Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Και με μαστίγιο και με καρότο

Και με μαστίγιο και με καρότο
Τρίτη, 7 Δεκεμβρίου 2021 - 12:28
Αρθρογράφος: Σπύρος Γρομητσάρης
ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Ο Ολυμπιακός έχει μετά τους 12 πρώτους αγώνες του στο φετινό πρωτάθλημα ακριβώς τους βαθμούς που είχε και πέρυσι μετά τα 12 πρώτα του ματς. Είναι εντυπωσιακή η σταθερότητά του και, παράλληλα, πολλά υποσχόμενη. Γιατί; Παρότι φέτος η ομάδα αντιμετώπισε πολλά προβλήματα και δυσκολεύτηκε να βρει ρυθμό (τον οποίο ακόμα δεν έχει βρει στο βαθμό που μπορεί) κατάφερε να κάνει σπουδαία αποτελέσματα.

Μάλιστα φέτος κέρδισε εκτός έδρας (με ΑΕΚ και ΠΑΣ) σε ματς που πέρυσι τις 12 πρώτες αγωνιστικές είχε αφήσει βαθμούς. Ειδικά η νίκη επί της ΑΕΚ έχει μεγάλη σημασία γιατί μετράει... διπλή αφού σ' ένα ματς κερδήθηκαν τρεις βαθμοί από τους πρωταθλητές και στερήθηκαν άλλοι τόσοι από τους κιτρινόμαυρους. Και δεν συζητάμε καν για την αξία στο επίπεδο του γοήτρου...

Είναι πολλά υποσχόμενη αυτή η συγκομιδή λοιπόν επειδή, όπως πιθανώς έχετε παρατηρήσει, λέμε όλοι και συμφωνούμε πως ο Ολυμπιακός βελτιώνεται εμφανώς από ματς σε ματς. Άρχισε από το πολύ καλό α' ημίχρονο κόντρα στον ΠΑΟΚ. Και συνεχίστηκε με άλλους αγώνες. Σε άλλα ματς ήταν καλός στο α' ημίχρονο, σε άλλα στο β' ημίχρονο. Σε όλα υπάρχουν πια σημαντικά διαστήματα στα οποία ο Ολυμπιακός κυριαρχεί και βγάζει όλα τα χαρακτηριστικά που έχουμε λατρέψει σ' αυτή την ομάδα την εποχή του Πέδρο Μαρτίνς.

Αρχίζουμε σιγά σιγά να βλέπουμε αυτοματισμούς και πίεση ψηλά. Βλέπουμε παίκτες - σταθερές όπως ο Εμβιλά να βρίσκουν τον εαυτό τους. Βλέπουμε νέους παίκτες όπως ο Λόπες να μας δείχνουν ότι δεν... ξέχασαν τη μπάλα που ήξεραν, χρόνο χρειάζονταν μαζί με σκληρή δουλειά.
Για να είμαι ειλικρινής σίγουρος κανείς δεν μπορεί να είναι στο ποδόσφαιρο (όπως και στη ζωή γενικώς), ούτε κι εγώ. Απλά αισθάνομαι αισιοδοξία γι' αυτή την ομάδα γιατί ξέρω από τι υλικά είναι φτιαγμένη και τι νοοτροπία κουβαλάει. Επί Μαρτίνς ο Ολυμπιακός το έχει... τερματίσει (με την καλή έννοια) σε επίπεδο νοοτροπίας και χαρακτήρα αλλά και σκληρής δουλειάς.

Πέρα από τον προπονητή που δίνει το παράδειγμα, υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι στο Ρέντη που ξημεροβραδιάζονται για να κάνουν το καλύτερο. Να φροντίσουν για όλα, να... στριμώξουν τους παίκτες και να τους φέρουν στο επιθυμητό επίπεδο. Μερικές φορές χρειάζεται κι αυτό, δηλαδή το... στρίμωγμα. Μοιάζουν συχνά με παιδιά οι παίκτες και θέλουν άλλοτε... καρότο και άλλοτε... μαστίγιο. Για το καλό τους και (πρωτίστως) της ομάδας.

ΥΓ: Για το ματς με την Αντβέρπ θα τα πούμε από αύριο αν και νομίζω είναι ξεκάθαρο πως είναι από τα λίγα φετινά ματς που δεν υπάρχει μεγάλο άγχος και πρέπει. Τον βασικό του στόχο τον έχει ήδη καταφέρει ο Ολυμπιακός στον όμιλο.

Διαβάστε επίσης