Ποιος είπε ότι διακόπηκε η μπάλα;
Αρχίζει το Μουντιάλ, λέει, και έχουν διακοπεί τα πάντα σε συλλογικό επίπεδο. Αλήθεια; Ποιός το λέει αυτό; Για τον Ολυμπιακό τώρα αρχίζουν τα... καλά. Δεν κάνω πλάκα. Τα ματς είναι το αποτέλεσμα. Είναι η εικόνα. Είναι το τέλος της διαδρομής. Το ενδιαφέρον και σημαντικό είναι τι συμβαίνει έως ότου φτάσει η ομάδα στο γήπεδο για να παίξει μπάλα.
Τώρα λοιπόν αρχίζουν τα... καλά για τον Ολυμπιακό. Έναν Ολυμπιακό που χειμωνιάτικα θα αισθάνεται καλοκαιριάτικα. Με τις αλλαγές που επίκεινται είναι λογικό να υπάρχει τέτοιο συναίσθημα. Το έγραψα πρόσφατα το επαναλαμβάνω ξανά: το πλέον σημαντικό δεν είναι εκείνοι που θα έρθουν (προφανώς είναι και αυτό σημαντικό) αλλά εκείνοι που θα φύγουν. Είναι μεγαλύτερη η ανάγκη του Ολυμπιακού να διώξει απ' αυτή που έχει για να πάρει. Το ζητούμενο είναι να αποσυμφορηθεί το ρόστερ (και το ταμείο βεβαίως βεβαίως) προκειμένου ο Μίτσελ να μπορεί να δουλέψει περισσότερο ποιοτικά με τους λιγότερους και αναγκαίους στο Ρέντη κάθε μέρα.
Από αύριο που η ομάδα επιστρέφει στη βάση της για να αρχίσει ξανά προπονήσεις και οι αρμόδιοι να βάλουν τα δεδομένα κάτω, ο Ολυμπιακός θα παίξει... μπάλα. Σημαντική μπάλα που θα τον χαρακτηρίσει λίγο πριν από την έναρξη του 2023 και σε όλο το νέο έτος. Τι θα κάνει από αύριο ο Ολυμπιακός θα καθορίσει σε σημαντικό βαθμό την πορεία του ως το φινάλε της σεζόν σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Καμιά 25αριά μέρες μακριά είναι το επόμενο επίσημο ματς, το κύπελλο με τον Ατρόμητο, για τους ερυθρόλευκους. Και μέχρι τότε πρέπει να φύγουν όσοι είναι να φύγουν.
Πρέπει να γίνουν καλές προπονήσεις και καλά φιλικά. Πρέπει φυσικά να έρθουν και κάποιοι παίκτες. Μέχρι τότε πρέπει να έχει γίνει ό,τι πρέπει να γίνει για να δούμε έναν καλύτερο και κυρίως πιο αποτελεσματικό και ουσιαστικό Ολυμπιακό. Ναι, προφανώς καταλαβαίνω ότι σ' αυτό το διάστημα είναι αδύνατο να γίνουν όλα όσα πρέπει. Η προσπάθεια θα γίνει ωστόσο για το καλύτερο δυνατό το ταχύτερο δυνατό.
ΥΓ: Διαβάζω δεξιά και αριστερά κάτι σχόλια για τον σεβασμό που υποτίθεται δεν δείχνουν κάποιοι προς κάποιους παίκτες με «μεγάλο» όνομα. Ο σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται. Και τον σεβασμό δεν θα τον απολαμβάνει κανείς αιώνια για αυτό που ήταν κάποτε αλλά γι' αυτό που είναι και κάνει (αν κάνει) σήμερα. Προσωπικά έχω μεγαλύτερο σεβασμό για ταπεινούς παίκτες που είναι πάντα εκεί παρά για σούπερ ταλαντούχες φίρμες που θεωρούν ότι μας κάνουν και χάρη και τεμπελιάζουν. Αυτή είναι η δική μου γνώμη και δεν απαιτώ να συμφωνήσετε κιόλας.
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Είμαστε όλοι Κορέα, Καμερούν και Σενεγάλη
Το καλύτερο δυνατό από τους Ινμπόμ και Ουί-Τζο Χουάνγκ, Κούντε και Σισέ. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Η β' εκκίνηση, η β' ευκαιρία και η τελευταία δικαιολογία
Γράφει στο σημερινό του blog, στο gavros.gr, ο Σπύρος Γρομητσάρης.
Η αδικία με Ινμπόμ αλλά προλαβαίνει να πάρει ό,τι αξίζει
Ο Σπύρος Γρομητσάρης «μελέτησε» διεξοδικά τον Νοτιοκορεάτη και αναλύει.
Τι πρέπει να έχει μια μεταγραφή
Ας αρχίσω σήμερα με τον γνωστό για μένα σημαντικό -μεταγραφικό- κανόνα. Ως μεταγραφές λογίζονται εκείνες που ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΝΤΑΙ από μία ομάδα. Γράφει ο Σπύρος Γρομητσάρης.
