Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Χρόνια πολλά τρελόπαιδα

Χρόνια πολλά τρελόπαιδα
Κυριακή, 2 Μαΐου 2021 - 10:18
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Την ώρα που έξω άκουγα βεγγαλικά για την Ανάσταση (ακόμα και αυτό στην Ελλάδα δεν καταφέραμε να το κάνουμε μαζί, ο κάθε παπάς ό,τι ώρα ήθελε «έβγαλε» Ανάσταση...) στην tv έβλεπα τα κορίτσια του πόλο να πανηγυρίζουν δακρυσμένα την κατάκτηση ενός ακόμη ευρωπαϊκού τίτλου. Πρωταθλήτριες Ευρώπης!

Κι όπως άκουγα από τους σπίκερ, δεν είμαι ειδικός του αθλήματος, το κατέκτησαν με μόνο Ελληνίδες παίκτριες (αφού οι ξένες την... έκαναν λόγω της αντιμετώπισης των ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων από την πολιτεία) και μερικές εξ' αυτών να μην έχουν καν ενηλικιωθεί. Και όλα αυτά στην Ουγγαρία κερδίζονας Ούγγρους στον ημιτελικό και Ούγγρους στον τελικό. Το άκουγα και δεν το πίστευα. Κι όμως, αυτός ο Ολυμπιακός το έκανε κι αυτό.

Αλήθεια, έχουμε καταλάβει τι συμβαίνει στον Ολυμπιακό από το 1996 και μετά και ακόμα περισσότερο από το 2010 μέχρι σήμερα; Αδιανόητα πράγματα. Πράγματα που υπό κανονικές συνθήκες δεν είναι εφικτά στον αθλητισμό. Δεν γίνεται ένας σύλλογος να είναι τόσο επιτυχημένος σε όλα. Κι όμως γίνεται, αν λέγεται Ολυμπιακός.

Και, για να γκρινιάξω, υπάρχει διαρκώς κόσμος που μένει ανικανοποιήτος. Που στην κάθε... στραβή θα γκρινιάξει. Σόρι αλλά αυτό, εκτός από ασχετοσύνη για τον αθλητισμό, λέγεται και αχαριστία. Σόρι που γκρινιάζω χρονιάρες μέρες αλλά κάθε φορά που βλέπω ποσταρίσματα στο facebook ή ακούω πράγματα στα ραδιόφωνα από ξυπνητζήδες (οπαδούς ή και το συνάφι μου) να κρίνει και να επικρίνει με ύφος, αισθάνομαι τον κάλο να πατιέται. Και όταν τους λες «ηρεμήστε, δεν γίνεται να κερδίζει συνέχεια ο Ολυμπιακός» σου απαντάνε, νομίζοντας ότι σε... ταπώνουν: εγώ είμαι Ολυμπιακός και θέλω την ομάδα πρώτη.

Σοβαρά; Την ιστορία της ομάδας σου την ξέρεις καλά; Για ψάξε και βρες ανάλογη 10ετία με τέτοια κυριαρχία στην Ελλάδα και με τέτοια συνέπεια και τεράστιες επιτυχίες στην Ευρώπη σε όλα τα σπορ και τα ξαναλέμε. Δεν θα ξαναβρείς. Τον Ολυμπιακό οι πιο old school οπαδοί του δεν τον αγάπησαν μόνο για τις επιτυχίες του. Δέθηκαν πιο πολύ μαζί του στις αποτυχίες του. Στον τρόπο που βοήθησε ο ένας τον άλλο να επανέλθει στην κορυφή. Την επόμενη φορά που θα σου έρθει η επιθυμία να «κράξεις» σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή ερασιτεχνικά σπορ, μέτρα ως το 10 και ξανασκέψου τι έχεις ζήσει. Αν καθίσεις να τα μετρήσεις, θα αρχίσεις να μην το πιστεύεις κι εσύ και θα καταλήξεις να πεις: ευχαριστώ.

ΥΓ: Υγεία σε σας και όσους αγαπάμε. Και λιγότερη μιζέρια και γκρίνια στην καθημερινότητά μας. Προσωπικά μου αρκεί.

Διαβάστε επίσης