Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

«Γεννημένος» την 21η Ιουλίου

«Γεννημένος» την 21η Ιουλίου
Σάββατο, 21 Ιουλίου 2018 - 11:49
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Σαν σήμερα, λέει, το 2004 ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον Ριβάλντο. Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που δεν τους αρέσει (πια) να κοιτάνε πολύ στο παρελθόν. Όχι επειδή θέλουν να το ξεχάσουν αλλά γιατί σημασία έχει ποιός είσαι και τι είσαι σήμερα. Προφανώς οφείλεις να σέβεσαι και να τιμάς το παρελθόν σου αλλά πρωτίστως να φροντίζεις για το παρόν και το μέλλον σου.

Εκτός όλων των άλλων, μιλάμε για μια διαφορετική πραγματικότητα. Μια εντελώς άλλη κατάσταση. Ο Ριβάλντο και η μεταγραφή του ανήκε σε μια άλλη Ελλάδα, μια Ελλάδα που τοποθετείς πια στην κατηγορία που σε κάνει να λες: και διηγώντας τα να κλαις. Πιστεύει άραγε κανείς ότι, στο κοντινό τουλάχιστον μέλλον, η χώρα θα βρεθεί στην κατάσταση (νεο)πλουτισμού του 2004; Μια χώρα που τότε, αναμφίβολα, ήταν το κέντρο του κόσμου διοργανώνοντας Ολυμπιακούς Αγώνες και κατακτώντας το Euro; Ούτε σε ταινία επιστημονικής φαντασίας ξανά...

Σήμερα λοιπόν προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα του (νεο)πτωχισμού και αναπροσαρμόζεις στόχους και φιλοδοξίες. Η οικονομική πολιτική των ελληνικών συλλόγων, φυσικά και του Ολυμπιακού, πολύ ορθά είναι προσαρμοσμένη στο «σήμερα», όχι το μακρινό «χθες». Όπως εξάλλου είναι και η δική σου και η δική μου στα σπίτια μας. Κι εσύ κι εγώ την ευκαιρία ψάχνουμε στην κάθε αγορά, όχι τα χουβαρνταλίκια.

Στην Ελλάδα του 2018 λοιπόν ο Ριβάλντο θα είναι η γλυκιά ανάμνηση μιας πολύ μακρινής πραγματικότητας. Στην Ελλάδα του 2018 ΠΡΕΠΕΙ ν' αναζητείται το value for money. Οι Καμαράδες, οι Σισέδες, οι ειδικές περιπτώσεις Λάζαρου και Ποντένσε και ούτω καθεξής. Θα υπάρξουν ενδεχομένως, αν το ευνοήσουν οι συνθήκες και οι συγκυρίες, και οι Καμπιάσοι και οι Μιραλάδες. Θα είναι (και πρέπει να είναι) ωστόσο οι εξαιρέσεις ενός απαράβατου κανόνα για τη βιωσιμότητα της ομάδας που αγαπάς. Το αποδέχεσαι και προχωράς.

Εξάλλου, δεν είναι... χάπι για να γίνει πιο εύπεπτη η πραγματικότητα αυτό, ο πιο ακριβός παίκτης δεν είναι απαραίτητα και ο πιο καλός και το αντίστροφο. Τις σπουδαίες ομάδες δεν τις απαρτίζουν, πάντα, ατομικά ποιοτικοί παίκτες αλλά υψηλού επιπέδου ομαδική λειτουργία και αφοσίωση στο πλάνο του προπονητή.

Διαβάστε επίσης

Αν νομίζεις...

Αν νομίζεις...

Κείμενο... ακατάλληλο για την πλειοψηφία, εισέλθετε με δική σας ευθύνη. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.

Θα «κρύβει» χρόνια ο Καμαρά

Θα «κρύβει» χρόνια ο Καμαρά

Ο Αφρικανός που τιθασεύει το ένστικτο και ο Ισπανός που έχει... σύνδεση με το πλεκτό. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.