Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Καλοκαίρι μεγάλων αποφάσεων και ριζικών αλλαγών!

Καλοκαίρι μεγάλων αποφάσεων και ριζικών αλλαγών!
Δευτέρα, 18 Ιουνίου 2018 - 00:53
Αρθρογράφος: Παύλος Σαχτούρης
ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Στον αθλητισμό όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία εάν μέσα στη σεζόν κάνεις εξαιρετικές εμφανίσεις, πετύχεις μεγάλες νίκες, κάνεις τεράστια «διπλά». Στην τελική, σημασία δεν έχει το… ταξίδι αλλά ο προορισμός. Κανείς δεν θα θυμάται τι μεσολάβησε κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 9 μηνών. Αυτό που μένει είναι η τελική εικόνα, όσα θα γίνουν στο φινάλε. Όσα θα συμβούν σε τελικούς, σε Final-4. Εκεί που κρίνονται οι τίτλοι.

Και, δυστυχώς, το ταμείο είναι μείον για δεύτερη χρονιά στη σειρά. Απώλεια του Κυπέλλου Ελλάδας με ήττα στον τελικό από την ΑΕΚ, στο Ηράκλειο της Κρήτης. Αποκλεισμός στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας από την Ζαλγκίρις παρά το πλεονέκτημα της έδρας. Απώλεια του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟ, σε μια σειρά που ξεκίνησε με μια πολύ μεγάλη νίκη στην έδρα του «αιώνιου» αντιπάλου. Αυτά είναι τα γεγονότα, αυτά συνέβησαν.

Τώρα στο τι έφταιξε, οι αιτίες είναι πολλές! Η ανάλυσή τους, όμως, είναι αυτό που έχει σημασία για την επόμενη ημέρα. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος πήρε δύο πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό, ενώ τον οδήγησε και σε δύο τελικούς Ευρωλίγκας. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι προσέφερε στον Ολυμπιακό. Ότι έβαλε κι εκείνος το… χεράκι του για τις παραπάνω σημαντικές στιγμές και επιτυχίες. Ναι μεν αλλά… Γιατί από την άλλη, έχασε δύο πρωταθλήματα στη σειρά. Πέρσι απώλεια του τίτλου, αν και ο Θρύλος προηγήθηκε με 2-1 στη σειρά. Με τον πέμπτο τελικό στο ΣΕΦ. Και φέτος ξανά απώλεια, σε μια σειρά που ξεκίνησε ιδανικά για τους «ερυθρολεύκους».

Κάθε προπονητής έχει τα «κολλήματά» του, κάθε προπονητής δεν κρίνεται μονάχα από τα αποτελέσματα, αλλά και από τις αποφάσεις του. Οι δύο σεζόν χωρίς τίτλοι είναι και ευθύνη του Σφαιρόπουλου. Έκανε αρκετά λάθη. Τόσο στις επιλογές των ξένων παικτών όσο και στον τρόπο που τους διαχειρίστηκε. Εκεί έχει ένα θέμα. Με τον τρόπο που τους αξιοποίησε τους ξένους. Ο Μπράιαν Ρόμπερτς ήταν δική του επιλογή. Θα μπορούσε να προσφέρει παραπάνω. Είναι παίκτης υψηλού επιπέδου, αλλά όταν τον βάζει για λίγα λεπτά, τον ξεχνά στον πάγκο και τον θυμάται μετά από... ώρα, δεν γίνεται δουλειά. Έφερε τον Ουίλτζερ και πάλι δεν τον εκμεταλλεύτηκε όπως θα μπορούσε. Πήρε τον Μπόμπι Μπράουν για την τελική ευθεία της σεζόν και ο Αμερικανός γκαρντ ήταν… θεατής από κάποιο σημείο και μετά.

Κοινώς ήρθαν ξένοι από τους οποίους δεν πήρε αυτά που θα μπορούσε. Αυτή ήταν η δουλειά του. Επέλεξε τους παίκτες, έπρεπε να βρει τρόπο να είναι χρήσιμοι για την ομάδα. Σάμπως κάτι ανάλογο δεν συνέβη και πέρσι. Με τον Μπιρτς τσακώθηκε στα μέσα της σεζόν και μετά τον «έχασε». Τον Γκριν τον διάλεξε, αλλά δεν κατάφερε να πάρει από εκείνον τον καλύτερο του εαυτό. Αυτό είναι δική του ευθύνη. Μην ξεχνάμε επίσης πώς η λογική του δεν απέδωσε στο τέλος. Καλή η άμυνα, αλλά όταν η ομάδα έχει ταλέντο στην επίθεση, δεν μπορείς να βασίζεται πάντα στην άμυνα.

