Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Μέχρι να βρούμε ουρανό...

Μέχρι να βρούμε ουρανό...
Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου 2019 - 09:30
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

«Σκίσε το σενάριο», έγραφα χθες περίπου 12 ώρες πριν από τη σέντρα του μεγάλου ματς στο Λονδίνο. Να σας πω την «αμαρτία» μου, είχα στο νου, λόγω του ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι στο καλύτερο «φεγγάρι» του, κακό σενάριο. Ήττα δηλαδή με λίγη έως καθόλου αντίσταση και σκορ που θα μπορούσε να ξεφύγει.

Για πολλοστή φορά (πόσο μ' αρέσει όταν συμβαίνει) στις δεκαετίες που παρακολουθώ ποδόσφαιρο, πιάστηκα μακάκας από το αγαπημένο αυτό άθλημα και τον Ολυμπιακό. Μπαίνει η ομάδα στο Λονδίνο και στο 19' είναι 0-2. Και δεν είναι τυχερό 0-2. Δεν έκανε... ριφιφί ο Ολυμπιακός. Δεν έκλεβε. Δεν συνωμοτούσε το σύμπαν. Δεν... κοιμόταν ο Θεός. Έβγαλε τα balls του σ' ένα γήπεδο που σε... ψαρώνει από μόνο του κι έδωσε στην Τότεναμ του Μουρίνιο, ρόλο κομπάρσου. Αυτό κι αν ήταν σκίσιμο του σεναρίου!

Προσωπικά τη χθεσινή εμφάνιση τη βάζω πολύ κοντά, αν όχι δίπλα, σ' εκείνη μιας ήττας με 2-1 από την Άρσεναλ στο Λονδίνο με τον Βαλβέρδε στον πάγκο τη σεζόν 2011/12. Απλά τότε η Άρσεναλ προηγήθηκε με 2-0 νωρίς νωρίς και αφού μείωσε αρχικά ο Ολυμπιακός πίεσε σοβαρά (είχε και δοκάρι με τον Τοροσίδη) για την ισοφάριση.

Ειλικρινά δεν μπορώ να ξέρω τί «γεμίζει» τον καθένα βλέποντας ποδόσφαιρο και την ομάδα του. Θα σας πω τί γεμίζει εμένα. Αυτό που είδα χθες στο πρώτο ημίχρονο. Αυτό που με εξέθεσε γιατί περίμενα (δεν ήλπιζα προφανώς) άλλα. Και καλά να πάθω. Αυτός ο Ολυμπιακός, ο Ολυμπιακός της τελευταίας διετίας, έχει κάνει εξαιρετικά πράγματα στην Ευρώπη. Μεγάλη πρόκριση πέρυσι το καλοκαίρι επί ομάδας Πρέμιερ Λιγκ. Μεγάλη πρόκριση ύστερα επί της Μίλαν. Και φέτος μεγάλες προκρίσεις (και για πρώτη φορά τρεις στη σειρά) το καλοκαίρι επί Μπασάκσεχιρ και Κράσνονταρ και πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Και φυσικά κάτι παραπάνω από αξιοπρεπείς, ανταγωνιστικές είναι η σωστή κουβέντα, εμφανίσεις κόντρα σε ομάδες με 10πλάσιο (και βάλε) μπάτζετ από τον ίδιο.

Στην Ελλάδα βέβαια, μια χώρα που το 60% του πληθυσμού ξέρει ποδόσφαιρο καλύτερα απ' αυτούς που δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στο χώρο, τα παραπάνω δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Ο καθένας (μας) τα έχει κάνει σκ@τ@ στη ζωή και τη δουλειά του αλλά γνωρίζει καλύτερα προπονητική, τεχνική διεύθυνση, τακτικές, διατάξεις, διαχείριση υλικού στη σεζόν, διαχείριση ενός αγώνα κατά τη διάρκειά του κτλ. Γενικώς στη χώρα ξέρουμε πολύ καλύτερα τη δουλειά του άλλου, με τη δική μας υπάρχει ένα θεματάκι...

Δεν ξέρω αν πρέπει να εκνευρίζομαι ή να γελάω πια με όλα όσα ακούω και διαβάζω από ερασιτέχνες «καθηγητές» του ποδοσφαίρου. Προχθές το απόγευμα μου έπεσαν τα αυτιά όταν άκουσα (δεν έχει σημασιά πού και ποιός) ολόκληρη ανάλυση για το πόσο πολύ αδικεί ο Μαρτίνς τον Ελ Αραμπί στο πρωτάθλημα βάζοντας περισσότερο τον Γκερέρο και αχρηστεύοντας το επιθετικό του υπερ-όπλο. Ότι ο Ελ Αραμπί στο πρωτάθλημα έχει 683 λεπτά ως τώρα έναντι 393 του Ισπανού, είναι μια τόση δα λεπτομέρεια που δεν της επιτρέπουμε να μας χαλάσει την... ανάλυση. Τέτοιου είδους «ποιοτικές» και «σοβαρές» αναλύσεις γίνονται εκεί έξω και περνάνε σε μυαλά ανθρώπων πρόθυμα να τις δεχτούν γιατί εδώ, είπαμε: είμαστε η χώρα με τη μεγαλύτερη αναλογία προπονητών στον πληθυσμό. Δεν είναι κακό να μην ξέρεις. Κακό είναι να μην ξέρεις και να έχεις μεγάλη βεβαιότητα ότι ξέρεις... Εγώ, για να προλάβω κάποιους, δεν ξέρω, προσπαθώ να μαθαίνω κάθε φορά.

