Όσο ο επιθετικός σκοράρει...
Αν περιμένετε (πολύ) σοβαρά ατομικά συμπεράσματα από ένα φιλικό με την αδύναμη Τεσεντέρλο, λάθος πόρτα... χτυπήσατε. Δεν έχουμε καμία διάθεση να σας πουλήσουμε για μεταξωτές κορδέλες κάτι που τώρα γεννιέται και δεν ξέρουμε πως θα καταλήξει.
Βέβαιο είναι ότι ο Ολυμπιακός δουλεύει σκληρά και σοβαρά φέτος. Βέβαιο επίσης είναι ότι, ακόμα και σε τέτοια φιλικά, με πολύ αδύναμες ομάδες, είναι καλό να κερδίζεις γιατί «φτιάχνεις» ψυχολογία. Βέβαιο είναι ότι τα ματς αυτά είναι πολύ χρήσιμα για τον πλέον αρμόδιο, τον προπονητή.
Ο Πέδρο Μαρτίνς πειραματίζεται και πολύ καλά κάνει. Και πειραματίζεται πολύ είναι η αλήθεια. Όχι μόνο με τα πρόσωπα αλλά, κυρίως, με σχήματα και διατάξεις. Φαίνεται να θέλει να προετοιμαστεί για παν, πρωταθληματικό, ενδεχόμενο.
Η Super League είναι ένα πρωτάθλημα γεμάτο παγίδες και κατά πως φαίνεται, στην... μελέτη του πέρυσι, ο Πορτογάλος κατέληξε σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Και με βάση τα συμπεράσματα αυτά σκαρφίζεται τρόπους ώστε να μπορεί να ξεπερνάει τα εμπόδια που θα παρουσιάζονται.
Ατομικά μόνο για έναν παίκτη θέλουμε να σας πούμε. Όχι για τους δύο καινούργιους, Ποντένσε και Μιράντα, που έκαναν το ανεπίσημο ντεμπούτο τους. Θα σταθούμε στον Γκερέρο. Έναν παίκτη που επικρίθηκε πριν καν πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα.
«Δεν σκοράρει, σιγά τη συγκομιδή που είχε τα προηγούμενα χρόνια», ήταν το... κατηγορητήριο από ανθρώπους που λησμόνησαν ότι κρίνουν έναν επιθετικό ομάδων που, κυρίως, έπαιζαν άμυνα. Για την ακρίβεια, έπαιζαν σκληρό...ταμπούρι, όχι απλά άμυνα.
Για 3ο στη σειρά ματς λοιπόν, έστω και φιλικό, ο Γκερέρο σκοράρει. Και όσο σκοράρει τόσο το καλύτερο. Ακόμα και στα εσωτερικά διπλά πρέπει να σκοράρει ο επιθετικός για να φτιάχνει ψυχολογία. Το ακριβώς αντίθετο του Γκερέρο αυτή τη στιγμή είναι ο Τζούρτζεβιτς. Ό,τι και να κάνει, δίχτυ δεν αγγίζει.