Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Στον τελικό «κατεβαίνεις» και τους λες: «Δεν αστειεύομαι, ήρθα και θα το πάρω»!

Στον τελικό «κατεβαίνεις» και τους λες: «Δεν αστειεύομαι, ήρθα και θα το πάρω»!
Τετάρτη, 14 Φεβρουαρίου 2018 - 10:46

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Μεταξύ μας, δεν του έκατσε του Ολυμπιακού καλά το ματς με τα Τρίκαλα. Τέσσερις ημέρες πριν τον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ και την διεκδίκηση του πρώτου τρόπαιου της χρονιάς (σ.σ. από το 2011 έχει να το κατακτήσει) ίσως να χρειάζονταν λίγο ζόρι, λίγο κόντρα, έναν πιο ανταγωνιστικό αντίπαλο. Τα Τρίκαλα στάθηκαν αξιοπρεπέστατα (βοήθησε λίγο και ο Ολυμπιακός σε αυτό) αλλά όταν μπαίνεις για τα πρώτα σουτ και βλέπεις απέναντί σου… εφτά παίκτες, όσο να ναι επηρεάζεσαι. Ο βαθμός της διάθεσης πέφτει, το μυαλό αναπόφευκτα επηρεάζεται.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος στάθηκε -και ορθώς- στα 22 επιθετικά ριμπάουντ που κέρδισαν οι «ερυθρόλευκοι» και στις 32 ασίστ που μοίρασαν (θα πρόσθετα και τα 6 λάθη) δείγμα της διάθεσής των παικτών του, ωστόσο οι 24 πόντοι στο 3ο δεκάλεπτο των Τρικάλων, κάποιες άμυνες που ήταν χαλαρές (γιατί είπαμε το μυαλό παίζει παιχνίδια όταν απέναντί σου έχεις… εφτά) και τα πολλά, μα πολλά χαμένα λέι απ και προσπάθειες κάτω από το καλάθι και πολλά εξ αυτών συνεχόμενα, δείχνουν πως εν πολλοίς ήταν κάπως αγγαρεία για τον Ολυμπιακό το παιχνίδι, του στυλ «άντε να τελειώνουμε για να ετοιμαστούμε για τον τελικό Κυπέλλου»!

Η… θετική πλευρά του πράγματος βέβαια- γιατί το νόμισμα εδώ έχει δύο όψεις- είναι, πως ο Ολυμπιακός δεν ζορίστηκε, κατάφερε και έδωσε ανάσες σε Σπανούλη, Πρίντεζη και Μακλίν οι οποίοι έπαιξαν όσο χρειάζονταν για να έχουν ρυθμό, ενώ «κέρδισε» και τον Ιωάννη Παπαπέτρου. Η εμφάνιση του Έλληνα φόργουορντ, ο οποίος την έψαχνε και την επιζητούσε, μπορεί να αποτελέσει ώθηση για τον ίδιο για τη συνέχεια. Είχε ατυχείς στιγμές -όπως το μπλοκ του Φιλντς ενώ είχε πατήσει γερά και κράταγε τη μπάλα με τα δύο χέρια ή που δεν πόσταρε τον κοντύτερο Λούντζη- ωστόσο έδειξε κυρίως και πρωτίστως στον εαυτό του πως από κοντά με πρόσωπο στο καλάθι είναι πολύ πιο παραγωγικός απ’ ότι με το μακρινό σουτ που θέλει μπόλικη δουλειά, ενώ στο επιθετικό ριμπάουντ είναι σε θέση να τελειώνει αμέσως το καλάθι και να μην βγάζει τη μπάλα έξω.

