ΑΥΤΟ που δεν θα καταλάβει ΠΟΤΕ, ούτε ο Ιτούδης, ούτε κανείς…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ
Ούτε ο Ιτούδης, ούτε κανείς άλλος μπορεί να καταλάβει τί είναι ο Ολυμπιακός! Τι είναι αυτό το ξεχωριστό που έχει και όταν τον περιμένεις να τον δεις κάτω, αυτός όχι απλά ορθώνει ανάστημα, αλλά λυγίζει και… αρκούδες. Ναι, άλλος θα είχε λυγίσει. Θα είχε γονατίσει. Όχι όμως ο απρόβλεπτος Ολυμπιακός που είναι ικανός για μια γκέλα εκεί που δεν το περιμένεις, χάνοντας δικό του παιχνίδι (βλ. Μπάμπεργκ) αλλά εξίσου απρόβλεπτα καλός για να μην λυγίσει από τα δικά του προβλήματα. Όχι από την ΤΣΣΚΑ αλλά από τα απανωτά θέματα που τον έχουν καταπλακώσει τελευταία.
Κανείς δεν θα το καταλάβει. Προσπάθησαν πολλοί να τον αντιγράψουν, άλλοι να τον χλευάσουν ή να τον ειρωνευτούν. Να τον πολεμήσουν, αλλά όλοι αυτοί, ανάμεσά τους και ο Ιτούδης που κατά καιρούς έχει πει πολλά, φεύγουν με σκυμμένο το κεφάλι βλέποντας τους «ερυθρόλευκους» με σφιγμένες γροθιές.
Δεν με νοιάζει αν στο τέλος του χρόνου θα το πάρει η ΤΣΣΚΑ ή κάποια άλλη ομάδα. Ας το πάρουν αν το αξίζουν, αλλά αυτό που έχει ο Ολυμπιακός, αυτό το σπέσιαλ, το ξεχωριστό, δεν θα το βρουν ποτέ. Γιατί αυτό δεν αγοράζεται…
Γιατί Ολυμπιακός είναι
Στα πρώτα λεπτά του ματς ο Παπανικολάου να κερδίζει κατοχή στο… κέντρο και γονατίζει ουρλιάζοντας.
* Ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης, ναι, ο Σπανούλης, να βουτάει στα court seats για να σπρώξει τη μπάλα πάνω στον Αντόνοφ για να κερδίσει… μία κατοχή. Πέφτουν πάνω του λες και παίζουν τον τελικό της ζωής τους.
* Ο Τόμπσον αλλοιώνει, κλέβει στο τέλος και παίζει… άμυνες. Ο Τόμπσον, ο ΝΒΑερ, ο σκόρερ που αναλώθηκε σε 6 πόντους, οι δύο στο τέλος με 2/2 βολές αλλά είχε καταλυτική και κομβική παρουσία.
* Ο Παπανικολάου να βάζει στο ΣΕΦ φωτιά και να ξεσηκώνει με τις γροθιές του, αλλά και ο Μάντζαρης που από τον πάγκο ήλεγχε τα… κακώς κείμενα του αντίπαλου πάγκου και ενημέρωνε.
* Ο Μακλίν να παλεύει με τρεις και τέσσερις αντιπάλους και να τους βάζει 25 πόντους, να τους παίρνει 12 ριμπάουντ. Να κάνει απανωτά άλματα θυμίζοντας τον… αντίπαλό του στο ματς, τον Κάιλ Χάινς και τα «έργα και ημέρες» του στην διετία του στον Πειραιά. Τον πήραν κι αυτόν εκεί, ο ίδιος ο Κάιλ έχει πει ότι «με ρωτούσαν για τα μυστικά», αλλά και… πάλι Ολυμπιακό δεν μπορείς να την κάνεις… την ΤΣΣΚΑ.
Ο Ολυμπιακός- είναι Δημήτρη Ιτούδη- να σηκώνεται ο Στρέλνιεκς για τρίποντο και πριν φύγει η μπάλα από τα χέρια του να ζητάς… τάιμ άουτ. Γιατί τελικά ίσως και να ξέρεις. Όχι τι είναι αυτό το ξεχωριστό που έχει ο Ολυμπιακός, αλλά το τι… έρχεται. Τι μπορεί να κάνει ο μισός Ολυμπιακός.
