Η απάντηση στο δίλημμα
Στο δίλημμα που υπήρχε πριν από την έναρξη του ματς με τον Απόλλωνα και το οποίο ήταν: «βάζω βασικούς και μειώνω τις πιθανότητες δυσλειτουργιών» ή «ξεκουράζω βασικούς και δίνω χρόνο στους νέους που τον έχουν ανάγκη κι ας υπάρχει έλλειψη ομοιογένειας», ο Μαρτίνς επέλεξε όπως αναμένονταν το δεύτερο. Και παρότι η ομάδα έμεινε ξανά άσφαιρη για ένα ημίχρονο η σούμα στο φινάλε του ματς είναι άκρως θετική. Και ξεκουράστηκαν οι βασικοί εν όψει Σίτι, και πήραν χρόνο οι νέοι παίκτες που τον έχουν ανάγκη για να ενσωματωθούν στο σύνολο και μπήκαν στο σακούλι άλλοι τρεις βαθμοί που ήταν το μεγαλύτερο ζητούμενο απ' όλα.
Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλά που αξίζουν ανάλυσης σ' αυτό το ματς. Απλά ήταν τα πράγματα και βρίσκονταν σε πλήρη εξάρτηση από την απάντηση του σπουδαίου Πορτογάλου προπονητή στο παραπάνω δίλημμα. Λίγο πολύ όσα περιμέναμε είδαμε. Έλλειψη χημείας και δυσλειτουργίες στο α' ημίχρονο και λύσεις στο β' με την είσοδο στον αγωνιστικό χώρο του φονικού διδύμου Βαλμπουενά-Ελ Αραμπί. Και ο Εμβιλά είναι η αλήθεια ότι βοήθησε πολύ με την (αναγκαστική) είσοδό του στο ματς και νομίζω ο Γάλλος έχει αρχίσει πια να θεωρείται βασικός και απαραίτητος και όχι παίκτης που βρίσκεται σε διαδικασία προσαρμογής. Τα έμαθε γρήγορα τα μαθήματά του και ενσωματώθηκε στο σύνολο.
Φυσικά και σοβαρή κριτική σε κάποιον από τους Βινάγκρε, Μπρούμα, Πέπε και Ντρέγκερ δε μπορεί να γίνει. Αναμφίβολα ξεχώρισε ο τελευταίος και μακάρι αυτή η πρώτη του εμφάνιση να ακολουθηθεί από παρόμοιες.
Αξίζει ωστόσο να μιλήσουμε για τον Χασάν δίχως τον Ελ Αραμπί και τον Χασάν με τον Ελ Αραμπί. Προσωπικά, όσο περνούν οι αγώνες και μεγαλώνει η συχνότητα εμφάνισης διάταξης 4-4-2 με παράλληλη χρησιμοποίηση των δύο στράικερ, μεγαλώνει και η δική μου πεποίθηση ότι ο ένας επηρεάζει προς το καλύτερο τον άλλον. Οι αντίπαλοι έχουν δύο... πονοκεφάλους να «γιατρέψουν» κι αυτό είναι δύσκολα αντιμετωπίσιμο.
Ας μην είμαστε πολύ βιαστικοί ωστόσο, ας περιμένουμε και τα επόμενα. Ψυχραιμία και όχι εύκολα συμπεράσματα σε μια πρωτόγνωρη και ΠΟΛΥ δύσκολη σεζόν.