Ντουντούκα
Θρύλε των γηπέδων, Ολυμπιακέ!

Ώρα να γυρίσει σελίδα!

Ώρα να γυρίσει σελίδα!
Κυριακή, 17 Ιουνίου 2018 - 23:46
Αρθρογράφος: Θεόφιλος Τυριντζής
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν τη χαραυγή» είχαν τονίσει στην προ ετών ανακοίνωσή τους οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος! Σαφέστατα, ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο «σκοτάδι» καθώς όχι μόνο για 2η σερί χρονιά έμεινε χωρίς κάποιον τίτλο στα χέρια του, αλλά ιδίως η φετινή σεζόν ήταν καθόλα προβληματική και συνέβησαν πάρα πολλά κατά τη διάρκεια αυτής. Στο χέρι τους είναι, να γυρίσουν σελίδα- και δεν εννοούμε μόνο το «κεφάλαιο» του προπονητή- και η ομάδα που αγαπούν αποδεδειγμένα να βγει και πάλι στο… φως της χαραυγής.

Αυτό (θα) έπρεπε να γίνονταν ακόμα και σε περίπτωση κατάκτησης του πρωταθλήματος. Το είχαμε επισημάνει πως ενδεχόμενη κατάκτηση του τίτλου δεν θα έπρεπε επ’ ουδενί να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι.

Μία άκρως προβληματική χρονιά έκλεισε χωρίς τίτλο. Δεύτερη σερί… Η εικόνα του Ολυμπιακού στο πρώτο μέρος του 5ου τελικού έδειχνε πως είναι ικανός να τα καταφέρει. Στο 3ο δεκάλεπτο, όπως στα περισσότερα άλλωστε, πάλι δεν μπήκε καλά. Μπήκαν στην εξίσωση απροκάλυπτα και οι διαιτητές που πραγματικά υπήρξαν ακατανόητες αποφάσεις (σε άλλη χώρα θα τους έπαιρναν τη σφυρίχτρα δια παντός με τέτοια σφυρίγματα) με απόρροια να χάσουν παντελώς το μυαλό τους και να συνεχίσουν να είναι κάκιστοι στην επίθεση αλλά και να καταστρέψουν τα πάντα στην άμυνα. 31 πόντους είχαν δεχτεί σε 1ο και 2ο δεκάλεπτο, 29 μόνο στο 3ο δεκάλεπτο. Δεν χρειάζεται να πούμε και κάτι άλλο.

Στο προηγούμενο blog αναρωτιόμουν αν «μπορούσε;» και αν «θα τον άφηναν;». Ούτε τον άφησαν, ούτε μπορούσε. Γιατί, ναι, η καθαρή τάπα του Μακλίν γίνεται φάουλ στον Τζέιμς, όπως και το σκληρό φάουλ του Σίνγκλετον στον Πρίντεζη γίνεται… μπάλα ο Παναθηναϊκός, όπως και τα φάουλ πάλι στον Μιλουτίνοφ, αλλά και οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν ξανά λέι απ, έχασαν μπάλες που έγιναν αιφνιδιασμός του Παναθηναϊκού, κάθε λογική, προσανατολισμό και σχέδιο του παιχνιδιού τους. Το κακό ξεκίνησε από τους διαιτητές και έχασαν το μυαλό τους. Δεν μπορούσαν να παίξουν με αυτές τις συνθήκες- όπως είπε και ο Σφαιρόπουλος- δεν θα διαφωνήσω, αλλά και αυτοί από την πλευρά τους δεν έκαναν και τίποτα από εκείνο το σημείο και μετά…

Στον Ολυμπιακό πρέπει να μάθουν πολλά από τη φετινή σεζόν, ενδεχομένως και να αναθεωρήσουν κάποια πράγματα στη φιλοσοφία τους. Στο μοντέλο της ομάδας. Γιατί (εδώ το έχω, με πνίγει, και δεν μπορώ να μην το πω), καλός και αναγκαίος ο ελληνικός κορμός αλλά η ομάδα για 2η σεζόν έμεινε χωρίς τίτλο! Μην παρουσιάζοντας δε και καλό μπάσκετ. Δεν γίνεται να το προσπεράσουμε.

Είναι ξεκάθαρο και δεδομένο (ήδη η διοίκηση είχε ξεκινήσει τις κινήσεις της ενώ στο Κάουνας φάνηκε ξεκάθαρα πως ο κόουτς ένιωσε πως… «τελείωσε») πως, αρχικά, χωρίζουν οι δρόμοι του Ολυμπιακού με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Ο κόουτς πρόσφερε πολλά και άπαντες τον ευχαριστούν γι αυτό. Δούλεψε αδιαπραγμάτευτα με όλο του το «είναι», 24 ώρες το 24ώρο, έζησε επιτυχίες με την ομάδα και δεν γίνεται να τις παραγνωρίσουμε, αλλά έπιασε το «πικ» του. Πιστεύω δεν μπορεί να προσφέρει κάτι παραπάνω. Δεν μπορεί να αλλάξει την φιλοσοφία του. Δεν μπορεί άλλο να διαχειριστεί το υλικό (σε στήσιμο, σχεδιασμό, διαχείριση, ισορροπίες, αξιοποίηση), συν του ότι ειδικά φέτος, «έχασε» τους παίκτες. Και είναι πολύ σημαντικό να εμπνέει ο προπονητής τους παίκτες, να παίζουν και γι αυτόν. Στον Ολυμπιακό ειδικά φέτος δεν έγινε αυτό.

