Μια φορά κι έναν Μάιο του 2018
Είναι Μάιος 2018. Μόλις έχει αρχίσει η εποχή Πέδρο Μαρτίνς στον Ολυμπιακό. Στην Κορσική υπάρχει ένας παντελώς άγνωστος Αφρικανός χαφ που αγωνίζεται στην Αζαξιό και η χρηματιστηριακή του αξία υπολογίζεται στις 300 χιλ.ευρώ. Την ίδια στιγμή στην Ισπανία και τη Μαδρίτη υπάρχει ένας άλλος Αφρικανός χαφ που ανήκει στην Ατλέτικο (αγωνίζονταν δανεικός στη Γρανάδα) και (σύμφωνα με το transfermarkt) η χρηματιστηριακή του αξία υπολογίζεται στα 2 εκατ.ευρώ.
Εκείνο το καλοκαίρι και οι δύο μεταγράφονται σε άλλες ομάδες με κανονική μεταγραφή, όχι δανεισμό. Ο παίκτης που δεν τον ξέρει η... μάνα του και κοστίζει 300 χιλ. έρχεται στο ταπεινό ελληνικό πρωτάθλημα και τον Ολυμπιακό. Ο άλλος πηγαίνει στη λαμπερή Μπουντεσλίγκα και τη Μάινζ. Αυτομάτως η χρηματιστηριακή τους αξία αυξάνεται. Εκείνος που ήρθε στην Ελλάδα έφτασε μετά από έξι μήνες στα 4 εκατ.ευρώ, ο άλλος που βρέθηκε στη Μπουντεσλίγκα ένα χρόνο μετά ήταν στα 6,5 εκατ. Για να μην τα πολυλογώ, η μετοχή του παίκτη που πήγε στη Γερμανία βρέθηκε γρήγορα και στα 10 εκατ.ευρώ.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά, ο παίκτης των 300 χιλ. που είναι ακόμα στον Ολυμπιακό κοστολογείται 15 εκατ.ευρώ. Αντιθέτως, η χρηματιστηριακή αξία του άλλου... βούτηξε από τα 10 εκατ. στα 3,5... Προφανώς έχετε καταλάβει σε ποιούς δύο αναφερόμαστε, τον Μαντί Καμαρά και τον Πιερ Κουντέ. Ο πρώτος έκανε μια επιλογή που του έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα μεσομακροπρόθεσμα. Ο δεύτερος προτίμησε το άμεσο αποτέλεσμα κι εκείνο που εκ πρώτης φαινόταν πιο σίγουρο αλλά δεν ήταν τέτοιο...
Και αυτά τα δύο παραδείγματα επιβεβαιώνουν αυτό που συζητούσαμε και χθες σε τούτη εδώ τη γωνιά κι έχουμε συζητήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν. Να είστε ΒΕΒΑΙΟΙ πως τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ για τους δύο αν το καλοκαίρι του 2018 έκαναν... ανταλλαγή επιλογών. Αν δηλαδή ο Μαντί πήγαινε από την Αζαξιό στη Μάινζ και ο Κουντέ από την Ατλέτικο στον Ολυμπιακό. Το ταλέντο από μόνο του δεν φτάνει. Απαιτείται ακολούθως και ένα κατάλληλο περιβάλλον γεμάτο ικανούς ανθρώπους για να το αναδείξει ειδάλλως πάει χαμένο.
Υπάρχει άνθρωπος που πιστεύει δηλαδή ότι αν ο Μαντί Καμαρά το 2018 πήγαινε π.χ. στον Παναθηναϊκό θα ήταν αυτός που ξέρουμε σήμερα; Κοσμητικά επίθετα τύπου «κριάρι» και «άμπαλος» θα τον είχαν συνοδέψει στην πόρτα εξόδου μερικούς μήνες μετά...