Θρύλε μείνε όπως είσαι το 2022 και κάνε μόνο... μερεμέτια
Φεύγοντας το 2021, κοιτάζοντας κανείς πίσω, εύχεται να αλλάξουν πολλά το 2022. Να απαλλαγεί ο πλανήτης από την πανδημία covid-19, να μη χαθούν άλλες ζωές, να καλυτερέψουν τα πράγματα στην οικονομία της χώρας και κατ' επέκταση του κάθε σπιτιού.
Για έναν οπαδό του Ολυμπιακού ωστόσο, εστιάζοντας στα δικά μας αθλητικά «χωράφια», είναι ελάχιστα ή απολύτως τίποτα εκείνα που επιθυμεί να αλλάξουν. Το έχω γράψει, θα το γράψω ξανά: νομίζω ότι πρέπει ο καθένας να ελαχιστοποιήσει ή να εκμηδενίσει τον ρυθμό εμφάνισης του φαινομένου της μουρμούρας.
Σε τραγικά δύσκολους καιρούς που έχουν γονατίσει τα πάντα, ο Ολυμπιακός σε ποδόσφαιρο, μπάσκετ και Ερασιτέχνη διαπρέπει. Ναι, έχει και στραβές αλλά πως γίνεται να αγγίξεις την τελειότητα; Ποιός και που την αγγίζει; Κανείς και πουθενά σας λέω εγώ.
Υπάρχει ο Βαγγέλης Μαρινάκης στο ποδόσφαιρο που εξαιτίας της «τρέλας» του για την ομάδα έκανε το 2010 μια επιλογή που, ψυχρά επιχειρηματικά, δεν «έπρεπε» να γίνει και δεν θα την έκανε κανείς. Ανέλαβε μια ομάδα (και τα σημαντικά χρέη της μαζί) στα πολύ κάτω της (5η στα πλέι οφ) που ήθελε γενική ανακατασκευή και σε μια χρονική συγκυρία που η χώρα έμπαινε σε μνημόνια και τη χειρότερη οικονομική κρίση της σύγχρονης ιστορίας της. Και όλα αυτά πληρώνοντας και σημαντικό αντίτιμο για την αγορά.
Αυτή την ομάδα, κόντρα στη λογική και το ρεύμα, άρχισε να της βάζει λεφτά οδηγώντας τη στον δικό της χρυσό... αιώνα. Στην ευρωπαϊκή καθιέρωση και το σάρωμα των εγχώριων τίτλων. Το brand Ολυμπιακός έγινε διεθνές και απολύτως σεβαστό από την ελίτ. Άξιος συνομιλητής των κορυφαίων. Γι' αυτό λοιπόν αναρωτιέμαι, τι μπορεί να ευχηθεί κανείς για να αλλάξει; Προσωπικά δε θέλω να αλλάξει ο Ολυμπιακός. Να μείνει όπως είναι θέλω και το 2022. Μια σοβαρή ομάδα από την κορυφή ως τα νύχια.
Ναι, ΟΚ, υπάρχουν μικροπράγματα στο αγωνιστικό που μπορούν να γίνουν καλύτερα. Σιγά δεν... ανακαλύψαμε την Αμερική. Εγώ αναφέρομαι στη μεγάλη εικόνα. Μια εικόνα που την ξεχνάει πολύς κόσμος και σε στιγμές που το κεφάλι «ζεματάει» και αδυνατεί να διαχειριστεί την πικρία ενός κακού αποτελέσματος (σόρι κιόλας, αυτό πιστεύω) πετάει βαρύγδουπες κοτσάνες.
Φυσικά υπάρχει και η διοίκηση του μπάσκετ η οποία επίσης έχει βάλει πολλά λεφτά στους ίδιους δύσκολους καιρούς σ' ένα σπορ μάλιστα που δεν τα επιστρέφει πίσω. Υπάρχει και ο Ερασιτέχνης τον οποίο «τρέχει» ο Μιχάλης Κουντούρης και τον οποίο στηρίζει διαρκώς ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ο κόσμος με την κάρτα φιλάθλου και όχι μόνο. Γι' αυτό λέω, Θρύλε μείνε όπως είσαι, μην αλλάζεις τίποτα. Μόνο μερικά... μερεμέτια κάνε.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Σα να (μην) πέρασε ένας χρόνος..
Σαν σήμερα πριν από ακριβώς ένα χρόνο ο Ολυμπιακός ετοιμάζονταν να υποδεχθεί την ΑΕΚ και να κάνει ποδαρικό στο 2021 με ντέρμπι στο σπίτι του. Γράφει στο gavros.gr ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Εργοστάσιο και Πανεπιστήμιο σε ένα
Σισέ, Καμαρά, Αγκιμπού, Μπα. Δεν είναι οι μόνοι τους οποίους ο ποδοσφαιρικός κόσμος γνώρισε μέσω του Ολυμπιακού. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Ναι, ευνοείται ο Ολυμπιακός
Τα μάθατε; Κι όμως, αυτά γράφονται ως (υποτίθεται) σοβαρά. Αναλύει ο Σπύρος Γρομητσάρης!
Όταν... μεταγράφεται και η ψυχή, όχι μόνο το σώμα
Για να πετύχει μια μεταγραφή πρέπει ο παίκτης να μεταγράψει και την ψυχή του και το μυαλό του σε μια ομάδα, όχι μόνο το σώμα του. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης!