Πέραν των σχεδιασμών και των επιλογών, το μεγαλύτερο λάθος που θεωρώ πως έκανε ο κόουτς είναι πως προσπάθησε να κρατήσει «ευχαριστημένους» τους Έλληνες στο ροτέισον. Να έχουν αυτοί τον πρώτο ρόλο και από πίσω να έρχονται οι ξένοι.

Και εδώ μπαίνουμε και στο θέμα (και) της διοίκησης. Για την αλλαγή φιλοσοφίας και μοντέλου που είπαμε και πιο πάνω. Ο ελληνικός κορμός είναι αναγκαίος, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει ντε και καλά να είναι και ο «πρωταγωνιστής». Πρέπει να υπάρξει μία ισορροπία σε όλο αυτό.

Ο Ολυμπιακός έχει ανάγκη από ξένους που θα δίνουν το κάτι παραπάνω και θα τους βοηθάνε οι Έλληνες. Όχι απλά ξένους ρολίστες, που θα πλαισιώνουν τους Έλληνες. Αλλά ξένους με πιο πρωταγωνιστικό ρόλο.

Νο.1 είναι το θέμα επιλογής του προπονητή. Μετά τα τρία συμβόλαια που ολοκληρώθηκαν. Εντελώς προσωπική μου άποψη. Τον Σπανούλη τον θέλω, αλλά να ξεκινήσει να περνάει ο Ολυμπιακός σταδιακά στη νέα εποχή. Άλλα δύο χρόνια θέλει (και μπορεί) να παίξει ο αρχηγός, ωστόσο ο νέος προπονητής θα πρέπει να τον διαχειριστεί και κατάλληλα. Τον Παπανικολάου τον κρατάς και… δουλειά, δουλειά, δουλειά… ασταμάτητα δουλειά. Το βήμα παραπάνω που περιμέναμε όλοι δεν τον έχει κάνει. Αδικεί κι αυτός τον εαυτό του. Και… έλεγχος με τα νεύρα. Παράγινε φέτος.

Για τον Παπαπέτρου τώρα αμφιταλαντεύομαι. Ειλικρινά δεν ξέρω. Ναι, το δέχομαι, πως έχει παίξει σε πόσες θέσεις, έχει γίνει μπαλαντέρ κτλ. αλλά και ο ίδιος δεν έχει κάνει τίποτα να βελτιωθεί. Δεν έχει δουλέψει το ποστ, το σουτ του… Έχω την αίσθηση ότι έχει επαναπαυτεί στο ταλέντο του. Δεν φτάνει βέβαια… Ειλικρινά σε μία συνολική εικόνα που έχετε στο μυαλό σας, είστε ικανοποιημένοι από την προσφορά του;

Πρέπει όλοι τους, μιλάω για τον κορμό όχι για τους περαστικούς, να κάνουν την αυτοκριτική τους, να δουν αν είναι ικανοποιημένοι από τους εαυτούς τους και που έχουν αυτοί τον πήχη. Τους αρκεί να κάνουν 5-6 καλά παιχνίδια στη σεζόν και… έλα μωρέ μια χαρά είμαστε. Επίσης (το είχα επισημάνει ξανά) δεν αποτελεί άλλοθι για την 2η σερί αποτυχημένη σεζόν ο… Σφαιρόπουλος. Θα φάει όλο το «ανάθεμα» ο κόουτς και εμείς μια χαρά είμαστε. Μόνο έτσι δεν είναι. Είναι ώρα ευθυνών για όλους. Μα για όλους…

Παρένθεση…

Δεν ξέρω τι ιδιαιτερότητες έχει το συμβόλαιο του Μάντζαρη αλλά θα το αναθεωρούσα αν είχα την ευκαιρία. Αν ήμουν διοίκηση. Αν υπήρχε τρόπος.

Στον Ολυμπιακό καλούνται τώρα να ηρεμήσουν και να δουν με καθαρή σκέψη την επόμενη μέρα της ομάδας. Να συνεχίσουν να δίνουν τις μάχες τους για την εκκαθάριση της ΚΕΔ, αλλά να κοιτάξουν και τα του οίκου τους.

Προπονητής, τα συμβόλαια που λήγουν αλλά και αναθεώρηση της φιλοσοφίας.

Διαβάστε επίσης

Για πάντα… Ένας από μας!

Για πάντα… Ένας από μας!

Ο Θεόφιλος Τυριντζής αποχαιρετά από το μεγάλο Λιμάνι τον Γιάννη Σφαιρόπουλο- Έναν άνθρωπο που πάλεψε με όλο του το «είναι» για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του.

Μπορεί; Θα τον αφήσουν;

Μπορεί; Θα τον αφήσουν;

Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον Ολυμπιακό του… ψυχίατρου, για τις αλλαγές στην τακτική, τη second unit και τα δύο «καυτά» ερωτήματα ενόψει 5ου τελικού