Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Η επόμενη «πίστα» του Τσούμιτς

Η επόμενη «πίστα» του Τσούμιτς
Πέμπτη, 1 Ιουλίου 2021 - 11:04
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Αν σας ρωτήσουν «τι σημαίνει ένας παίκτης εκμεταλλεύεται την ευκαιρία που του δίνει ένας προπονητής» δείξτε του το βίντεο με τη συμμετοχή του Νίκολα Τσούμιτς στο φιλικό του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ Σόφιας (ακόμα και σ' αυτό με την Σάλτσμπουργκ ήταν θετικός όσο αγωνίστηκε σ' ένα ματς υψηλότερης δυσκολίας). Έγραφα χθες, κόντρα στο... ρεύμα, ότι δεν συμμερίζομαι τον ενθουσιασμό για τα έως τώρα δείγματα γραφής του Ρατζέλοβιτς. Και πως να συμβαίνει αυτό όταν μπορώ να τον συγκρίνω με τα δείγματα του Τσούμιτς... Προφανώς είναι θετικός και αλλαγμένος προς το καλύτερο ο Λάζαρ μετά την περυσινή κάκιστη σεζόν του. Όμως ακόμα έχει δουλειά να κάνει. Οφείλει να βάλει περισσότερη ουσία στο παιχνίδι του. Ουσία που είχε ο Τσούμιτς. Γκολ και ασίστ σε λίγα λεπτά. Ναι, για φιλικό μιλάμε. Ναι, η ΤΣΣΚΑ δεν είναι Σάλτσμπουργκ. Και πάλι όμως το δείγμα ήταν θετικό και έχει την αξία του.

Μετά την περυσινή του θητεία στην Ισπανία με την Χιχόν, ο Τσούμιτς έχει ως ξεκάθαρο στόχο την παραμονή στον Ολυμπιακό. Για να το καταφέρει πρέπει να περάσει στην επόμενη... πίστα. Ποιά είναι αυτή; Η πιο σημαντική πίστα, της σταθερότητας. Θα καταφέρει να διατηρήσει την απόδοσή του σε καλά επίπεδα επί σειρά αγώνων; Ή θα τον δούμε σε επόμενα ματς να... χάνεται; Αυτή είναι η σημαντική ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί. Ο Ολυμπιακός δεν νοιάζεται για αγωνιστικά-πυροτεχνήματα. Παίκτες πάνω στους οποίους μπορεί να στηριχθεί μακροπρόθεσμα θέλει, για ολόκληρες σεζόν. Παίκτες επαγγελματίες και με σωστή νοοτροπία. Που δεν ενθουσιάζονται και αισθάνονται... καμπόσοι με 2-3 καλές εμφανίσεις. Παίκτες που δουλεύουν και δουλεύουν και συνεχίζουν να δουλεύουν διαρκώς. Παίκτες με υψηλούς στόχους και χαμηλό κεφάλι.

ΥΓ: Αν υπάρχει ποδοσφαιρικός Θεός έχω να του κάνω μια ερώτηση: εντάξει, δεν δοκιμάστηκε αρκετά αυτή η ομάδα; Πόσες ακόμα δοκιμασίες με τραυματισμούς και αναποδιές; Σώνει κάπου.

ΥΓ2: Ήθελα να το γράψω μέρες αλλά το ξεχνούσα, ας το γράψω τώρα. Είδα τα ποστ των άλλων ομάδων (π.χ. ΠΑΟ, ΑΕΚ) για το αντίο του Σπανούλη και τα μπράβο που δέχθηκαν. Σόρι κιόλας αλλά δε με συγκινούν καθόλου. Εγώ θέλω τον σεβασμό να τον δείχνεις όταν τον έχεις απέναντί σου τον άλλο. Και η αλήθεια είναι πως κάθε φορά που πήγαινε στο ΟΑΚΑ για ματς με τον ΠΑΟ ο Σπανούλης το τελευταίο που εισέπραττε ήταν σεβασμός. ΟΚ ήταν λογικό ως αντίπαλος να εισπράξει έχθρα αλλά αυτό που συνέβαινε ήταν κάτι παραπάνω απ' αυτό. Μέχρι και κατάρες για τα παιδιά του ακούσαμε... Και από την ΑΕΚ επίσης δεν είχαν λείψει οι ειρωνείες για τον Σπανούλη και την ομάδα του Σπανούλη σχετικά με την απόφαση για αποχώρηση από το πρωτάθλημα. Τώρα είναι αργά για... δάκρυα (επαίνους) παίδες.

Διαβάστε επίσης