Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Ο δικός μας last... dance

Ο δικός μας last... dance
Δευτέρα, 18 Μαΐου 2020 - 13:52
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Σε εποχές πανδημίας και καραντίνας και την ποδοσφαιρική δράση σε παύση (σ.σ.: άρχισε η Γερμανία και ήταν σαν κολλύριο για τα στεγνά από μπάλα μάτια μας) αναγκαστήκαμε να... καταναλώσουμε περισσότερο... last dance και Τζόρνταν απ' όσο μπορούμε ν' αντέξουμε. ΟΚ, προφανώς είναι ο κορυφαίος όλων αλλά, σώνει κάπου. Επί περίπου ένα μήνα κάθε μέρα παρελαύνουν δεκάδες κείμενα με όλα όσα δείχνει το ντοκιμαντέρ. Αν θέλουμε να μάθουμε τι παίζει στο ντοκιμαντέρ, θα το δούμε! Δε θέλουμε spoilers! Έλεος! Αφού τα είπα και... ξεθύμανα, ας ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο και τον (για μένα) πιο σημαντικό... last dance.

Η «βίαιη» παύση της σεζόν λόγω του ιού στέρησε από τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό την ευκαιρία να μετατρέψει σε ακόμα πιο αξέχαστη και γλυκιά μια σεζόν που πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. ΟΚ, στο πρωτάθλημα τη δουλειά του, ουσιαστικά, πρόλαβε να την κάνει. Το κύπελλο έμενε και φυσικά η ρεβάνς με τη Γουλβς. Με δεδομένο ότι και κύπελλα έχει πολλά (όχι ότι δεν το θέλει, απλά δεν χάθηκε και ο κόσμος λέω εγώ) ο τελευταίος σημαντικός... χορός για μένα στη σεζόν αποτελεί η ρεβάνς με τη Γουλβς. Αυτό είναι το μεγάλο «γαμώτο», το μεγάλο «κρίμα» γι 'αυτή την ομάδα. Που δεν έδωσε με τις συνθήκες που έπρεπε το πρώτο ματς στο Γ.Καραϊσκάκης και δεν θα παίξει όπως έπρεπε τη ρεβάνς στην Αγγλία.

Πλέον μιλάμε για μια εντελώς διαφορετική κατάσταση, αδύνατη σε προβλέψεις. Είναι ξεκάθαρο ότι, μετά από τόσο μεγάλη παύση, ο Ολυμπιακός που θα επιστρέψει στο γήπεδο θα είναι επηρεασμένος. Μακάρι να μην είναι αλλά μοιάζει αδύνατο με την ποδοσφαιρική λογική. Θα του λείπει ο ρυθμός που είχε κι αυτό είναι ένα σημαντικό ζήτημα. Όμως, όπως και να 'χει, επιβάλλεται να την παίξει αυτή τη ρεβάνς. Κι ας μην πάει όπως την ονειρεύεται. Επιβάλλεται για τον κόπο που έχουν κάνει όλοι στο Ρέντη, σε μια σεζόν - μαμούθ που αγγίζει ήδη τον ένα χρόνο δουλειάς και θα τον ξεπεράσει, να παίξουν με τους «λύκους» και ό,τι ήθελε προκύψει.

ΥΓ: Στο ΔΣ της Λίγκας δείχνει ο καθένας το ρόλο που «βαράει» και το αληθινό του πρόσωπο μακριά από επικοινωνιακά τρυκ. Εκεί ξεγυμνώνονται όλοι. Συμμαχίες, λυκοφιλίες και, το κυριότερο, πόσο σοβαρά παίρνουν όλοι το άθλημα.

Διαβάστε επίσης