Σε όλες τις μεγάλες νίκες που έκανε ο Ολυμπιακός φέτος δεν νίκησε… 51-50! Αλλά με καλύτερη επίθεση από τον αντίπαλο. Εκεί ήταν που ο κόουτς Σφαιρόπουλος έπρεπε να βάλει… νερό στο κρασί του και να βάλει για λίγο στην άκρη τα «πιστεύω» του. Οι επιλογές των παικτών το περασμένο καλοκαίρι είχαν σχέση με το σκοράρισμα, με τη δημιουργία, με την καλύτερη επιθετική λειτουργία. Για να μην επαναληφθεί η εικόνα των περσινών τελικών που η ομάδα δεινοπαθούσε να σκοράρει 60 πόντους…

Ευθύνες έχει, όμως, και η διοίκηση του Ολυμπιακού. Δεν γίνεται να έχεις απέναντί σου ένα «σύστημα» που διαρκώς σε αδικεί, καταστρατηγεί όλους τους κανόνες, δεν σέβεται δικαστικές αποφάσεις και εσύ να πηγαίνεις με τον… σταυρό στο χέρι. Πρέπει να γίνουν οι πρόεδροι πιο δυναμικοί. Να προστατέψουν την επένδυσή τους. Τι άλλο να κάνει πια ο Βασιλακόπουλος και η ομοσπονδία του για να καταλάβουν ότι δεν πάει άλλο!

Έχουν ρίξει τόσα πολλά χρήματα σε αυτή την ομάδα και δεν έχουν κερδίσει αυτά που δικαιωματικά τους άξιζαν. Αλήθεια είναι αυτό. Και τώρα είναι τα δύσκολα για τη διοίκηση της ΚΑΕ Ολυμπιακός. Έρχεται ένα καλοκαίρι για μεγάλες αποφάσεις και αλλαγές. Το ακριβώς αντίθετο από τα προηγούμενα. Ειδικά από εκείνο του 2010, όταν ο Βασίλης Σπανούλης ήρθε στον Πειραιά και άλλαξε την ιστορία του συλλόγου με ό,τι ακολούθησε. Πρωταθλήματα, Ευρωλίγκες και μια 8ετία γεμάτη σημαντικές στιγμές.

Οι τίτλοι καθορίζουν την επιτυχία μιας ομάδας. Δεν φτάνουν απλά τα καλά αποτελέσματα, οι εμφανίσεις, τα επιτεύγματα. Δυστυχώς άλλη μια χρονιά που κλείνει αποτυχημένη, υπό την έννοια ότι ο σύλλογος δεν πήρε κανένα τίτλο. Η πρώτη και πιο σημαντική απόφαση είναι να έρθει ένας νέος προπονητής, με νέες ιδέες. Κυρίως ένας προπονητής που θα έχει άλλη φιλοσοφία και η ομάδα θα παίξει υπό την καθοδήγησή του διαφορετικό μπάσκετ. Αυτό είναι «το άλφα και το ωμέγα». Σε δεύτερο επίπεδο είναι χρονιά αποφάσεων για το ρόστερ.

Τελειώνουν τρία βασικά συμβόλαια. Σπανούλης, Παπανικολάου και Παπαπέτρου. Σε συνεργασία με τον νέο προπονητή θα πρέπει να αποφασίσουν ποιοι από τους τρεις θα συνεχίσουν. Βασικά, όμως, να αποφασιστεί ο λόγος που θα μείνουν, όσοι μένουν. Να εξυπηρετούν το πλάνο της ομάδας. Ο καθένας να κάνει άλλη δουλειά, να προσφέρει μέσα στο παρκέ. Όμως ο νέος κόουτς πρέπει να δει ποιοι θα είναι ιδανικοί για το δικό του πλάνο. Να δει πώς μπορεί να τους αξιοποιήσει και μετά να γίνουν οι συζητήσεις μαζί τους. Προσωπική μου άποψη... Εάν δεν μπορούν να μείνουν και οι τρεις, εγώ θα ήθελα να παραμείνουν ο Σπανούλης και ο Παπανικολάου.

