Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Το σηκωμένο χέρι του Σα

Το σηκωμένο χέρι του Σα
Σάββατο, 19 Δεκεμβρίου 2020 - 10:36
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από το ματς με την ΑΕΚ και το λάθος του Ζοσέ Σα στο γκολ της ισοφάρισης των κιτρινόμαυρων. Οι περισσότεροι στάθηκαν σ' αυτό καθαυτό το λάθος. Προσωπικά θέλω να σταθώ στην αντίδρασή του μετά απ' αυτό. Έχουμε δει ουκ ολίγες φορές παίκτες να κάνουν λάθος και να γυρίζουν σε συμπαίκτες τους και να ζητάνε τα ρέστα επιχειρώντας να βγάλουν την ευθύνη από πάνω τους. Παρότι στη φάση της ισοφάρισης έγιναν κι άλλα λάθη, ο Πορτογάλος τερματοφύλακας σήκωσε αμέσως το χέρι λέγοντας το δικό του: mea culpa.

Είχα και έχω σε μεγάλη εκτίμηση τον τερματοφύλακα Σα. Πλέον έχω σε μεγάλη εκτίμηση και τον τύπο Σα. Μιλάμε για έναν παίκτη που έχει «σβήσει» με απίθανες και σωτήριες αποκρούσεις του λάθη των άλλων πολλές φορές. Έναν παίκτη που αποτελεί βασικό και άκρως σημαντικό γρανάζι του Ολυμπιακού που απολαμβάνουμε τις τελευταίες σεζόν. Ο Ζοσέ έχει χαρακτήρα. Διαθέτει ηγετική φυσιογνωμία. Δεν χρειάζεται να τον χαρακτηρίσει κάποιος έτσι, φαίνεται στο γήπεδο σε κάθε τι που κάνει. Ηγέτης δεν γίνεσαι, γεννιέσαι. Και μπορεί να είσαι ηγέτης ακόμα κι αν (αυτό δεν αφορά τον Σα) δεν έχεις παικτή ποιότητα ή είσαι ένας... ταπεινός μπακ ή στόπερ. Ηγέτης μπορεί να είσαι ακόμα κι αν, συνήθως, βρίσκεσαι στον πάγκο. Ο ηγέτης εμπνέει τους άλλους να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους.

Αποτελεί παράδειγμα και στην προπόνηση, όχι μόνο στα ματς. Είναι πολύ μεγάλη αυτή η κουβέντα που πάω ν' ανοίξω και ας το αφήσουμε για άλλη φορά. Το σίγουρο είναι ότι λέγονται με τεράστια ευκολία ηγέτες σε διάφορες ομάδες που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν τον χαρακτηρισμό. Προσωπικά τον Σα τον θεωρώ ηγετική φυσιογνωμία, όπως π.χ. (και για να σας δώσω να καταλάβετε την προηγούμενη αναφορά) στον Ολυμπιακό είχαν πέρυσι οι Αβραάμ (έχει και φέτος) και Τοροσίδης παρότι ήταν συνήθως στον πάγκο.

Έχω την αίσθηση πως όσο περνούν τα χρόνια οι παίκτες εξελίσσονται σωματικά και ποιοτικά αλλά χάνουν όλο και περισσότερο σε χαρακτήρα. Στα δύσκολα οι περισσότεροι «λυγίζουν». Ο Ζοσέ είναι ένας από τους λίγους που ορθώνει ανάστημα στο γήπεδο. Όπως σήκωσε το χέρι του για να πει: λάθος μου. Χρειάζεται μαγκιά και guts για να το κάνεις, ειδικά σε μια φάση που ουσιαστικά κρίνει αποτέλεσμα και γίνεται σε ντέρμπι.

Διαβάστε επίσης