Η νηστεία του Ολυμπιακού
Αυτή είναι η 2η σεζόν που ο Ολυμπιακός μένει δίχως πρωτάθλημα. Η 2η σεζόν, για να μπούμε και στο κλίμα των ημερών, που η μεγαλύτερη ελληνική ομάδα κάνει... νηστεία πρώτης θέσης. Δεν είναι απίστευτο;
Μόλις δύο χρόνια έχει μείνει η ομάδα χωρίς να προσθέσει το πιο σημαντικό ασημικό στην τεράστια τροπαιοθήκη της και φαίνεται... αιώνας. Και ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ τα κατάφεραν μετά από 34 και 23 χρόνια αντίστοιχα ενώ και ο Παναθηναϊκός (που κατέκτησε το αμέσως προηγούμενο πρωτάθλημα το 2010) δεν δείχνει ικανός να επιστρέψει σύντομα στην κορυφή.
Μοιάζει (ποτέ δεν είσαι σίγουρος, ειδικά σε εξυγιαντικές εποχές) βέβαιο ότι το δύσκολο πέρασε για τον Ολυμπιακό. Η εβδομάδα της σκληρής νηστείας ανήκει στο παρελθόν. Ως καλός... Χριστιανός έκανε υπομονή και δείχνει έτοιμος να απολαύσει τα καλούδια που στερήθηκε τη δική του «Μεγάλη Εβδομάδα».
Αν το καλοσκεφτείς, η περίοδος της νηστείας αποτελεί κατά κάποιο τρόπο την επανεκτίμηση κάποιων πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα. Ακούγεται πολύ κλισέ αλλά έτσι είναι. Όταν χάσεις κάτι το εκτιμάς. Και υπάρχει πολύς κόσμος ο οποίος, προ τριών ετών, όταν ο Ολυμπιακός κατακτούσε το 44ο (και 7ο σερί) πρωτάθλημά του έλεγε χωρίς να το πολυσκεφτεί: δεν έχει αξία με τέτοιους αντιπάλους, τί να το κάνω τέτοιο πρωτάθλημα;
Τώρα οι ίδιοι άνθρωποι είναι βέβαιο ότι το βλέπουν αλλιώς. Προφανώς η ελληνική Λίγκα δεν συγκρίνεται με τα προηγμένα ευρωπαϊκά, ακόμα ίσως και με μερικά 2ης ταχύτητας, ωστόσο οι τίτλοι του πρωταθλητή σου βαραίνουν τη φανέλα.
ΥΓ: Στα σοβαρά της ημέρας, να γυρίσουν πίσω οι ίδιοι που ταξίδεψαν για κάπου αυτές τις μέρες και η μοναδική νηστεία που δεν πρέπει να κάνει άνθρωπος ποτέ είναι στην υγεία.