I believe in (football) miracles

Τετάρτη, 15 Αυγούστου 2018 - 11:03

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Δεκαπενταύγουστος. Τα... Χριστούγεννα του καλοκαιριού, όπως λένε. Η πόλη έχει κατεβάσει ρολά, κυριολεκτικά. Αισθάνεσαι πρωταγωνιστής της ταινίας «i am a legend» με τον Γουΐλ Σμιθ όπου είναι ο μοναδικός επιζών σε μια έρημη πόλη που έχει «χτυπηθεί» από ιό και μετατρέπει ανθρώπους σε ζόμπι.

Ξέμεινες γιατί δουλεύεις. Κάποτε έλεγαν: μόνο τα κοροιδα και τα ρολόγια δουλεύουν στις αργίες. Τώρα λες «πάλι καλά» παρότι οι σερί απαιτητικές εργασιακές μέρες (μεταγραφική περίοδος...) σε εξουθενώνουν σωματικά και, κυρίως, ψυχολογικά. Τα βράδια «πληρώνεις» τη μία ώρα σερί ύπνου με δύο ώρες το μάτι... γαρίδα γιατί στο κεφάλι σου γυρίζουν χίλιες σκέψεις. Insomnia. Να κι άλλη ταινία. Το μαρτύριο της σταγόνας. Κοιτάς το ημερολόγιο 4-5 φορές τη μέρα. Και πανηγυρίζεις όταν, επιτέλους, άλλαξε η μέρα και πρέπει ν' αφαιρέσεις φύλλο. Φαντάρος κανονικός, «ψάρακας».

Γιατί ο πρόλογος; Επειδή εν μέσω όλου αυτού η αϋπνία μπορεί να σε οδηγήσει και σε κάτι καλό. Κάτι φανταστικό, να διορθώσω. Αντί να μετράω προβατάκια, συνηθίζω να κάνω ζάπινγκ ελπίζοντας ότι σε λίγα λεπτα από το στόμα μου θα βγαίνει μόνο ένα σύμφωνο, κι αυτό μακρόσυρτο: ζζζζζζ. Πάνω στο ζάπινγκ λοιπόν, «πυροτέχνημα». «I believe in miracles». Πρόκειται για την ταινία που πραγματεύεται την αληθινή ιστορία της Νότιγχαμ Φόρεστ που σόκαρε τον ποδοσφαιρικό πλανήτη φτάνοντας ως και την κορυφή της Ευρώπης.

Όχι, δεν είμαι οπαδός της Φόρεστ και ούτε πρόκειται να γίνω. Απλά, για μία ακόμη φορά, θυμήθηκα για ποιό λόγο λάτρεψα αυτό το σπορ που λέγεται ποδόσφαιρο. Ο δικός μου τίτλος είναι: i believe in football. Αυτό είναι που (πρέπει πάντα να) κερδίζει. Δεν έχει νόημα να πω κάτι παραπάνω. Αν δεν την έχετε δει κάντε το κι ας μην είστε φαν της Νότιγχαμ ή του αγγλικού ποδοσφαίρου. Θα πλημμυρίσουν τα μάτια, το μυαλό και η ψυχή σας ποδόσφαιρο. Old school, υπέροχο. Εντατικό φροντιστήριο είναι η ταινία που σε προετοιμάζει για να γράψεις σε πανελλήνιες με θέμα: τι ξέρεις από μπάλα;

ΥΓ: Πριν από μερικά χρόνια, μετά την απίθανη πρόκριση του μπασκετικού Ολυμπιακού επί της Μπαρτσελόνα με το τρίποντο του Πρίντεζη στην εκπνοή χάρη στο οποίο οι ερυθρόλευκοι πήραν το εισιτήριο για το φάιναλ φορ, είχα ρωτήσει τον Οθέλο Χάντερ (που ήταν τότε μέλος της ομάδας) ποιά είναι η αγαπημένη του ταινία. «Glory road», απάντησε. Την είδα αυτές τις μέρες επίσης. Μπασκετική αυτή, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα επίσης, ΔΕΝ χάνεται.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!