Ο Παπαπέτρου ήταν η θετική νότα, η αρνητική ήταν κατ’ εμέ οι Ρόμπερτς και Τόμπσον. Για τον δεύτερο γιατί δεν βλέπω το βήμα μπροστά, το κάτι παραπάνω – και αν δεν ξεμπουκώνει με τα Τρίκαλα, τότε με ποιόν- και για τον πρώτο για τη διστακτικότητά του. Δεν στέκομαι στα 2/8 σουτ που είχε, ας τα χάσει… Τα έχασε και ο Ουίλτζερ και ο Στρέλνιεκς, οκ, δεν θα μπουν. Αλλά μου έκατσε κάπως στραβά και πάλι η διστακτικότητά του. Να κόβει τη ντρίμπλα, να είναι ελεύθερος να σουτάρει και εν τέλει να κρατάει τη μπάλα, να σκέφτεται τι να κάνει και να τη δίνει δίπλα. Ένα από τα πολλά στοιχεία που άλλαξε ο Ολυμπιακός είναι η ακαριαία εκτέλεση και όχι η δεύτερη σκέψη. Έτσι πιστεύω πρέπει να συνεχίσει επιθετικά και με πίστη στις ικανότητές του.

Η… αγγαρεία έλαβε τέλος και πλέον ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του τον πρώτο του στόχο. Έχει τρεις ημέρες να προετοιμαστεί για το υποβαθμισμένο Κύπελλο πλην όμως τρόπαιο που αγνοεί από το 2011 και οφείλει να «κατέβει» απέναντι στην ΑΕΚ με το μαχαίρι στα δόντια. Να δείξει με τα «καλημέρα» πως ήρθα για να το πάρω. Δεν αστειεύομαι, δεν έχεις τύχη.

Θεωρώ ότι το παιχνίδι του πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, το οποίο έχασε, θα κάνει καλό ως προς την πνευματική προετοιμασία και την ετοιμότητα, ωστόσο πρέπει η αντιμετώπισή του σε κάθε φάση, σε κάθε μπάλα να είναι για παιχνίδι δίχως αύριο. Πολύ απλά γιατί είναι τελικός, γιατί κρίνεται τίτλος, γιατί είναι απέναντί του η ΑΕΚ που θα μοχθήσει και μπορεί να είναι αλλοπρόσαλλη ομάδα αλλά διαθέτει μονάδες για να κάνουν τη ζημιά, για την ιστορία του, τον κόπο του, τον κόσμο του… για χίλιους δυο λόγους. Οφείλει να κατέβει σα να παίζει με τη Ρεάλ, τη Φενέρ ή την ΤΣΣΚΑ και να… κόψει γλώσσες για την χλεύη και την ειρωνεία που είχε γνωρίσει μετά το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ. Γιατί είναι Ολυμπιακός και τον Ολυμπιακό αν δεν τον σέβονται θα τον τρέμουνε…

ΥΓ: Ο κόσμος του Ολυμπιακού αποθέωσε τον Γιώργο Μπόγρη ο οποίος έχει γίνει ήρωας για λάθος λόγο. Ο καθένας το κρίνει όπως θέλει βέβαια. Για μένα η συμπεριφορά του ήταν απαράδεκτη. Ο κόσμος φώναζε το όνομά του, ο Μπόγρης μπήκε μέσα και… μετά από ούτε 3 λεπτά βγήκε. Το απαλό σπρώξιμο του Φιλντς που τον έκανε… πέρα και έβαλε ένα άκοπο καλάθι ήταν αρκετό για τον Σφαιρόπουλο. Καλά τα συνθήματα αλλά και… λίγο μπασκετάκι!

Διαβάστε επίσης

Ο

Ο "γυμνός" Βασιλιάς!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον αδιάβαστο και ανέτοιμο αγωνιστικά και πνευματικά Ολυμπιακό του… άδειου πάγκου.

Το λάθος με Τόμπσον-Ρόμπερτς!

Το λάθος με Τόμπσον-Ρόμπερτς!

Η θεωρία απέχει από την πράξη… όσο ο Πειραιάς από την… Καλιφόρνια και το Οχάιο και ο Θεόφιλος Τυριντζής αναλύει τις δύο περιπτώσεις και τα «αλλά» που υπήρχαν αλλά τα προσπέρασαν

Έτσι σε γουστάρουμε…

Έτσι σε γουστάρουμε…

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει πως η αντίδραση ήρθε με τον πλέον εμφατικό τρόπο ωστόσο για να έχει αξία, τώρα θέλει διάρκεια, ταπεινότητα και διόρθωση των αδυναμιών