Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Εμείς συνεχίζουμε και αυτό μετράει

Εμείς συνεχίζουμε και αυτό μετράει
Πέμπτη, 10 Δεκεμβρίου 2015 - 16:10

Ναι, αλλά εμείς ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ. Ναι, ο Θρύλος έχασε από την Αρσεναλ και αποκλείστηκε από τον θεσμό του Champions League. Λυπηρό βεβαίως, αλλά όχι και απογοητευτικό. Ο Ολυμπιακός, όπως και να ’χει, είναι και πάλι η ΜΟΝΗ από τις ελληνικές ομάδες που συνεχίζει σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Εφυγε από το Champions League, είναι όμως μέσα στο Europa League.

Ούτως ή άλλως, ο δρόμος του Ολυμπιακού εξακολουθεί να είναι στρωμένος με δάφνες. Το μονοπάτι που του έτυχε, οδηγεί και αυτό στη δόξα. Είναι το ίδιο μονοπάτι που αναγκαστικά θα ακολουθήσουν κι άλλες σπουδαίες, δοξασμένες ομάδες. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η Σεβίλλη, κι άλλες, πολλές ακόμη.

Εχει δρόμο, λοιπόν, ακόμα. Και σίγουρα πολλές ευκαιρίες για στιγμές διάκρισης και πανηγυρισμών. Το ταξίδι συνεχίζεται, αλλά αυτήν τη φορά θα είναι ακόμα πιο δυναμικό και συναρπαστικό. Διότι η εμπειρία του από τους αγώνες του Champions League φέτος θα είναι πολύτιμος οδηγός για τη συνέχεια.

Ακριβώς αυτός ήταν ο τομέας, κατά την ταπεινή μου άποψη, που ο Ολυμπιακός υστέρησε σε σχέση με την Αρσεναλ. Η πείρα σε κρίσιμους ευρωπαϊκούς αγώνες. Απειρος και ο Ολυμπιακός σαν ομάδα, αλλά και -όπως φάνηκε- και ο προπονητής του. Εμπειρη η Αρσεναλ σαν ομάδα, αλλά και πολύπειρος, πονηρή αλεπού, ο Βενγκέρ. Η διαφορά, πάντα κατά τη γνώμη μου, φάνηκε και ήταν ο μοναδικός τομέας που η Αρσεναλ παρουσιάστηκε να υπερέχει του Ολυμπιακού. Ούτε καλύτερη ομάδα είχε ούτε καλύτερους παίκτες σαν άτομα. Είχε, όμως, την εμπειρία να αντέξει και ψυχολογικά στην πίεση του κόσμου στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» και αγωνιστικά μετά το ενθουσιώδες ξέσπασμα του Ολυμπιακού στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης.

Πιστεύω ότι το παιχνίδι κρίθηκε για την Αρσεναλ στο 29’, με εκείνο το περίεργο γκολ-παιχνίδισμα της τύχης του Ζιρού και της ατυχίας του Ρομπέρτο. Ηταν ακριβώς αυτό το γκολ που δεν μπόρεσε να ανεχτεί η ερυθρόλευκη ομάδα. Ηταν η στιγμή που χάθηκε ο ενθουσιασμός και λαβώθηκε η αυτοπεποίθηση. Από κει και μετά, υπήρξε μία μικρή αγωνιστική ανάταση, στις αρχές του δεύτερου μέρους, που γρήγορα κόπασε και αυτή, εξαντλημένη από το 0-2, γκολ-λαβωματιά από δημιουργία ενός «δικού μας παιδιού».

Εντάξει, αυτό ήταν, λοιπόν. Το ξεχνάμε, διορθώνουμε τα λάθη μας και... πάμε γι’ άλλα.

-Το ταξίδι συνεχίζεται, αλλά αυτήν τη φορά θα είναι ακόμα πιο δυναμικό και συναρπαστικό

-Είναι το ίδιο μονοπάτι που αναγκαστικά θα ακολουθήσουν κι άλλες σπουδαίες, δοξασμένες ομάδες

-Πιστεύω ότι το παιχνίδι κρίθηκε για την Αρσεναλ στο 29’, με εκείνο το περίεργο γκολ-παιχνίδισμα της τύχης του Ζιρού και της ατυχίας του Ρομπέρτο

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 10/12/2015)

Διαβάστε επίσης