Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Οι δράκοι και η σημαντική επιλογή του καθενός

Οι δράκοι και η σημαντική επιλογή του καθενός
Δευτέρα, 2 Δεκεμβρίου 2019 - 09:46
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Έγραφα προ ημερών στο προφίλ μου στο Facebook, με αφορμή το πέναλτι που δεν δόθηκε υπέρ της ΑΕΛ στο ματς με τον ΠΑΟΚ, πως μερίδα του κόσμου δυσανασχετεί ή είναι επιφυλακτική ακούγοντας τον Ολυμπιακό να καταγγέλλει την ύπαρξη... δράκων αναφορικά με την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο και συγκεκριμένα τη διαιτησία αλλά τελικά θα πρέπει ν' αρχίσει να αναρωτιέται αν όντως αυτοί υπάρχουν και δεν είναι στην ερυθρόλευκη φαντασία.

Μπαίνω στη διαδικασία μιας κουβέντας που ειλικρινά δε μου αρέσει αλλά όσοι βρέθηκαν χθες στο «Γ. Καραϊσκάκης» αγανάκτησαν. Πρωτίστως ως φίλοι του ποδοσφαίρου και ύστερα του Ολυμπιακού. Είδαν βλέπετε με τα ίδια τους τα μάτια τη μεγάλη διαφορά του να παίζει ο Ολυμπιακός στο ελληνικό πρωτάθλημα και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Με την Τότεναμ, και με την πλάτη του Βαλμπουενά γυρισμένη προς το τέρμα, το πέναλτι υποδείχθηκε υπέρ του Γάλλου. Με τον ΠΑΟΚ και με τον Ποντένσε να κοιτάει προς το τέρμα και τον Ελ Καντουρί να έρχεται από πίσω, ο διαιτητής έδειξε να συνεχιστεί το παιχνίδι. Στην ίδια περιοχή, στο ίδιο σημείο, σε ίδια φάση!

Δεν ισχυρίζομαι πράγματα που δεν μπορώ να αποδείξω. Επισημαίνω διαφορές αποφάσεων σε παρόμοιες ή ολόιδιες φάσεις για να τονίσω, αν μη τι άλλο, πόσο δίκιο είχε ο Βαγγέλης Μαρινάκης χθες που έλεγε στον Χέρμπερτ Χούμπελ ότι δεν υπάρχει σεβασμός προς τον Ολυμπιακό. Αυτό μπορώ να το ισχυριστώ, το βλέπω σε κάθε ματς πια. Ό,τι πέσιμο παίκτη του ΠΑΟΚ έγινε, ειδικά στο β' ημίχρονο, μέσα ή κοντά στην περιοχή του Ζίφκοβιτς, υποδείχθηκε φάουλ. Έπεφταν κάτω οι φιλοξενούμενοι και «καθάριζαν» με τις άμυνες που έβγαζαν με δυσκολία σ' ένα ημίχρονο που περνούσαν πολύ δύσκολα. Έπαιρναν τις απαραίτητες ανάσες. Ο Ισπανός ρέφερι, επαναλαμβάνω, δεν μπορώ να ισχυριστώ κάτι που δεν μπορώ να αποδείξω, αλλά σίγουρα αποδείχθηκε ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ της περίστασης.

Πιο χαρακτηριστική ακόμα και από το πρώτο πέναλτι υπέρ του Ποντένσε, ήταν η φάση λίγο πριν από το τέλος, που ο Ολυμπιακός πάει να βγάλει κόντρα με καλές προϋποθέσεις και ο διαιτητής γυρίζει τη φάση πίσω για να δώσει φάουλ υπέρ του Ολυμπιακού! Ποιός είχε το πλεονέκτημα και ποιόν επιβράβευσε μ' αυτή του την απόφαση; Ακόμα κι αν υπήρχε σκληρό φάουλ για κίτρινη ή κόκκινη, ο κανονισμός λέει δίνεις το πλεονέκτημα και μετά κάνεις ό,τι πρέπει στο πειθαρχικό σκέλος.

Όσον αφορά στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός κάτι πρέπει να κάνει με την έλλειψη συγκέντρωσης στις στημένες μπάλες των αντιπάλων του. Δεν γίνεται να τρώει τσάμπα γκολ. Επίσης δεν πρέπει να υποπίπτει με τέτοια ευκολία σε φάουλ γύρω από την περιοχή του σαν κι αυτό από το οποίο προήλθε το γκολ του ΠΑΟΚ.

Ακούω / διαβάζω ότι ο ΠΑΟΚ ήταν καλός στο α' ημίχρονο και προσπαθώ να καταλάβω αν η λέξη καλός έχει άλλες ερμηνείες απ' αυτές που ξέρω εγώ. Αν το καλός σημαίνει «είμαι στημένος στο γήπεδο περιμένοντας τον αντίπαλο και κλείνοντας διαδρόμους για να μη χάσω», ναι ήταν. Αν το καλός σημαίνει «επιτίθεμαι και προσπαθώ να κερδίσω», σόρι αλλά δεν το είδα.

Όσον αφορά στον Ολυμπιακό, η ομάδα έχει και απίστευτη γκαντεμιά. Ο Βαλμπουενά ισοφαρίζει κι αντί να πανηγυρίσει κλαίει που αναγκάζεται ξανά να βγει τραυματίας. Μ' εκείνον στο ματς θα βλέπαμε κάτι άλλο. Τί, κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά. Το σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός το πάλεψε με όσες δυνάμεις είχε κι αν είχε πάρει νωρίτερα πέναλτι, όπως έπρεπε, μπορεί και να προλάβαινε την ανατροπή.

Δεν ξέρω πώς σκέφτεται ο καθένας. Ξέρω ότι αυτό που θα ήθελαν να δουν όλοι οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού είναι «φαγωμάρα» στα εσωτερικά των ερυθρόλευκων και κουβέντες για λάθη, σωστά και παραλείψεις. Δεν χάθηκε τίποτα, δεν θα κερδίζονταν τίποτα. Αυτός ο τίτλος, αν κατακτηθεί κόντρα σε όλα, θα είναι ένας από τους πιο γλυκούς της ιστορίας. Ο καθένας καλείται ν' αποφασίσει πώς θα πορευτεί. Τόσο απλό...

Διαβάστε επίσης

Ρόδα, τσάντα και... κοτσάνα

Ρόδα, τσάντα και... κοτσάνα

Η χθεσινή ανακοίνωση του ΠΑΟΚ που ακροβατούσε μεταξύ της προπαγάνδας και του τρολ. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.