Τα δάκρυα της Γιώτα ΕΙΝΑΙ ο αθλητισμός

Κυριακή, 7 Απριλίου 2019 - 10:03

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η πιο δυνατή εικόνα της χθεσινής μέρας ήταν τα δάκρυα της Γιώτα στη λήξη του τελικού βόλεϊ. Ήταν μια εικόνα υπενθύμιση του τί είναι αθλητισμός γενικότερα. Εμείς βλέπουμε πάντα την κορυφή του «παγόβουνου». Το μεγαλύτερο μέρος ωστόσο είναι κρυμμένο κάτω από το νερό και συνήθως δεν μας απασχολεί.

Για μας αρχίζει και τελειώνει το όλο ενδιαφέρον (κυρίως στα ερασιτεχνικά αθλήματα) σ' έναν τελικό, άντε και σ' έναν ημιτελικό. Έχουμε μάθει να «αγαπάμε» τις νίκες και τους νικητές. Δυσκολευόμαστε να συγχωρέσουμε τις αποτυχίες. Γινόμαστε κακοί. Είμαστε αμείλικτοι όπως, συνήθως, ΔΕΝ είμαστε με τους εαυτούς μας σε οτιδήποτε...

Για να φτάσουν αυτά τα κορίτσια σ' έναν τελικό τράβηξαν ένα βαρύ... κάρο όλη τη σεζόν. Όπως πιθανώς θα τραβήξει και η Γιώτα (σ.σ.: μένει να δούμε την ακριβή διάγνωση για τον τραυματισμό της) για να επανέλθει στη δράση. Θα είναι (σχεδόν) μόνη. Μακριά από φώτα δημοσιότητας, χειροκροτήματα και προβολή.

Εμείς θα την δούμε στο γήπεδο και θα την κρίνουμε για την απόδοσή της, όχι για την προσπάθεια που θα έχει καταβάλλει νωρίτερα. Κάποιες φορές το μεγαλύτερο χειροκρότημα χρειάζεται για 'κείνους που προσπαθούν σκληρά και στο φινάλε δεν τα καταφέρνουν. Όπως και για τα κορίτσια που ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό χθες. Υπέρβαση έκαναν.

Μπορεί ν' ακούγονται λίγο παλιακά. Λίγο ξεπερασμένα. Ίσως και αφελή όλα τα παραπάνω. Δεν ξέρω, μπορεί και να είναι. Όμως τα πιστεύω. Ο αθλητισμός είναι πολύ πιο σπουδαίος και μεγάλος και δεν μετριέται, μόνο, από τις νίκες ή τις ήττες. Είναι κάτι μεγαλύτερο και πολυεπίπεδο απ' αυτή τη flat προσέγγιση.

ΥΓ: Όσο για την ποδοσφαιρική ομάδα και το σημερινό ματς με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, στο δικό μου μυαλό η σοβαρότητα είναι το βασικό ζητούμενο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!