Έφτασε η ώρα για να κάνει ο Ολυμπιακός restart. Όπως φάνηκε στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, αυτή η ομάδα μπορεί να τα καταφέρει και χωρίς τον Σπανούλη. Είμαστε τυχεροί που έχουμε δει τον Βασίλη να προσφέρει, αγωνιζόμενος με την ερυθρόλευκη φανέλα. Πρέπει να μείνει, αλλά πρέπει κι εκείνος να αλλάξει τρόπο σκέψης. Να αντιληφθεί πώς έχει μεγαλώσει και θα πρέπει να αλλάξει τον τρόπο που αγωνίζεται. Δεν γίνεται όλο το παιχνίδι να περνά από τα χέρια του. Έτσι ο Ολυμπιακός είναι προβλέψιμος. Αλλά δεν παύει να είναι ο μεγαλύτερος Έλληνας αθλητής της γενιάς του. Κι έχει ακόμα αρκετά να προσφέρει στον Ολυμπιακό!

Με όλα τα παραπάνω δεν σημαίνει πώς η διαιτησία δεν έπαιξε το ρόλο της σε αυτή τη σειρά των τελικών. Ήταν κι αυτή καθοριστικός, καταλυτικός παράγοντας... Διαιτητές που σφύριζαν με διαφορετικά κριτήρια, διαιτητές που δεν σεβάστηκαν τους παίκτες του Ολυμπιακού, διαιτητές που έγιναν πρωταγωνιστές και δεν επέτρεψαν στον Θρύλο να διεκδικήσει όσες πιθανότητες του αναλογούσαν για το πρωτάθλημα. Σε δύο από τους πέντε τελικούς είχαμε... όργια, ενώ στους άλλους τρεις είδαμε τα... αναμενόμενα. Στον πέμπτο τελικό, δε, είχαμε τον απίστευτο ορισμό της τριάδας χωρίς να υπάρχουν άλλοι... υποψήφιοι.

Υ.Γ 1 Η άλλη πλευρά έλεγε πώς ο φετινός είναι ο χειρότερος Ολυμπιακός των τελευταίων ετών. Αλλά χρειάστηκε έξτρα… βοήθεια για να τον νικήσει και να πάρει το πρωτάθλημα!

Υ.Γ 2 Όταν πάρεις την απόφαση και φεύγεις από το γήπεδο, δεν κάνεις πίσω... Δεν επιστρέφεις. Αλλιώς μια ζωή δεν θα σε σέβονται, όπως κάνουν όλα αυτά τα χρόνια!

Υ.Γ 3 Η ομάδα πρέπει να γίνει περισσότερο αθλητική. Ειδικά με τη νέα μορφή της Ευρωλίγκας χρειάζεται να αλλάξει λογική και φιλοσοφία.

Υ.Γ 4 Ο κύκλος έχει κλείσει. Ας το συνειδητοποιήσουν οι υπεύθυνοι για να χαράξουν τη νέα πορεία.

Υ.Γ 5 Χρειάζεται οι ξένοι παίκτες να κάνουν τη διαφορά και να μην είναι συμπληρωματικοί στο ρόστερ. Κόουτς εκεί πήρες χαμηλό... βαθμό.

Υ.Γ 6 Στο ΟΑΚΑ δεν συμβαίνει ποτέ τίποτα σύμφωνα με όσα λένε οι… άλλοι και οι «αντικειμενικοί». Μετά τα αποψινά επιμένουν για το ίδιο;

Υ.Γ 7 Τελικά θα μας πει η ΕΟΚ και η ΚΕΔ γιατί απέκλεισαν από τους τελικούς τους 3 από τους 4 Έλληνες διαιτητές της Ευρωλίγκας; Δεν είναι ικανοί να σφυρίζουν στην Basket League;

Διαβάστε επίσης

Στο Ανόβερο θα είναι ωραία...

Στο Ανόβερο θα είναι ωραία...

Ο Πρωταθλητής Ευρώπης Ολυμπιακός κάνει ό,τι κίνηση ήταν αναγκαία και απαραίτητη. Μένουν ορισμένες ανανεώσεις και το «κερασάκι στην τούρτα». Γράφει ο Παύλος Σαχτούρης.

Το ζηλεύουν πολλοί στην Ευρώπη!

Το ζηλεύουν πολλοί στην Ευρώπη!

Το υπερσύγχρονο προπονητικό κέντρο στο Ρέντη -καλύτερο από πολλά κορυφαίων ευρωπαϊκών κλαμπ- δείχνει γιατί ο Ολυμπιακός πρωτοπορεί. Γράφει ο Παύλος Σαχτούρης.