Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Πώς γίνεται να μη με αγαπάς τις Κυριακές;

Πώς γίνεται να μη με αγαπάς τις Κυριακές;
Τρίτη, 18 Σεπτεμβρίου 2018 - 10:26
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

«Καλός είναι ο Μαρτίνς αλλά να μην ξαναβάλει τον Μιράντα». «Είναι κανονικός προπονητής αλλά όχι άλλο Μπουχαλάκη στο αρχικό σχήμα». Αν υπήρχε εργαλείο μέτρησης των πιο χρησιμοποιημένων λέξεων από τους οπαδούς του Ολυμπιακού το βράδυ της περασμένης Κυριακής αυτές θα ήταν τρία ονόματα κι ένα «αλλά». Τα ονόματα τα διαβάσατε πιο πάνω: Μαρτίνς, Μπουχαλάκης, Μιράντα.

Συγνώμη κιόλας αλλά αγάπη με «ναι μεν» και «αλλά» ΔΕΝ υπάρχει. Τον Μαρτίνς είτε τον εκτιμάς είτε όχι. Γιατί ο Μαρτίνς, όπως εσύ κι εγώ, είναι ένα πακέτο. Και στο πακέτο υπάρχουν τα πιστεύω του και οι επιλογές του. Αν ο Μαρτίνς και ο κάθε Μαρτίνς αρχίσει να σε ικανοποιεί αλλάζοντας αυτά που πιστεύει δεν θα είναι αυτός που λες ότι εκτιμάς. Θα είναι κάποιος άλλος. Κι αυτός ο άλλος στην πορεία μπορεί να μη σου αρέσει καθόλου.

Στο κάτω-κάτω της γραφής η ευθύνη της όποιας επιλογής, βαραίνει εκείνον, όχι εσένα που είσαι γεμάτος «αλλά». Δικά του είναι όλα τα καλά, δικά του θα είναι και τα όποια κακά. Ποιός σου δίνει το δικαίωμα να νομίζεις ότι μπορείς να του επιβάλεις το οτιδήποτε; Ποιός σου έδωσε τη λανθασμένη εντύπωση ότι ο Μαρτίνς θα θέλει να κριθεί με βάση ΔΙΚΗ σου επιλογή, μια επιλογή που ουσιαστικά τον προτρέπει να κάνει αυτό το «αλλά».

Φαντάσου αλήθεια τον εαυτό σου στη δουλειά να σου λέει ο εργοδότης σου: καλός είσαι αλλά... Ή φαντάσου τη γυναίκα σου/σύντροφό σου να σου πει: σ' αγαπώ αλλά... Bad news φίλε μου αν τα ακούσεις αυτά. Στην εκτίμηση ή την αγάπη δεν υπάρχει «αλλά». Υπάρχουν και τις Δευτέρες και τις Τρίτες και τις Κυριακές στα ματς και τα Σάββατα που τραγουδάει και ο Ρέμος.

Διαβάστε επίσης