Αρκετά όμως. Το κούρασα μ' αυτό. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του τί διαβάζει, τί ακούει, τί γνώμη παίρνει σοβαρά υπόψιν. Εγώ ξέρω ότι ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι είχε, ευρωπαϊκά, ως στόχο να μπει σε όμιλο του Γιουρόπα γιατί σε όμιλο Τσάμπιονς απ' αυτό το μονοπάτι ΔΕΝ είχε ξαναγίνει από ελληνική ομάδα. Ξέρω επίσης ότι ακόμα και στο μοναδικό του ματς στον φετινό όμιλο που δεν άρεσε, το κέρδιζε ξεκούραστα μέχρι να μείνει με 10. Ξέρω επίσης ότι εκείνη η αποβολή του Μπενζιά ήταν... φάντασμα. Για ένα μπουρδούκλωμα ποδιών στο χώρο του κέντρου, και δίχως καν φορά του αντιπάλου προς την περιοχή αλλά παράλληλο τρέξιμο, 2η κίτρινη ΔΕΝ πρέπει βγαίνει. Ξέρω επίσης ότι ακόμα και στο 1-1 εκείνου του ματς ο Ολυμπιακός είχε τεράστια ευκαιρία, με λάθος (στόπερ Μεριά) παίκτη, για να κάνει το 2-1 και να... ξεράνει τους Σέρβους. Αυτά είναι γεγονότα, όχι η γνώμη μου. Κι έχω τη μανία να τα θυμάμαι όλα.

Για να μην το κουράσω περισσότερο, όποιος αθλείται έστω και ερασιτεχνικά με τους φίλους του, καταλαβαίνει πόσο μαχαιριά στην καρδιά ήταν το γκολ της Τότεναμ στη λήξη του ημιχρόνου. Στο Λονδίνο έπαιζε ο Ολυμπιακός με μια ομάδα που ο σέντερ φορ της κοστίζει όσο ολόκληρη η ελληνική ομάδα... Ακόμα και στο 2-2 διαιτητικό λάθος υπήρξε (και ύστερα αδιανόητη για το επίπεδο ερυθρόλευκη αδράνεια) με φάουλ υπέρ του Τσιμίκα που δεν δόθηκε ποτέ. Ο Βούλγαρος διαιτητής φάνηκε κατώτερος του αναμενομένου. Και πέρα από το πλάγιο, φάνηκε σε μια φάση στο α' ημίχρονο που ο Σεμέδο έκανε ολοκάθαρο τάκλιν στον Σον κι αντ' αυτού υποδείχθηκε φάουλ λίγο έξω από την περιοχή και φορτώθηκε μάλιστα ο Πορτογάλος στόπερ με κίτρινη!

Όμως, ας μη μείνουμε άλλο στη διαιτησία, αδικούμε τον Ολυμπιακό. Τον έξοχο χθες Ολυμπιακό που αδικείται κατάφωρα από τον 1β. συγκομιδής ως τώρα. Ακόμα κι έτσι, μπορεί να έχει μέλλον στο Γιουρόπα αν κερδίσει τον Αστέρα στο Καραϊσκάκη. Παρεμπιπτόντως, φανταστείτε να είχε ο Ολυμπιακός 3β. ως τώρα, με νίκη επί του Αστέρα, και ύστερα ΟΛΑ τα σκορ (19 γκολ παθητικό ως τώρα!) των Σέρβων στον όμιλο. Πώς θα νιώθατε; Ή πώς θα νιώθατε αν το Ολυμπιακός-Μπάγερν έληγε 2-7 όπως έληξε το Τότεναμ-Μπάγερν;

Ο Αστέρας, ωστόσο, πρέπει να περιμένει. Πλέον ο Ολυμπιακός πάει σ' ένα ματς που, νομίζω, τού... έφαγε ενέργεια και σκέψη τελευταία. Αν είναι ο καλός εαυτός του, δεν έχει πολλά να φοβηθεί.

ΥΓ: Για τον ΠΑΟΚ που δεν ταξιδεύει ποτέ μεσοβδόμαδα για να κουραστεί και κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ του, δεν είναι πρόβλημα να κερδίζει δίχως να εντυπωσιάζει, και με διαιτητική εύνοια, εντός την ΑΕΛ. Για τον Ολυμπιακό υπάρχει πάντα... πρόβλημα. Κι αν δεν υπάρχει, πλήθος κόσμου έχει μεγάλη προθυμία να βρει και να αναδείξει...

ΥΓ2: Keep on dreaming, λέει ο Ολυμπιακός. Μέχρι να βρούμε ουρανό, θα πω εγώ στην ελληνική του έκδοση.

ΥΓ3: Ψιτ, εσύ. Ψυχραιμία, Ολυμπιακός είσαι. Να είσαι αντάξιος της ομάδας που υποστηρίζεις, μακριά από μιζέρια.

Διαβάστε επίσης

Σκίσε το... σενάριο

Σκίσε το... σενάριο

Μια τρομακτικά δύσκολη αποστολή και η υποχρέωση να το παλέψει. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.