«Ρε Αντσελότι καρπουζά, πως παίζουμε έτσι;»

Κυριακή, 29 Μαΐου 2022 - 09:42

ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ

Με τη λήξη του ημιχρόνου του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ η 13 φορές (μέχρι τότε) πρωταθλήτρια Ευρώπης Ρεάλ Μαδρίτης είχε μία τελική κόντρα στη Λίβερπουλ που κυριαρχούσε και έπαιζε, όπως πολλές φορές φέτος (π.χ. με την Παρί στο Παρίσι), ταμπούρι. Εκείνη τη στιγμή οι απανταχού μπαλαδόφατσες έδιναν... μάχη στα μαρμαρένια αλώνια των ηλεκτρονικών (facebook, twitter) ή πραγματικών καφενείων. «Αντσελότι μυρωδιά», «Αντσελότι καρπουζά», «ντροπή, πως παίζει έτσι, ούτε φάση δεν έχει κάνει η Ρεάλ, δεν έχει περάσει τη σέντρα».

Λογικά ο Αντσελότι πρέπει να έξυσε όπου είχε φαγούρα και να συνέχισε να μασάει την τσίχλα του. Στη λήξη του ματς οι τελικές της ισπανικής ομάδας ήταν 3 και των Άγγλων 23. Το ταμπλό έγραψε: Λίβερπουλ-Ρεάλ 0-1 και η ομάδα της Μαδρίτης πρωταθλήτρια Ευρώπης για 14η φορά στην ιστορία της. Έτσι γράφτηκε η ιστορία φέτος για τη Ρεάλ σε μία ΑΚΡΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ σεζόν και κατάκτηση του πιο σημαντικού διασυλλογικού τροπαίου.

Οι μάχες του Ολυμπιακού σε Ελλάδα και Ευρώπη με live streaming 21+ και ενισχυμένες αποδόσεις | Ρυθμιστής: ΕΕΕΠ | Κίνδυνος Εθισμού & Απώλειας Περιουσίας | ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | Παίξε Υπεύθυνα.

Τα... φρου φρου και τα... αρώματα που ήθελε να δει ο κόσμος ο Ιταλός τεχνικός τα έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Δεν πληρώθηκε για να εντυπωσιάσει το πλήθος. Πληρώθηκε για να φέρει τίτλους. Και φέτος η αρκετά αντι...τουριστική Ρεάλ στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης και πρωταθλήτρια Ισπανίας. Και η κάθε υποτιθέμενη μπαλαδόφατσα έμεινε να κοιτάει αποσβολωμένη με τα σχόλια βουτηγμένα στην ασχετοσύνη. Κοτζάμ Αντσελότι οδηγώντας κοτζάμ Ρεάλ (μιλάμε για την κατά τεκμήριο ΚΟΡΥΦΑΙΑ ομάδα του κόσμου) δεν ντράπηκε να παίξει όσο πιο κυνικά και αντιαισθητικά γινόταν για να πετύχει τον στόχο του.

Φυσικά θα ήθελε κι εκείνος να μπορέσει να παίξει πιο ωραία η Ρεάλ. Όμως, εφόσον βλέπει ότι για τους Χ λόγους αυτό δεν είναι εφικτό, παίζει για να κερδίσει. Με όποιο τρόπο. Με κάθε τρόπο. Όσο αποκρουστικός στο μάτι και να φαίνεται. Γιατί τελικά η κούπα στα χέρια των παικτών του και τα δικά του, δεν ήταν καθόλου... αποκρουστική ως εικόνα.

Μπορεί ένας φαν της Λίβερπουλ να ξενέρωσε, με το δίκιο του, γιατί η ομάδα του έπαιξε πολύ καλύτερα στον τελικό και ενδεχομένως άξιζε πιο πολύ το τρόπαιο. Ωστόσο τελικά το κερδίζει αυτός που βάζει γκολ και παράλληλα δεν δέχεται. Τα ξαναγράφω αυτά μπας και τα εμπεδώσουμε όλοι μας.

Μπας και προσγειωθούμε στο σήμερα που λέει: θέλω να κερδίζω και δε με νοιάζει το πως. Τα ξαναγράφω αυτά μπας και όλοι όσοι μουρμουρίζατε ξανά και ξανά φέτος για τον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού βάλετε τις... εργοστασιακές σας ρυθμίσεις εκεί που πρέπει. Γιατί αν εσείς «δικαιούστε», όπως νομίζετε, να λέτε «εγώ είμαι Ολυμπιακός και έχω μάθει να βλέπω την ομάδα μου να παίζει μπαλάρα», τι να πει και ο οπαδός της κατά τεκμήριο κορυφαίας ομάδας του πλανήτη...;

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Το όραμα, η δουλειά και ο πόνος

Ο Σπύρος Γρομητσάρης γράφει στο σημερινό του blog για τη χαρά και τον πόνο που μοίρασε ταυτοχρόνως, ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Ο Μασούρας και το πρόβλημα με τις εθνικές

Είναι ένα τεράστιο πρόβλημα όλο αυτό με τις εθνικές ομάδες και τα ματς που... φυτεύονται σε όλη τη διάρκεια της σεζόν και στα πλέον ακατάλληλα τάιμινγκ. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.