Μάθετε μπαλίτσα από τον άρχοντα

Τετάρτη, 24 Ιουνίου 2020 - 09:59

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Με κόσμο, δίχως κόσμο. Προ lockdown, μετά lockdown. Με Έλληνες, με ξένους διαιτητές. Στη διοργάνωση της ΕΠΟ, στη διοργάνωση της Λίγκας. Με υγειονομικό πρωτόκολλο, δίχως υγειονομικό πρωτόκολλο. Και έτσι, και... γιουβέτσι. Η πραγματικότητα είναι μία και μοναδική. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλύτερη ομάδα από τον ΠΑΟΚ αλλά και όλες όσες κυκλοφορούν στην Ελλάδα. Και αυτό θέλει η ομάδα του Πειραιά να το επιβεβαιώσει και απόψε υποδεχόμενη στο Γ. Καραϊσκάκης τον δικέφαλο στην ημιτελική ρεβάνς του Κυπέλλου.

Η επιθυμία του Ολυμπιακού για νίκη - πρόκριση υπάρχει και είναι μεγάλη. Αν θα τα καταφέρει είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε να δούμε. Το λεγόμενο «σίγουρο» στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει. Ειδικά σε ματς σαν το αποψινό που είναι μπαμ και κάτω. Ο ΠΑΟΚ, μην ξεχνάμε, έχει ένα προβάδισμα με τη νίκη του στο γκολ από το πρώτο ματς της Τούμπας. Τα νοκ-άουτ ματς όπως αυτό έχουν ιδιαιτερότητες. Ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα είχε χτίσει με τον κόπο, τη μαγκιά και το ταλέντο του βαθμολογικό μαξιλαράκι ασφαλείας και δεν έπαιζε με την πλάτη στον τοίχο. Απόψε είναι αλλιώς. Ο δικέφαλος έχει ένα προβάδισμα και ο Ολυμπιακός πρέπει να είναι και προσεκτικός ώστε να μη δεχθεί γκολ που θα μετράει παραπάνω από το κανονικό.

Όπως συζητούσαμε και χθες, για τον ΠΑΟΚ αυτό είναι ΤΟ τελευταίο μεγάλο ματς της σεζόν του. Δεν έχει κάτι άλλο. Δεν του έχει απομείνει άλλη διέξοδος για να πάρει κάποια χαρά. Θα δώσει ό,τι έχει και δεν έχει. Ο Ολυμπιακός αντιθέτως, εκτός του κυπέλλου το οποίο επίσης θέλει, έχει να γιορτάσει και ένα σπουδαίο πρωτάθλημα που έχει κατακτήσει κόντρα σε όλα και φυσικά τη μεγάλη ρεβάνς με τη Γουλβς για το Γιουρόπα. Αυτό το ματς δεν είναι η ευκαιρία για μια τελευταία δόση χαράς. Όμως, στο λιμάνι το θέλουν και αυτό. Και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να το καταφέρουν. Γι' αυτό είμαι απολύτως σίγουρος. Τα υπόλοιπα, θα τα δούμε πάνω στο χορτάρι.

ΥΓ: Κάθε φορά που φεύγει «ένας» Αλέφαντος (αν και ο συγκεκριμένος ήταν πραγματικά μοναδικός) φεύγει και ένα μέρος του αθλήματος που μας καψούρεψε όταν ήμασταν πιτσιρικάδες. Ενός ποδοσφαίρου με πολύ ρομαντισμό και λιγότερο επαγγελματισμό. Αγνό και με πηγαία συναισθήματα. Το ποδόσφαιρο του οποίου οι γίγαντες της Κυριακής ήταν ταυτόχρονα και οι λαϊκοί άνθρωποι της Δευτέρας. Όσο αναπόφευκτη ήταν η πρόοδος του ίδιου του αθλήματος και του περιτυλίγματός του, άλλο τόσο αναπόφευκτη είναι και η νοσταλγία που αισθάνεται κανείς κοιτώντας πίσω σ' εκείνες τις Κυριακές.

ΥΓ2: Αν μη τι άλλο, το άξιζε εκείνο το τηλεφώνημα κύριε διαιτητά. Έτσι για να του φύγει το μαράζι.

ΥΓ3: Όντως, μάθαμε μπαλίτσα από τον άρχοντα «Αλέ».

ΥΓ4: Ως ομάδα ο άρχοντας που μαθαίνει τους πάντες μπάλα είναι ο Ολυμπιακός. Ας τους διδάξει και απόψε.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!