Ο Ολυμπιακός, που μόνο αυτός, ακόμα και πέντε να μείνουν, μην τολμήσεις να τον υποτιμήσεις…
Ο Σφαιρόπουλος έκανε «ματ» στον Ιτούδη που του χαρίστηκαν τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις. Αν δεν κάθονταν στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ και ήταν στην Μπάνβιτ θα είχε πάρει ασυζητητί τεχνική ποινή. Ο Σφαιρόπουλος το πήγε άριστα το παιχνίδι. Με ειδικές συνθήκες, με πεντάδα που δεν έχει κάνει καν προπόνηση, μαζί… με πεντάρι τον Παπαπέτρου. Να τα λέμε όλα. Και τα στραβά αλλά και τα καλά.
Γιατί έχει μεγάλο μερίδιο και αυτός άσχετα αν μιλάμε κυρίως και μόνο για την αυταπάρνηση των παικτών. Δούλεψε στο πρώτο μέρος το ροτέισον, κοιτούσε να πάρει από όλους, από τον Γουίλτζερ που δεν ήταν αρνητικός, έδινε ανάσες στον Μακλίν καθώς ήξερε ότι θα τον χρειαστεί, άλλαζε τα μαρκαρίσματα έξυπνα με τα τριάρια να πηγαίνουν στον Χάινς και στο τέλος τον πήρε ο Παπαπέτρου.
Έριξε το βάρος της άμυνας στην περιφέρεια καθώς –μπορεί να έκανε ζημιά η ΤΣΣΚΑ μέσα (όπως αυτό έκανε και ο Ολυμπιακός) διατηρώντας το υψηλό ποσοστό στα δίποντα (57%)- αλλά έριξε την κορυφαία ομάδα στα τρίποντα από το 43.5% στο 31%. Τελείωσε με περισσότερες ασίστ από ότι η ΤΣΣΚΑ. Την κράτησε στις μόλις… 10 όταν αυτός έβγαλε 17 (οι 8 από τον Σπανούλη) ενώ ο Ολυμπιακός, σε τέτοιο παιχνίδι, υψηλής έντασης, έχει κάνει μόλις… 9 λάθη. Πρέπει να είναι τα λιγότερα από κάθε άλλο ματς.
Πήγε με ψηλά σχήματα για να «ματσάρει» τα σώματα του αντιπάλου (την πλήρωσε σε αυτό ο Ρόμπερτς αλλά και λόγω άμυνας) ενώ στη συνέχεια έπαιξε χωρίς πεντάρι. Όλα τα φόργουορντ μέσα. Ο Μακλίν μπήκε ξανά 5 λεπτά πριν το τέλος με τον Παπανικολάου να αποβάλλεται ωστόσο αυτή η 5άδα είχε κάνει δουλειά με ένα 13-0 σερί για το προβάδισμα από το 66-72 (έχανε και με 56-66).
Ο Ολυμπιακός των ειδικών συνθηκών είχε στόχευση στο παιχνίδι του, δεν αναλώθηκε μανιωδώς σε τρίποντα (8/20-40%) αλλά διάβαζε σωστά κάθε φορά με τον Μακλίν να τελειώνει τις περισσότερες φάσεις αλλά και τον Σπανούλη, όπως πάντα να παίρνει τις κομβικές αποφάσεις και να αποδεικνύει το πόσο λάθος είναι όλοι αυτοί που τον κατακρίνουν.
Ο άνθρωπος σταματούσε στον αέρα στα ντράιβ. Ο Ολυμπιακός «άνοιξε» και έγινε στατικός, αλλά αυτός έπαιξε έξυπνα τον Ροντρίγκες πηγαίνοντας τον μέχρι μέσα. Πόσοι δεν θα είπαν εκείνη τη στιγμή «άρχισε τα δικά του», «πάλι κολλάει την επίθεση» κτλ. Ο Μακλίν, που είναι Αμερικανός με ψυχή Έλληνα και ειλικρινά οδεύει με τον τρόπο που παίζει να μας αναγκάσει να ξεχάσουμε τους προκατόχους του, μπορεί να τον επισκίασε με την εμφανισάρα του, αλλά ο Σπανούλης ήταν ο… γνωστός, κλασσικός… Σπανούλης. Αυτός που λατρεύει όλη η Ευρώπη και εμείς εδώ θα το καταλάβουμε μόνο όταν θα σταματήσει. Μετά από δυόμιση χρόνια…