Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Μπορεί; Θα τον αφήσουν;

Μπορεί; Θα τον αφήσουν;
Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2018 - 16:35
Αρθρογράφος: Θεόφιλος Τυριντζής
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Να τελειώσει με το καλό η σεζόν και το πρώτο πράγμα για το οποίο θα πρέπει να μεριμνήσει η ΚΑΕ Ολυμπιακός είναι ένας καλός… ψυχίατρος. Για την ομάδα και μία συνδρομή και για τον κόσμο, καθώς αυτό το φετινό είναι ανεπανάληπτο. Τέτοια σκαμπανεβάσματα, όχι μόνο στον αγωνιστικό τομέα, αλλά και στον πνευματικό, στην ψυχολογία τους, δεν θυμάμαι άλλη σεζόν. Από αυτόν τον Ολυμπιακό είσαι ικανός να περιμένεις το καλύτερο αλλά και το χειρότερο.

Βλέπεις το πρώτο μέρος του 4ου τελικού και είσαι συγκρατημένος, γιατί θυμάσαι «και στον 2ο πάνω-κάτω τα ίδια έγιναν». Μπαίνουν στο 3ο δεκάλεπτο και πάλι αλλού γι αλλού και τότε τα σύννεφα πυκνώνουν, από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός από το -14 πηγαίνει στο -2 και λες «μία από τα ίδια». Και με… συνταγή (στο περίπου) από 1ο τελικό, ο Ολυμπιακός κάνει εύκολα εν τέλει το 2-2 και μένει ζωντανός στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Τα ερωτήματα τώρα είναι δύο;

- Αυτός μπορεί; Ή θα βγάλει πάλι τα ίδια ψυχοσωματικά;

- Θα τον αφήσουν; Τον ορισμό των διαιτητών τον θεωρώ πολύ… ύπουλο (σ.σ. για να μην χρησιμοποιήσω άλλη λέξη). Έβαλαν δύο διαιτητές που όλος ο κόσμος πόνταρε με κλειστά τα μάτια πως θα ήταν, στρίμωξαν και τον Κορομηλά για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου και να περάσουν… «να μπήκε και διεθνής Ευρωλίγκας» και όλα καλά. Έτσι το βλέπω εγώ… Ο Στέλιος Συμεωνίδης είπε πως αυτοί είναι οι καλύτεροι και οι πιο έμπειροι, αν και δεν μπορώ να καταλάβω τον ορισμό του Μάνου αντί του Πηλοΐδη. Διεθνής είναι και αυτός και με μεγαλύτερη πείρα μάλιστα.

Πάμε να μιλήσουμε όμως για αγωνιστικά. Έχουμε χάσει την ουσία και το ζουμί της υπόθεσης…

Ο Ολυμπιακός άλλαξε δύο πράγματα: 1ον) την άμυνά του, καθώς δεν άλλαζε συνέχεια και χωρίς λόγο αλλά κρατούσε παραπάνω τα μαρκαρίσματά του (κάποιες φορές βέβαια άλλαζε άσκοπα) και 2ον) παρουσίασε ξανά επιθετικότητα, κίνηση και ταχύτητα στο παιχνίδι του, αν και πολλές φορές οι αποστάσεις του δεν ήταν ιδεατές.

Σκοπός ήταν να τρέξει, πήρε άλλωστε 7 πόντους στον αιφνιδιασμό στο 1ο δεκάλεπτο κιόλας, αλλά οι επιθέσεις του ήταν πιο γρήγορες σε εκτέλεση μην αφήνοντας τον Παναθηναϊκό να στηθεί για τα καλά και να τον περιμένει έτοιμος. Γυρνούσε τη μπάλα, έβαλε πάλι την έξτρα πάσα από το σέντερ προς τα έξω και πήρε… 49 πόντους από τον πάγκο. Βέβαια οι 47 είναι από τρεις παίκτες. 20 ο Μακλίν, 16 ο Ρόμπερτς και 11 ο Στρέλνιεκς. Εμφανίστηκε και πάλι η second unit και φυσικά μόνο έτσι θα καταφέρει να πάρει πρωτάθλημα.

Δύο-τρία ακόμη επιμέρους αγωνιστικά πράγματα στην τακτική…

* Αν και μου έσπασε πάλι τα νεύρα με τα… νεύρα του ο Κώστας Παπανικολάου έχει παίξει εξαίσια τον Καλάθη. Σκοπός ήταν να κοπεί η δημιουργία του Έλληνα γκαρντ (2 ασίστ). Έβαλε κάποια παλικαρίσια ντράιβ (ένα ανάμεσα σε τρεις) περνώντας τον Μιλουτίνοφ κυρίως, αλλά τελείωσε και με 5/11 σουτ.

