Όταν αλλάζει το τσιπάκι

Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2019 - 09:32

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Το κλειδί (θα) είναι στη διάθεση, έγραφα χθες ώρες πριν από τη σέντρα του Αστέρας Τρίπολης-Ολυμπιακός συμπληρώνοντας πως ο Ολυμπιακός του Αγρινίου μπορεί να κερδίσει παντού, ο Ολυμπιακός της Νέας Σμύρνης πουθενά. Το κλειδί, όπως είδαμε όλοι, ήταν όντως στη διάθεση. Ο Ολυμπιακός μπήκε σαν Ολυμπιακός, συνέχισε σαν Ολυμπιακός και τελείωσε το ματς σαν Ολυμπιακός. Ακόμα και μετά την πολύ γρήγορη και αναγκαστική αποχώρηση του πλέον κομβικού και επιδραστικού παίκτη τους (Γκιλιέρμε) οι ερυθρόλευκοι είχαν την ίδια λογική. Προφανώς βοηθήθηκαν και από αριθμητικό πλεονέκτημα αλλά και στο 11 εναντίον 11 το σκορ ήταν 0-2 πριν καν συμπληρωθεί 10λεπτο...

Σε αντίθεση με πολύ κόσμο που αναζητούσε ευθύνες και ενόχους μετά από ματς που δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός και ειδικά εκείνο της Νέας Σμύρνης, επιμένω ότι πέρα από το όποιο καλό ή κακό αγωνιστικό πλάνο, υπάρχει πάντα και το μεγάλο μερίδιο ευθύνης των παικτών που μπαίνουν στο γήπεδο. Όταν εκείνοι, που προφανώς είναι πιο ποιοτικοί απ' όλους στη Σούπερ Λίγκα, δίνουν δικαιώματα, πιθανώς κάποια στιγμή θα το πληρώσουν. Όταν, αντιθέτως, κόβουν τον... βήχα των αντιπάλων νωρίς, τα ματς μετατρέπονται σε περίπατο.

Δεν άλλαξε κάτι... μαγικά από τη Νέα Σμύρνη στο Αγρίνιο και την Τρίπολη. Το... τσιπ στο μυαλό των παικτών άλλαξε. Κατάλαβαν ότι δεν υπάρχει μαξιλάρι ασφαλείας και πως κάθε ενδεχόμενη νέα γκέλα θα τους βάλει σε μια άβολη θέση, του κυνηγού. Όταν εμφανίσεις τύπου Αγρινίου και Τρίπολης επιτυγχάνονται και πάλι δίχως τον Βαλμπουενά σημαίνει ότι κάποιοι στη Νέα Σμύρνη... αμολούσαν αετό στον αγωνιστικό χώρο εκτιμώντας πως θα κερδίσουν το ματς με τη φανέλα και μόνο.

Ο Μαρτίνς παραμένει αυτός που ήταν, δηλαδή ένας κανονικός πολύ καλός προπονητής. Το ρόστερ επίσης είναι το ίδιο. Όποιος δείχνει στις προπονήσεις ότι δικαιούται να παίξει, παίρνει την ευκαιρία. Και στον αγωνιστικό χώρο επιβεβαιώνεις, ή διαψεύδεις, ότι τη δικαιούσαι την ευκαιρία. Τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες και μάλιστα φθηνές. Ναι, χρειάζεται και ρυθμό ένας παίκτης ο οποιός αποκτάται μόνο μετά από σειρά αγώνων. Μην ξεχνάμε ωστόσο ότι για τον Ολυμπιακό δεν υπάρχουν περιθώρια για πειραματισμούς. Όποιος μπαίνει οφείλει, ακόμα κι όταν δεν παίζει καλά, να είναι με το μαχαίρι στο στόμα προσπαθώντας για το καλύτερο όχι να περιφέρεται ασκόπως και δίχως -καλώς εννοούμενο ποδοσφαιρικό- νεύρο στο παιχνίδι του.

Για να μην το κουράζουμε περισσότερο, ο Ολυμπιακός έβγαλε από το καλεντάρι του ένα ακόμα πολύ δύσκολο εκτός έδρας ματς και του μένουν άλλα δύο έως τη λυτρωτική (για σωματικούς και ψυχολογικούς λόγους) διακοπή των εορτών όπου θα πάρουν άπαντες υπερ-απαραίτητες ανάσες.

ΥΓ: Πριν οι Έλληνες διαιτητές αποφασίσουν την όποια αποχή ή απεργία για το όποιο δίκαιο ή άδικο αίτημά τους, ας κάνουν που και που και αυτοκριτική. Τα καταφέρνουν; Ανταποκρίνονται; Πλέον υπάρχει και το VAR που βοηθάει αλλά ακόμα και μ' αυτό σε λάθη υποπίπτουν. Χρειάζονταν άραγε το VAR στην Τρίπολη για να βγει η κόκκινη στο μαρκάρισμα πάνω στον Γκιλιέρμε; Ακόμα κι αν τη γλίτωνε ο Βραζιλιάνος, η κόκκινη επιβάλλονταν για τον τρόπο που πήγε ο αντίπαλος στα πόδια. Πριν από μερικές εβδομάδες υπήρξε ένα εξίσου αδιανόητο μαρκάρισμα (με τον παίκτη να γλιτώνει ευτυχώς) στο ΑΕΛ-ΟΦΗ στο οποίο και όσοι ήταν στο VAR έπρεπε ν' απολογηθούν που δεν εισηγήθηκαν κόκκινη και άφησαν τον διαιτητή να μείνει στην κίτρινη.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!