Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Η αληθινή «ντόπα» εν όψει ΠΑΟΚ

Η αληθινή «ντόπα» εν όψει ΠΑΟΚ
Παρασκευή, 29 Νοεμβρίου 2019 - 10:23
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Βρισκόμαστε, αισίως, δύο μέρες πριν από τη σέντρα ενός ματς που στριφογυρίζει πολύ στα κεφάλια όλων τον τελευταίο μήνα. Καλώς ή κακώς, μοιάζει να έχει συμβεί. Και πλέον ο Ολυμπιακός (από κάθε παίκτη του πάγκου μέχρι τον τελευταίο οπαδό) καλείται να φερθεί έξυπνα. Δηλαδή να μετατρέψει όλη αυτή την αδημονία σε έξτρα ενέργεια που θα την διοχετεύσει στο 90λεπτο με τον ΠΑΟΚ.

Νομίζω ότι είναι αστείο να συζητάμε αν οι παίκτες έχουν (ή όχι) καταλάβει τη σημασία του ντέρμπι και αν πρέπει κάποιος να τους «ντοπάρει» ψυχολογικά. ΟΚ, μπορεί σε ματς τύπου Πανιωνίου να παρασύρονται (κακώς) από τη δυναμικότητα και τη βαθμολογική θέση του αντιπάλου και να δίνουν αφορμή για σχόλια με την μπλαζέ τους αντιμετώπιση, ωστόσο με τον δικέφαλο ξέρουν πολύ καλά τί σημαίνει το ματς. Η πραγματικότητα εξάλλου είναι αρκετή για να το περιγράψει.

Υποδέχονται τον πρωταθλητή. Υποδέχονται τον συγκάτοικό τους στην κορυφή. Υποδέχονται μία ομάδα που τους πλήγωσε πέρυσι δύο φορές και τους πήρε τον τίτλο. Και αληθινά, αν το καλοσκεφτείς, περισσότερο πλήγωσε τον Ολυμπιακό το αντίστοιχο περυσινό ματς στο Φάληρο παρά εκείνο της Τούμπας. Στη Θεσσαλονίκη εξάλλου, ο Ολυμπιακός δεν... μπήκε ποτέ στο ματς και πήρε ό,τι άξιζε. Στο ματς του πρώτου γύρου όμως... Έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε να κάνει. Τον... πάτησε τον ΠΑΟΚ αλλά κοιμήθηκαν και οι 12 Θεοί του Ολύμπου και με τη συνδρομή των Γιαννιώτη-Βούκοβιτς πήραν μία από τις πιο τυχερές και άδικες (για τον αντίπαλο) νίκες της ιστορίας τους.

Αν ήμουν παίκτης θα έβαζα να δω ξανά το αντίστοιχο περυσινό ματς για να θυμηθώ το συναίσθημα στο φινάλε του ματς. Αν ήμουν παίκτης θα διάβαζα ξανά και ξανά τα όσα έχουν δηλώσει / ψιθυρίσει / υπονοήσει άνθρωποι που βρίσκονται μέσα ή γύρω από τον οργανισμό ΠΑΟΚ για μένα και τη δική μου ομάδα φέτος, πέρυσι, πρόπερσι κι ακόμα πιο πίσω. Αν ήμουν παίκτης θα έκανα ό,τι είναι απαραίτητο ώστε όλο αυτό το ψηφιδωτό συναισθημάτων να «εκραγεί» στο 90λεπτο.

Όχι με βλακώδη αντι-ποδοσφαιρικό τρόπο. Όχι με σαχλές κοκορομαχίες που βολεύουν τον αντίπαλο. Με πείσμα, ποδοσφαιρική λύσσα και διάθεση ν' αφήσω στο γήπεδο και την τελευταία «σταγόνα» ενέργειας. Και αν το 12θεο αποφασίσει ό,τι θα είναι φέτος καλό μαζί μου, να γιορτάσω στο φινάλε ό,τι μου αξίζει. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

ΥΓ: Ο ΠΑΟΚ, προφανώς, έχει αξία ως ομάδα και το να την υποτιμά κανείς είναι το καλύτερο δώρο που μπορεί να του κάνει. Όπως γνωρίζουμε όλοι, ό,τι κι αν ειπωθεί στα λόγια, στο γήπεδο δείχνει ο καθένας το μπόι του.

ΥΓ2: Επιθυμία, ψυχραιμία και εξυπνάδα. Οι τρεις λέξεις που κατά την ταπεινή μου γνώμη πρέπει να έχουν ΟΛΟΙ την Κυριακή για να κερδηθεί το ντέρμπι. Την αξία δεν την ανέφερα αφού, προφανώς, την έχει και ο Ολυμπιακός σε μεγάλες δόσεις.

Διαβάστε επίσης