Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

ΜΙΚΡΟΙ-ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ 2017

ΜΙΚΡΟΙ-ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ 2017
Τρίτη, 25 Ιουλίου 2017 - 15:44

ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ; ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΑΕΚΟΥΛΑ, ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΚΑΙ… ΝΑΝΙΣΑ ΜΑΖΙ;

Πιο πιθανό να αρχίσει να γυρίζει η Γη ανάποδα, παρά να χάσει ο Ολυμπιακός από την Παρτιζάν!

Το είχα γράψει και πέρυσι, τέτοια εποχή: Μικροί-μεγάλοι, στο ίδιο καφενείο!

Σήμερα παίζουν στην ίδια ευρωπαϊκή διοργάνωση, το Champions League, ο Ολυμπιακός και η Αεκούλα! Αν σας το έλεγαν αυτό πέρυσι, θα το πιστεύατε; Κι όμως, να που έγινε κι αυτό! Και αφού έγινε κι αυτό, ένας Θεός ξέρει τι έχουν να δουν ακόμα τα ματάκια μας.

Μικροί-μεγάλοι, στο ίδιο καφενείο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Χρόνια και ζαμάνια είχε να συμβεί, δηλαδή να παίζουν συγχρόνως, την ίδια χρονική περίοδο και στην ίδια ευρωπαϊκή διοργάνωση ο Ολυμπιακός με την Αεκούλα. Ο Ολυμπιακός εδώ και χρόνια είχε… «διαρκείας» στους Ομίλους του Champions League, ενώ η Κούλα βολόδερνε στις Ραφήνες και τα Ζωνιανά. Και ενώ όλοι οι άλλοι προσπαθούσαν με τα μπαράζ των μπαράζ να καταφέρουν να πάρουν ένα εισιτήριο για τα προκριματικά του Europa. Τα αποτελέσματα βεβαίως τα βλέπαμε και τα ξέρουμε, δεν είναι ανάγκη να τα ξαναλέμε. Εν πάση περιπτώσει, η μπάλα είναι στρογγυλή και γυρίζει και να πώς μας τα έφερε, να παίζουν σήμερα ο μεγάλος με τη μικρούλα, ο γίγαντας με τη νάνισα, ίδια μέρα, στην ίδια διοργάνωση.

Το θέμα είναι ότι εμείς οι Ολυμπιακοί αισθανόμαστε και είμαστε προνομιούχοι, επειδή ακριβώς είμαστε με τον Ολυμπιακό. Αυτή είναι η ομάδα μας, η θρησκεία μας, η αγάπη μας, το είναι μας, η ζωή μας η ίδια. Και βεβαίως, αυτό που πρέπει να συγκεντρώσει σήμερα την προσοχή μας είναι ακριβώς αυτή η πρεμιέρα του Ολυμπιακού στη φετινή κορυφαία διοργάνωση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

ΜΟΝΟ ΑΝ Η ΓΗ ΓΥΡΙΣΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ!

Εν ολίγοις, όπως πάντα. Σίγουρα ο Ολυμπιακός είναι ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ από την Παρτιζάν. Πολύ καλύτερος δηλαδή και αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από οποιονδήποτε έχει «μυρωδιά» από ποδόσφαιρο. Αυτό βεβαίως λέει πολλά, δεν καθορίζει όμως τίποτα. Το να είσαι αντικειμενικά καλύτερος σαν ομάδα, σε μια τέτοια διοργάνωση, δεν σημαίνει και πως… προκρίθηκες στα σίγουρα. Για να περάσεις μια ομάδα όπως η Παρτιζάν παίζοντας μάλιστα σε μία τόσο δύσκολη, εχθρική, ίσως και πολεμική έδρα, πρέπει να ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ στο χορτάρι ότι είσαι καλύτερος. Και εδώ, η γνώμη μου είναι ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού σήμερα έχουν και την ΠΟΙΟΤΗΤΑ, αλλά και την ΕΜΠΕΙΡΙΑ να περάσουν από το Βελιγράδι με θετικό αποτέλεσμα. Ή, για να το πω αλλιώς, θα με εξέπληττε οδυνηρά ένα αρνητικό αποτέλεσμα σήμερα. Δεν συγκρίνεται ο Ολυμπιακός με την Παρτιζάν, από όποια πλευρά και αν το δει κανείς.

