«Αν φοβόμαστε τη Μακάμπι...» και λοιπές κλισεδούρες

«Καλά, αν είναι να φοβόμαστε τη Μακάμπι Χάιφα, τότε τι το συζητάμε για συμμετοχή στους ομίλους του Champions League. Άμα δεν μπορούμε να περάσουμε ούτε τη Μακάμπι, είμαστε άξιοι της μοίρας μας». Σε ένα scroll down στην οθόνη του κινητού και λιγότερο από μισή ώρα σε εκπομπή επικοινωνίας στο ραδιόφωνο διάβασα / άκουσα αυτή τη γνώμη καμιά εκατοστή φορές. Τη μοιράζονταν μαζί μας Ολυμπιακοί που θεωρούν εαυτούς περισσότερο γνώστες του αντικειμένου και... αληθινούς Ολυμπιακούς που γνωρίζουν το dna του συλλόγου και άρα δεν πρέπει να φοβούνται «τίποτα και κανέναν γιατί είμαστε Ολυμπιακός εμείς ρε».
Αυτές οι τάχα μου ψαγμένες αλλά στην πραγματικότητα αφόρητα κλισεδουρέ γνώμες, προσωπικά, με τρελαίνουν με την κακή έννοια. Κι αυτό γιατί όσοι τις αναπαράγουν δεν μπαίνουν καν στον κόπο να κατανοήσουν τι πραγματικά λέει κάποιος που θεωρεί δύσκολη την κλήρωση του Ολυμπιακού με τη Μακάμπι. Είναι εκείνοι που σχολιάζουν ένα κείμενο δίχως καν να το ανοίξουν να το διαβάσουν, μόνο από τον τίτλο κι ας λέει πολύ διαφορετικά πράγματα μέσα από 'κείνα που νομίζουν.
Δεν είπε ΚΑΝΕΙΣ ότι ο Ολυμπιακός φοβάται τη Μακάμπι. Ούτε είπε κανείς ότι ο Ολυμπιακός είναι αουτσάιντερ. Αυτό που ειπώθηκε και συμφωνώ είναι ότι του έλαχε του Ολυμπιακού η χειρότερη δυνατή κλήρωση. Θα αντιμετωπίσει μια ομάδα κόντρα στην οποία θα πρέπει να είναι απόλυτα συγκεντρωμένος και να σπαταλήσει ενέργεια για να την ξεπεράσει. Αντιθέτως υπήρχαν άλλες πιθανές απέναντι στις οποίες η σιγουριά θα ήταν μεγαλύτερη, μέχρι και δοκιμές θα μπορούσε να κάνει ο Πέδρο Μαρτίνς σε κάποιο από τα δύο ματς. Με τη Μακάμπι αυτό αποκλείεται ωστόσο γιατί οι Ισραηλινοί είναι πάντα δύσκολοι αντίπαλοι, πόσο μάλλον αφού μιλάμε για την πρωταθλήτρια της χώρας. Δεν είμαστε δα ως ελληνικό ποδόσφαιρο και καμιά υπερδύναμη για να υποτιμάμε τους Ισραηλινούς...
Ας αφήσουμε λοιπόν τις υπεροψίες και τις «ρηχές» απόψεις γιατί δεν βοηθάνε σε καμία των περιπτώσεων. Οι σιγουριές μας έφαγαν (ως ελληνικό ποδόσφαιρο) άπειρες φορές στο παρελθόν και φτάσαμε να έχουμε κατρακυλήσει τόσο στην βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ και οι ομάδες μας να δίνουν τόσους προκριματικούς.
ΥΓ: Για μία ακόμη μέρα σε σάιτ (μόνο) αλήθειας την... πέφτουν στον Μπαρτζώκα και τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Λογικό. Αυτό που έκανε ο Ολυμπιακός, αρχικά με τη δύσκολη επιλογή της αποχώρησης από τη... δυσωδία, πόνεσε πολύ. Πόνεσε αφόρητα και πονάει ακόμα. Την ίδια στιγμή που οι ερυθρόλευκοι αναγεννήθηκαν και επέστρεψαν τόσο γρήγορα στην ελίτ της Ευρώπης, όχι μόνο της Ελλάδας, οι πράσινοι έχουν καταντήσει ομαδούλα ανήμπορη να κάνει και τα βασικά και δεν φαίνεται καν αχτίδα στον ορίζοντα. Τα τελευταία τους δύο πρωταθλήματα τα πανηγύρισαν απέναντι σε Προμηθέα και Λαύριο, όσο για φάιναλ φορ, όταν ακούν τον όρο ψάχνουν να δουν τι σημαίνει στα λεξικά του Μπαμπινιώτη. Ουδέποτε ένα μότο (μέχρι τέλους) δεν είχε τέτοια συνέπεια / αξία.