* Στο ξεκίνημα, τόσο ο Πρίντεζης όσο και ο Σπανούλης έπαιξαν την μπάλα με τον Καλάθη να τους μαρκάρει. Τα πήγαν καλά και εκεί με τον Ολυμπιακό γενικά να επιμένει υπομονετικά σε κάθε «μις ματς» θέλοντας να τελειώσει φάσεις κοντά στο καλάθι. Είχε άλλωστε 59% (19/32) δίποντα και το πενιχρό 32% (8/25) τρίποντα. Έβαλε όμως καθοριστικά σουτ ιδίως στο 3ο δεκάλεπτο.

* Πήρε πράγματα από τους αρχηγούς του. Ο Πρίντεζης μπήκε με 6 πόντους στο 1ο δεκάλεπτο, ο Σπανούλης έκανε μεγάλη δουλειά στο 2ο δεκάλεπτο βγάζοντας και ασίστ… πέφτοντας στον Μακλίν.

* Δεν επέτρεψε το ποστ παιχνίδι του Παναθηναϊκού όπως άλλες φορές, ιδίως στον 2ο τελικό έχοντας καλές αντιμετωπίσεις και δεν άλλαζε όπως είπαμε άσκοπα κρατώντας στις 8 ασίστ τον Παναθηναϊκό και στις 3 στο ημίχρονο.

* Οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο λάθος και μάλιστα αυτή τη φορά δεν έδωσε περισσότερους πόντους από λάθη δικά του. Ήταν και αυτό ένα αγκάθι. Ο Παναθηναϊκός δεν κάνει εύκολα λάθος, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που του έδινε 11 πόντους από λάθη-κλεψίματα. Έδωσε 14 πόντους έτσι αλλά πήρε κι αυτός 14 πόντους με τον ίδιο τρόπο.

* Για πρώτη φορά σκόραρε πάνω από 20 πόντους σε όλα τα δεκάλεπτα.

Και πάμε στο 3ο δεκάλεπτο που πήγαν να έρθουν και πάλι τα πάνω-κάτω. Αποκλειστική ευθύνη και ΜΟΝΟ του Ολυμπιακού. ΠΑΛΙ! Μπαίνει και χάνει δύο καλάθια από κάτω. Κάνει λάθη και χάνει κατοχές, χάνει ελεύθερο τρίποντο ο Παπανικολάου και το τραγικότερο είναι πως δίνει απλόχερα τρανζίσιον στον Παναθηναϊκό. Πλην ενός τριπόντου του Τζέιμς όλα είναι σε τρανζίσιον. Τόσο του ίδιου όσο και του Λοτζέσκι. Ο Παναθηναϊκός είχε μόλις 3 πόντους σε αιφνιδιασμό στο ημίχρονο και έφτασε τους 16 από την εικόνα του 3ου δεκαλέπτου. Τα νεύρα του Παπανικολάου θεωρώ ότι έπαιξαν ρόλο σε αυτό το σημείο με τον ίδιο να χάνει και… αιφνιδιασμό.

Ο… κλασικός Ολυμπιακός θα είχε χάσει το ματς. Ο Ολυμπιακός για… ψυχίατρο κατάφερε και το σταθεροποίησε και δεν έχασε το μυαλό του. Συνέβαλαν τα μέγιστα και τα δύο τρίποντα των Μάντζαρη και Στρέλνιεκς που έκοψαν αμέσως τη φόρα των «πράσινων» αλλά και το δίδυμο Ρόμπερτς-Μακλίν που ήταν ιδίως από εκείνο το σημείο και μετά ο κινητήριος άξονας του Ολυμπιακού.

Ένα ματς έμεινε, 40 αγωνιστικά λεπτά ακόμα. Μπορεί ο ίδιος; Θα τον αφήσουν;

Διαβάστε επίσης

Ώρα να γυρίσει σελίδα!

Ώρα να γυρίσει σελίδα!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής επικεντρώνεται στις αλλαγές που πρέπει να γίνουν, όχι μόνο στον προπονητή, αλλά και στη φιλοσοφία της ομάδας

Για πάντα… Ένας από μας!

Για πάντα… Ένας από μας!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής αποχαιρετά από το μεγάλο Λιμάνι τον Γιάννη Σφαιρόπουλο- Έναν άνθρωπο που πάλεψε με όλο του το «είναι» για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του.