Να το κάνουμε πιο σαφές; Η άποψή μου είναι αυτή ακριβώς που έγραφα και πέρυσι πριν τον αγώνα με την Αρούκα: Οτι πιο εύκολα θα μπορούσε να αρχίσει η Γη να γυρίζει ανάποδα, παρά να αποκλείσει η Παρτιζάν τον Ολυμπιακό !

ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΜΕ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ

Πέρα από το αγωνιστικό σκέλος, με αυτό τον σημαντικότατο αγώνα, ουσιαστικά αρχίζει σήμερα και η νέα περίοδος για τον Θρύλο. Σεζόν με πολλές αγωνιστικές υποχρεώσεις, όπως πάντα, αλλά και με την ίδια στιβαρή και ατσάλινη διοίκηση επίσης, όπως πάντα.

Αυτό για μένα είναι σφραγίδα επιτυχίας που μπαίνει πριν καν αρχίσει η νέα περίοδος. Επιτυχίας και κυριαρχίας παντού, σε ΟΛΑ τα επίπεδα και όλες τις εκφάνσεις του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τηρουμένων μάλιστα των αναλογιών, υποστηρίζω ότι φέτος η κυριαρχία του Ολυμπιακού θα είναι πολύ πιο εύκολη από πέρυσι, λόγω ακριβώς των δομικών αλλαγών στο αγωνιστικό, αλλά και στο διοικητικό επίπεδο του ποδοσφαίρου μας.

Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, στο αγωνιστικό και διοικητικό περιβάλλον, για να μη μας μείνει καμία αμφιβολία για την ερυθρόλευκη επικράτηση. Ας δούμε π.χ. τους «βασικούς» αντιπάλους μας.

*** Παναθηναϊκός δεν υπάρχει πλέον, τουλάχιστον στο επίπεδο που ξέραμε. Αποδυναμωμένη ομάδα, χωρίς πολλά αξιόλογα στελέχη, χωρίς βάθος στο ρόστερ, χωρίς λεφτά και το βασικότερο, χωρίς δυνατότητες άμεσης ανάκαμψης. Πάο δεν υπάρχει στο πεδίο του ανταγωνισμού, όσον αφορά εμάς τουλάχιστον.

***Ο Πάοκ εμφανίζει σοβαρές ΡΩΓΜΕΣ όσον αφορά την ενίσχυση του ρόστερ του. Κάποιοι αξιόλογοι που έφυγαν, όπως ο Χαρίσης και ο Κίτσιου, δεν αντικαταστάθηκαν. Με έναν Μακ και κάποιο Λεβέκ, αυγά δεν βάφονται. Δεν ξέρω αν κάνει άλλη μεταγραφή, αλλά έτσι όπως τα βλέπω, με τον Ιβάν ΕΞΑΦΑΝΙΣΜΕΝΟ (ακούγονται πολλά, που δεν επιθυμώ να γράψω) ΘΑ ΕΙΝΑΙ πάλι το ΕΥΚΟΛΟ ΘΥΜΑ στις ορέξεις του Νιάου. Ο,τι θέλει τους κάνει ο Νιάου και με ευκολία θα τους πάρει πάλι ό,τι αποφάι αφήσει «για κανέναν άλλο» ο Ολυμπιακός.

*** Και εδώ, βεβαίως, η Κούλα εμφανίζεται σαν η πιο… απαιτητική από τους υπόλοιπους ανταγωνιστές. Μέχρι και δηλώσεις περί… κατάκτησης του τίτλου έκανε ο διοικητής της, προσφέροντας για μία ακόμη φορά άφθονο σανό στον όχλο των ζητιάνων που συντηρεί με τα γνωστά εικοσαρικάκια.

Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ… ΓΛΩΣΣΑΣ

Βεβαίως, αναγνωρισμένο και από το παρελθόν ότι ο μοναδικός τίτλος που μπορεί να πάρει η Αεκούλα, Ολυμπιακού υπάρχοντος, είναι το πρωτάθλημα… «με το στόμα» και αυτό, κάθε χρόνο τέτοια εποχή. Με το που ξεκινάνε οι αγωνιστικές υποχρεώσεις, πάπαλα. Μετά αρχίζουν οι γκρανκάσες, τα κασκόλ και τα «ξέρω πού μένεις».

Παλιά μου τέχνη, κόσκινο δηλαδή, η τέχνη του στόματος. Με το στόμα πήρε τον Σκόκο, με το στόμα τον Αραούχο, με το στόμα και κανά-δυο άλλους, αξιόλογους, που τους… είχε για σίγουρους! Και βεβαίως, όποιος έχει την εντύπωση ότι η Κούλα… ενισχύθηκε με έναν Λειβάδια και ένα Ούρος, καλά να πάθει.

Φυσικά, όλα αυτά ξεχνιόνται πανεύκολα, με το που θα μπει μπροστά η μάσινα της «Αγια-Σοφιάς». Εκεί μοιράζεται το πολύ σανό, τόνοι ολόκληροι από σανό. Χώρια από τα… εικοσαρικάκια. Αλλά γι’ αυτό το θέμα θα επανέλθουμε.

Κορυφαίος στη χώρα του, κορυφαίος και στην Ευρώπη ο «Πινόκιο»

ΘΑΝΑΣΗΣ ΜΠΕΜΠΗΣ, ΑΛΦΡΕΝΤΟ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ, ΡΑΪΜΟΝ ΚΟΠΑ:

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΟΡΥΦΑΙΟΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥΣ!

Τι να γράψω για τον Θανάση Μπέμπη. Είναι τόσα πολλά. Τα περισσότερα γράφτηκαν, θα αποτελούσαν κοινοτυπία να ξαναγραφτούν. Συμφωνώ με όλα όσα γράφτηκαν. Ολα είναι αλήθεια και περισσότερο απ’ όλα, ότι επρόκειτο για τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ever.

Αυτό το τελευταίο περί της ποδοσφαιρικής αξίας του Θανάση Μπέμπη, το έχω γράψει και ξαναγράψει εδώ και ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ. Από τότε που ο Μπέμπης ήταν στα καλά του, πριν αρρωστήσει, το έγραφα. Διότι τα τελευταία χρόνια, τα πολλά τελευταία χρόνια, ο Μπέμπης δεν ήταν καλά. Είχε πρόβλημα ανίατης ασθένειας. Της ίδιας ασθένειας από την οποία πάσχουν ΠΟΛΛΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ σήμερα. Ζεις, χωρίς να αντιλαμβάνεσαι ότι ζεις, ή κάτι τέτοιο. Ασθένεια που κανείς δεν μπορεί αναμφίβολα να την κατατάξει στις βασανιστικές για τον πάσχοντα. Για τον οικογενειακό και κοινωνικό του περίγυρο, σίγουρα.

Και μια και πιάσαμε αυτό το θλιβερό θέμα, μου είναι δύσκολο να ξεφύγω από την είδηση: ΔΥΣΤΥΧΩΣ -και το ξαναγράφω, ΔΥΣΤΥΧΩΣ- από την ίδια ασθένεια έχουν χτυπηθεί και πάσχουν σήμερα και ΑΛΛΟΙ τιτάνες-παλιές δόξες του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ναι, φίλοι μου, και του Ολυμπιακού, αλλά ΚΑΙ του Παναθηναϊκού, ΚΑΙ της ΑΕΚ. Και ακόμα χειρότερο, ο συγκεκριμένος της ΑΕΚ που έμαθα πως έχει χτυπηθεί από την άνοια, είναι ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΙΚΡΟΣ σε ηλικία, σε σύγκριση με τον Θανάση Μπέμπη και τους άλλους. Δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τα 75.

