανά, ότι ο Μαρινάκης παρέλαβε έναν Ολυμπιακό χιλίων και βάλε προβλημάτων το 2010 και φέτος κατακτά το 10^ο του πρωτάθλημα. Ότι γεννήθηκαν Μέσα για να τον «τελειώσουν». Ότι τον έσυραν στα δικαστήρια, ότι μια κυβέρνηση τον έβαλε απέναντι και δίχως υπερβολή, ήθελε να τον δει στη φυλακή. Αυτός ο άνθρωπος δεν εγκατέλειψε λεπτό τον Ολυμπιακό και στο δικό μου μυαλό, επειδή μπορώ να ξέρω και κάποια πράγματα παραπάνω, πιστέψτε με, δεν ήταν τίποτα εύκολο. Ήταν εδώ, είναι εδώ. Και θα είναι εδώ…

Δηλαδή εσείς πιστεύετε ότι ο Μαρινάκης κάθεται και βλέπει την ομάδα να μην αλλάζει… τρίτη πάσα και του αρέσει; Πως είναι προτιμότερο αντί να βλέπει τις άλλες του επιχειρηματικές δραστηριότητες, να προσαρμόζει το πρόγραμμά του για να πάει στο Ρέντη;

Και για να γυρίσουμε το χρόνο λίγο πίσω. Το περασμένο καλοκαίρι και με τις κινήσεις που έγιναν, υπήρχε μια άποψη από πολλούς, οπαδούς, όχι δημοσιογράφους απαραίτητα, πως ο Μαρτίνς θα είχε το καλύτερο ρόστερ στις τέσσερις σεζόν του στην ομάδα. Δεν έλεγαν δηλαδή για τον Βατσλίκ, τον καλύτερο τερματοφύλακα του Euro μετά τον Ντοναρούμα; Δεν θεωρούσαμε δεδομένο πως εξτρέμ θα παίζουν ο Ονιεκουρού και ο Λόπες; Δηλαδή η διοίκηση που δίνει 4,5 εκατ. ευρώ στη Μονακό για τον Νιγηριανό, 1,5 εκατ. το χρόνο συμβόλαιο, πως πρέπει να νιώθει; Για να μην αναλύσω και άλλους παίκτες που ήρθαν…

Από τη στιγμή που δεν βγήκαν πολλές και βασικές μεταγραφές λοιπόν, ήταν αναμενόμενο πως η ομάδα θα έχει ζητήματα. Πως δεν θα μπορούσε να χαρίσει θέαμα. Απλά μένει η τελευταία εικόνα και η αλήθεια είναι πως από τη στιγμή που μέσα στο 2022 δεν υπήρξε βελτίωση και χάθηκαν και δύο στόχοι (Ευρώπη και Κύπελλο), θα έφερνε εξτρά κριτική και γκρίνια σε μεγάλο βαθμό. Έτσι είναι, γιατί για Ολυμπιακό μιλάμε…

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ

Ο Ολυμπιακός δεν είναι μια απλή ομάδα. Είναι σίγουρα κάτι άλλο και αν δεν έχεις πανηγυρίσει γκολ του, νίκη του, αν δεν έχεις σκάσει για μια ήττα όπως η χθεσινή, δεν πρόκειται να το νιώσεις. Τα 47 πρωταθλήματά του σε 97 χρόνια ιστορίας, λένε πολλά. Πάρα πολλά και το ειδικό βάρος, το γνωρίζουν όσοι έχουν δει έστω και ένα ματς αυτής της ομάδας. Όσοι έχουν μπει στο αμάξι, σε ένα πούλμαν, σε αεροπλάνο. Όσοι επέλεξαν να ξοδέψουν χρήματα για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα, την καψούρα τους, Στον Ολυμπιακό θα υπάρχουν πάντα απαιτήσεις. Και αυτό, είναι και το σωστό. Γι’ αυτό όλοι θέλουν έναν καλύτερο Ολυμπιακό. Πιο θεαματικό. Άλλωστε και πριν λίγες ημέρες, από επίσημα χείλη, του αντιπροέδρου της ΠΑΕ, Κώστα Καραπαπά, επισημάνθηκε πως θα είναι ένα καλοκαίρι εξελίξεων και με αρκετές εκκαθαρίσεις. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε όλοι έτσι, είναι να περιμένουμε… Το να κράζεις και να απαξιώνεις στο facebook, δεν θα αλλάξει τα μπακ του Ολυμπιακού. Δεν θα πάει η μπάλα πιο εύκολα στην αντίπαλη περιοχή. Απλά είναι τα πράγματα, ας μην κοροϊδευόμαστε.

ΣΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ…

Εξοργίζομαι με τα μηνύματα-σχόλια για τη φιέστα. Για το αν λέει πρέπει να πάμε! Τι λέτε ρε σεις; Σοβαρά; Θα παίρνει ο Ολυμπιακός, η μεγαλύτερη ομάδα της χώρας, τίτλο και θα λέμε… όχι; Γιατί; Επειδή έχασε από τον Παναθηναϊκό δύο φορές; Και δεν θα δω δηλαδή την κούπα στο Καραϊσκάκη; Με συγχωρείτε, αλλά εγώ αυτή την τακτική δεν την υιοθετώ, δεν τη γουστάρω. Βέβαια, από το να γίνονται… μπάχαλα από ορισμένους, καλύτερα να καθίσουν σπίτια τους, αμαρτία είναι. Να πάνε στο γήπεδο όσοι χαίρονται που θα δουν τον Ολυμπιακό πρωταθλητή Ελλάδας για το 2022. Και θα θέλουν να τον ξαναδούν και το 2022-23… Στη φιέστα θα είμαστε γιατί γουστάρουμε. Για να εκτιμήσουμε ότι μας στερήθηκε άλλα χρόνια, δύσκολα, πολύ δύσκολα. Και βαδίζοντας προς τα 45 μου πλέον, πιστέψτε με πως δεν ξεχνώ. Δεν ξέρω αν η νέα γενιά έχει καλομάθει σε ένα βαθμό, έχοντας δει, όμως, ανθρώπους 70 και 80 χρονών να δακρύζουν για τον Ολυμπιακό, όχι, δεν γίνεται να γυρίσουμε την πλάτη. Τώρα αν δεν γουστάρετε να αποθεώσετε τον… κάθε Λαλά, είναι μια άλλη ιστορία. Στη γιορτή, όμως, όταν σε καλούν, πηγαίνεις για να γουστάρεις, όχι από… υποχρέωση, ούτε με μούτρα. Για να περάσεις κι εσύ καλά. Ελπίζω πως το φετινό, είναι ένα μεγάλο μάθημα για όλους μας. Και πως αυτός που πρέπει με τους συνεργάτες του, θα κάνει αυτό που πρέπει. Και για το 48^ο πρωτάθλημα και για έναν καλύτερο Ολυμπιακό. Ο ίδιος άλλωστε το θέλει πολύ και θα το επιδιώξει, είμαι σίγουρος γι’ αυτό.

ΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ «ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ»

Και κάτι επί προσωπικού για το τέλος. Έμαθα να ακούω πολλά, να διαβάζω. Χωρίς ραδιοφωνικό σταθμό πλέον, βρήκα αρκετή από την ησυχία μου. Και την ψυχραιμία αν θέλετε, να βλέπω κάποια πράγματα διαφορετικά. Γράφετε ότι είμαστε «υπάλληλοι». Γιατί; Γιατί βάζουμε πλάτη στον Ολυμπιακό. Δεν κάνουμε κριτική λέει στον Μαρινάκη, όταν η διοίκηση σου λέει ότι έχουν γίνει λάθη και πως θα γίνουν εκκαθαρίσεις. Κάποτε έγραψα και είπα πράγματα για τον Μαρτίνς και «θες να τον φας» το μοτό. Μαζί με κάτι σχολιάκια συναδέλφων τα οποία δεν ξεχνώ φυσικά, ξέρουν αυτοί. Που να ξέρατε ορισμένοι, τι μάχες έχουμε δώσει. Και τι μάχες δίνουμε. Σε πολλά επίπεδα. Δεν είμαι τύπος που διαφημίζω αν φάω ξύλο, αν φάω μήνυση. Αλλά επειδή ορισμένοι προτρέχετε και χαλάτε στόματα και πληκτρολόγια, θα το κάνω όταν το κρίνω εγώ. Για να κάνουμε και έναν καλό απολογισμό. Τουλάχιστον απ’ όπου και βρέθηκα επαγγελματικά, πιστεύω πως δεν κορόιδεψα. Πως ήμουν σωστός. Λάθη κάνουμε όλοι και σε παίκτες και σε πρόσωπα έχω πέσει έξω. Δεν διαφημίζω, όμως, ότι από Νοέμβρη έλεγα πως φέτος δεν έχω πολλές απαιτήσεις από την ομάδα. Μένω στο πρωτάθλημα και περιμένω τα καλύτερα του χρόνου…

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!