Πρώτα να τη... ματώνουν, μετά να τη φιλάνε

Παρασκευή, 4 Μαΐου 2018 - 22:20

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Οι παλιές αγάπες, λένε, πάνε στον παράδεισο. Αν υπάρχει τέτοιος, εκεί θα φιλοξενεί από σήμερα την αγάπη μεταξύ του Ολυμπιακού και του Κέβιν Μιραλάς. Όταν πατούσε ξανά το πόδι του στην Ελλάδα τον περασμένο Γενάρη ούτε ο ίδιος ούτε ο πλέον απαισιόδοξος μπορούσε να φανταστεί ότι 117 ημέρες μετά θα έπεφταν, εκτός από πολύ πρόωρα, και άδοξα οι τίτλοι τέλους.

Το να προσπαθήσει κανείς ν' απαντήσει στο «γιατί» δεν... βγήκε αυτή η μεταγραφή είναι, σε μεγάλο βαθμό, χάσιμο χρόνου. Φταίει περισσότερο ο Βέλγος που δεν είχε ρυθμό ή έχει μεγαλώσει όπως λένε αρκετοί; Ή μήπως φταίει η ομάδα που ήταν δυσλειτουργική και δεν κατάφερε να τον αξιοποιήσει; Μάταιο είναι. Αλήθεια. Το... γάλα της συγκεκριμένης περίπτωσης χύθηκε. Το γιατί δεν έχει σημασία. Αυτό που μετράει είναι να γίνει σωστά η «μετάφραση». Να γίνει μάθημα το πάθημα.

Ο Ολυμπιακός που μένει για 2η φορά τα τελευταία 3 χρόνια εκτός Τσάμπιονς Λιγκ οφείλει να είναι προσεκτικός. Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα του 2018 και της αγοράς που καταρρέει, επιβάλλεται να «ζυγίζει» πολλές φορές την κάθε του επιλογή. Ο Ολυμπιακός που παραμένει οικονομικά υγιής πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται για να παραμείνει έτσι και να μην... ακολουθήσει στον κατήφορο τον αιώνιο αντίπαλό του. Εναν κατήφορο που τον διάβηκε και η ΑΕΚ μερικά χρόνια πριν.

Στο μεγάλο λιμάνι οφείλουν να είναι κυνικοί. Ν' αποφασίζουν με τη λογική και όχι με την παρόρμηση της στιγμής ή το συναίσθημα. Πια θα έχουν προτεραιότητα (στον μεγαλύτερο τουλάχιστον, όχι τον απόλυτο) βαθμό παίκτες value for money. Που θα αποδίδουν όσα αμείβονται. Που η απόκτησή τους δεν θα ισοδυναμεί με οικονομική αυτοκτονία.

Που θα... ματώνουν τη φανέλα και όχι απλά κάποιοι που θα τη φιλάνε δίχως αυτό να σημαίνει ότι ο Μιραλάς δεν προσπάθησε για το καλύτερο ή δεν το αισθάνονταν πράγματα όταν φιλούσε τον δαφνοστεφανωμένο. Είπαμε, η δική του περίπτωση είναι απ' αυτές που πάνε στον -ποδοσφαιρικό- παράδεισο, εκεί όπου διατηρείται ζωντανός λίγος από τον ρομαντισμό του αθλήματος που λατρέψαμε.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός και η πλευρά του Μιραλάς χωρίζουν όπως αρμόζει στη δική τους σχέση. Μια σχέση αγάπης, κατανόησης και σεβασμού. Γι' αυτό, εξάλλου, αυτή η σχέση, γενικώς, δεν τελειώνει εδώ. Η ποδοσφαιρική τελειώνει.

ΥΓ2: Αν έχει αξία η δική μου, ταπεινή, γνώμη ο Μιραλάς δεν ήταν τόσο κακός όσο η πλειοψηφία είδε. και δεν ήταν σίγουρα... παλαίμαχος όπως (νόμιζαν ότι) έβλεπαν όσοι παρακολουθούσαν τα ματς. Ας ρωτήσουν και τον Χρήστο Κόντη για την φυσική κατάσταση του παίκτη για να πάρουν την απάντηση από τον αρμόδιο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!