Ενα λιμάνι δάκρυα, έγραψε ο Καραπαπάς για την απώλεια του Μπέμπη. Ναι, ένα λιμάνι δάκρυα και για ΟΛΑ ΟΣΑ αντιπροσώπευε ο Μπέμπης. Κυρίως για την ΕΠΟΧΗ εκείνη, που φεύγει μαζί με τα πρόσωπα.

Τι ήταν ο Μπέμπης, ποδοσφαιρικά; Ενας ζογκλέρ, ένας βιρτουόζος, ένας αγωνιστής, ένας εγκεφαλικός παίκτης, ένας καλλιτέχνης του ποδοσφαίρου. Ολα ήταν ο Μπέμπης. Δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο που να μην το διαθέτει. Ηταν και ΣΚΛΗΡΟΣ, όταν και όποτε έπρεπε. Δεν καλοπερνούσε από τα χτυπήματα εκείνων που ΓΛΕΝΤΟΥΣΕ με τις ντρίμπλες του, αλλά στη συνέχεια πάντα έβρισκε κάποιο τρόπο να ανταποδώσει! Οπως το λέω. Οι χρονικογράφοι της εποχής τού αποδίδουν και τον χαρακτηρισμό «εριστικός». Φυσικά και ήταν εριστικός. Στον βαθμό που επέβαλαν οι κατά περίσταση συνθήκες. Αυτός ήταν άλλωστε και ο τρόπος άμυνάς του. Ηταν ταχύτατος, αέρινος, φαντεζί, ντριμπλέρ, αλλά και ένας από τους μεγαλύτερους πασέρ που έχουν υπάρξει στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Στην εποχή του δεν μετράγανε τα στατιστικά. Είμαι βέβαιος ότι αν τα μετρούσαν, το ρεκόρ του Θανάση Μπέμπη στις ασίστ θα ήταν και σήμερα ακατάρριπτο!

ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ!

Στην Ελλάδα δεν βγήκε άλλος παίκτης σαν τον Μπέμπη. Στην Ευρώπη -και ομιλώ πάντα για την εποχή εκείνη- υπήρχαν, ένας-δύο. Οχι τρίτος!

Θεωρώ τον Μπέμπη ΔΕΥΤΕΡΟ αξιολογικά μετά τον Αλφρέντο ντι Στέφανο. Επαιζαν την ίδια ακριβώς εποχή, αλλά ο Ντι Στέφανο ήταν πιο τυχερός. Αργεντίνος βιρτουόζος, στο ισπανικό πρωτάθλημα και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μεγαλεία που ΑΞΙΖΑΝΕ στον Μπέμπη, αλλά δεν τα έζησε.

Μαζί, στο ίδιο επίπεδο με τον Θανάση Μπέμπη, τοποθετώ τον Ραϊμόντ Κοπά. Εμοιαζαν στον τρόπο παιξίματος, στο στυλ, ακόμα και σωματικά. Μια κοψιά είχαν. Και ο Κοπά πέρασε από τη Ρεάλ, βγαλμένος από τη θρυλική Ρεμς. Αλλες χώρες ποδοσφαιρικά, άλλο ποδόσφαιρο, άλλη προβολή, άλλες συνθήκες. Ο Μπέμπης ΔΕΝ ΕΖΗΣΕ τέτοιες καταστάσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι ΔΕΝ ΑΞΙΖΕ να τις είχε ζήσει. Ατυχος ήταν, όπως και άλλοι σπουδαίοι της εποχής του. Από την άλλη, αφάνταστα ΤΥΧΕΡΟΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ, που ευτυχήσαμε να απολαύσουμε το τεράστιο ποδοσφαιρικό του ταλέντο.

Το ταλέντο του Θανάση Μπέμπη στο ποδόσφαιρο του επέτρεψε να κάνει και τον προπονητή και μάλιστα να κερδίσει και τίτλους, σαν προπονητής. Δεν νομίζω -δεν είμαι σίγουρος- ότι παρακολούθησε ποτέ του τις εργασίες κάποιας σχολής προπονητών ή κάτι παρόμοιο. Δεν χρειαζόταν τέτοια πράγματα. Διότι απλά, ήταν ο ΜΠΕΜΠΗΣ. Ο Θανάσης Μπέμπης. Και αυτό ήταν πάντα εγγύηση ποδοσφαιρικής επιτυχίας. Σε ό,τι κι αν έκανε.

*** Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η κηδεία του Θανάση Μπέμπη έχει προγραμματιστεί για μεθαύριο Πέμπτη στις 12:00 από το νεκροταφείο Ζωγράφου.

2-0 η Αεξάρα, 4-0 οι Νέοι μας!

Μεγάλης σημασίας είναι η νίκη της νέας ομάδας Κ20 του Ολυμπιακού επί της ισραηλινής Μπνέι Σάκχιν με 4-0.

Πρόκειται για την ίδια ομάδα που πριν από λίγες μέρες είχε κερδίσει και η Αεκούλα με 2-0 και… πανηγύριζαν επί ένα τριήμερο!

Σημειώνω ότι έπαιξαν και παίκτες που είχαν μετάσχει στην αρχική προετοιμασία του Ολυμπιακού, όπως ο Λάτσι και ο Βρουσάι.

Το καταπληκτικό με αυτή την ομάδα είναι ότι ενώ κάθε χρόνο τροφοδοτεί τους μεγάλους με παίκτες-ταλέντα, όχι μόνο δεν χάνει τη δυναμικότητά της, αλλά εμφανίζεται και ισχυρότερη!

Εισέπραξαν υπογραφές!

Στο μεταξύ, η χορηγία του Ιβάν Ιγκνιάτεβιτς Σαμπίντι στη Superleague «επισημοποιήθηκε», όπως διαβάζω.

Τι θα πει «επισημοποιήθηκε»; Υπέγραψε, λέει, η Superleague με δύο εταιρείες του Ιβάν σύμβαση χορηγίας για τα επόμενα δύο χρόνια.

Από… υπογραφές, δηλαδή, καλά πάνε. Από το… ταμείο, πότε θα περάσουν για εισπράξεις, δεν ξέρει κανείς. Ισως, κάποτε, να έρθει και αυτή η… όμορφη μέρα.

Ο Μάξι και τα… θέλω του Ουζουνίδη

Τζάμπα ανησυχήσαμε, μου φαίνεται. Ο Μάξι Ροντρίγκεζ δεν πρόκειται να έρθει στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, αν και τις τελευταίες ημέρες διαβάζαμε επίμονα ρεπορτάζ ότι… «εξετάζεται η περίπτωσή του». Το οποίο, σύμφωνα με τις σύγχρονη βαζελική θεωρία, σημαίνει ότι εξετάζεται βασικά αν… θέλει λεφτά για να έρθει και αν τα θέλει… παγκουί.

Τελικά, όμως, τη… λύση φαίνεται να την έδωσε ο Μαρίνος Ουζουνίδης, ο άνθρωπος στον οποίο πλέον έχουν εναποτεθεί όλες οι ελπίδες των οπαδών της ιστορικής ομάδας, για… είσοδο στην πρώτη πεντάδα.

Και τι είπε ο Ουζουνίδης; Οτι -πάντα σύμφωνα με όσα διαβάζουμε- «παρά τη διαπιστωμένη ποιότητα που έχει» (ο Μάξι) «τα στοιχεία του… δεν αντιστοιχούν στα θέλω του προπονητή»!

Βάι, βάι… Αραγε ο Μάξι το… ξέρει ότι τα στοιχεία του δεν αντιστοιχούν στα… θέλω του Ουζουνίδη; Καλύτερα να μην το μάθει, γιατί δεν θέλει και πολύ σήμερα να… σαλτάρει κάποιος.

Βεβαίως, το βασικό ερώτημα είναι άλλο. Αν τα… ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ στοιχεία του Πόα αντιστοιχούν στα… θέλω του Μάξι Ροντρίγκεζ. Εδώ σας… θέλω!

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 25/07/2017)

Διαβάστε επίσης