Όταν είσαι αποστειρωμένος (πρωτίστως) από την κοινωνία...
Από το ξεκίνημα αυτής της υγειονομικής περιπέτειας που βιώνει ο πλανήτης την τελευταία διετία απέφευγα να παίρνω θέση δημόσια για το τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει ο καθένας. Μόνο για μένα είμαι σε θέση να αποφασίζω αφού μόνο για μένα μπορώ να αναλάβω την ευθύνη και τη συνέπεια της όποιας επιλογής. Έχω γνώμη αλλά δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ψεκασμένο αυτόν που δεν εμβολιάστηκε και αρνείται ακόμα και τώρα να εμβολιαστεί ή πρόβατο εκείνον που έσπευσε να κάνει και το πρώτο και το δεύτερο και το τρίτο και θα κάνει και το 100ό. Μπορεί να σας ακουστεί κάπως αλλά ανήκω (αν δεν κάνω λάθος αποτελούμε ξεκάθαρη μειοψηφία όσοι σκεφτόμαστε έτσι) σ' εκείνους που θεωρούν ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ όλοι να έχουν γνώμη για όλα. Π.χ. εγώ δεν μπορώ να έχω γνώμη για το όποιο εμβόλιο, δεν είμαι επιστήμονας. Ούτε καν για τη δουλειά του υδραυλικού ή του ηλεκτρολόγου μπορώ, αν παραστήσω το μάστορα σε κάτι από τα δύο θα προκαλέσω πλημμύρα ή ηλεκτροπληξία.
Από την άλλη θυμώνω όταν καταλαβαίνω ότι άνθρωποι που υποτίθεται ξέρουν και αποφασίζουν, δεν έχουν ιδέα. Γιατί εκείνος που αποφάσισε ότι πρέπει να κλείσουν και τα ανοιχτά γήπεδα υπό τον φόβο της διασποράς του ιού covid-19 είναι άσχετος. Ή μάλλον, φαίνεται να ζει σε μια γυάλα. Γιατί αν «πρέπει» να κλείσουν τα ανοιχτά γήπεδα τότε επιβάλλεται κάθε οικογένεια να χωρίσει άμεσα και όλα τα μέλη της να ζουν απομονωμένα σε ξεχωριστά σπίτια δίχως να έρχονται σε επαφή και να καταργηθεί τώρα η κυκλοφορία με τα μέσα μαζικής μεταφοράς και όχι να βλέπουμε 50 ή παραπάνω ανθρώπους σε ένα κλειστό λεωφορείο ή βαγόνι τρένου.
Στην πραγματικότητα νομίζω ότι αρκετοί από 'κείνους που αποφασίζουν δεν είναι απλά, άσχετοι. Δείχνουν να ζουν σε μια γυάλα. Προστατευμένοι και μακριά από την καθημερινότητα. Δείχνουν να αγνοούν ακόμα και τα πιο απλά πράγματα, π.χ. να πεταχτείς μέχρι το απέναντι καφέ να περιμένεις λίγο στην ουρά για να πάρεις καφέ σε πλαστικό. Σηκώνουν ένα τηλέφωνο και τους τον φέρνουν στο αποστειρωμένο (κυρίως από την κοινωνία, όχι μόνο τον όποιο ιό) γραφείο όπου σκέφτονται και αποφασίζουν με το αποστειρωμένο μυαλό τους. Είναι άξιοι επαίνου οι άνθρωποι με πολλά πτυχία αλλά διαπιστώνουν ότι γνωρίζουν ελάχιστα μέχρι τη στιγμή που θα πρέπει να πάνε την πρώτη μέρα στη δουλειά. Κι εγώ όταν πήγα πρώτη μέρα (δοκιμαστικά) σε δουλειά κατάλαβα ότι σπουδάζοντας δημοσιογραφία για μερικά χρόνια είχα μάθει το απόλυτο τίποτα. Μόνο μπλα μπλα. Κάποια πράγματα δεν διδάσκονται όσο καλός κι αν είναι ο δάσκαλος, η θεωρία από την πράξη απέχει... έτη φωτός. Η θεωρία, μπορεί να πει κανείς, είναι κάτι σαν την αποστείρωση. Πρέπει να εκτεθείς για να καταλάβεις πως μυρίζει ο αέρας έξω.
Ας ελπίσουμε να γίνει αυτό που είπε ο Ολυμπιακός στην ανακοίνωσή του, δηλαδή να επανεξεταστούν άμεσα τα μέτρα που πάρθηκαν και να αντικατασταθούν με πιο δίκαια.