Όλοι μαζί. Στην παρέα και στο παρκέ. Μόνο έτσι!
Έλεγαν και ξαναέλεγαν πως δουλεύουν σκληρά και καλά τον τελευταίο καιρό στις προπονήσεις και ανέμεναν να βγει αυτή η δουλειά στο παρκέ! Πάει καιρός που ειπώθηκε για πρώτη φορά, αλλά αν είναι να το βλέπουμε ξανά από δω και πέρα… χαλάλι που μας ζάλισαν στα λόγια, αλλά αποτέλεσμα δεν βλέπαμε. Γιατί αν η εικόνα του Ολυμπιακού απέναντι στη Μπάγερν δεν έχει συνέχεια και συνέπεια, τι να το κάνεις; Να αγκομαχά να μπει στα πλέι οφ με ένα… κάτι από μπάσκετ;
Η Μπάγερν δεν είναι… ούτε Ρεάλ, ούτε Φενέρ, ούτε καν Μιλάνο, αλλά ήταν πλήρης και έπαιζε το τελευταίο της χαρτί, ώστε να κρατήσει ζωντανή και την τελευταία της ελπίδα για πρόκριση στα πλέι οφ. Δεν ήταν αδιάφορη, γι αυτό τον λόγο έχει μία παραπάνω αξία, η νίκη αλλά και η εμφάνιση του Ολυμπιακού.
Θύμισε… Ολυμπιακό!
Μία εμφάνιση που (μάς) θύμισε και πάλι έναν Ολυμπιακό προ δύο-δυόμιση μηνών. Έναν Ολυμπιακό που ήξερε τι θέλει να κάνει στο γήπεδο, είχε ένα πλάνο το οποίο εκτέλεσε σε (σχεδόν) άριστο βαθμό, ενώ κάλυψε και τις απουσίες του. Δεν είναι μικρές απώλειες ο Σπανούλης και ο Στρέλνιεκς.
Ο Ολυμπιακός λοιπόν, απέναντι στη Μπάγερν και μπροστά στο κοινό του (σ.σ. περίμεναν περισσότερους αλλά το #mexritelous είναι πιο εύκολο να το γράφεις στα social media) μπήκε με διάθεση το παρκέ να τρέξει αλλά και να κτυπήσει στη ρακέτα. Δεν πήρε πολλούς πόντους στον αιφνιδιασμό, μόλις 4 έναντι 16 της Μπάγερν (κυρίως στο 4ο δεκάλεπτο), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε ταχύτητα στο παιχνίδι του.
Το βασικότερο, είδαμε και πάλι κίνηση μακριά από τη μπάλα, αλλά και γρήγορη εκτέλεση. Κτύπησαν άριστα στη ρακέτα (Λεντέι 23, Πρίντεζης 11) αλλά και επιτέλους μετά από καιρό, αξιοποιήθηκε ο Μιλουτίνοφ όπως έπρεπε και δεν σκόραρε μόνο από τα δικά του ριμπάουντ (20 πόντους, 9/10 δίποντα, 5 ριμπάουντ). Τον «σημάδεψαν» οι κοντοί, συνεργάστηκε με τον Πρίντεζη και ο Ολυμπιακός έκλεισε με… 62% δίποντα, έχοντας 47 προσπάθειες εκεί και 18 στα τρίποντα (33%). Ακόμα μία ειδοποιός διαφορά στο παιχνίδι του…
Ουέμπερ, ρόλοι, ομάδα
Οι ρόλοι ήταν πολύ πιο διακριτοί (οκ, με εξαίρεση τον Βεζένκοφ ίσως που πήγε και στο «3») και σε αυτό το κομμάτι νομίζω δεν έχει μερίδιο μόνο ο Μπλατ, αλλά και ο… Ουέμπερ. Ο Αμερικανός, ο οποίος παιχνίδι το παιχνίδι «λύνεται» και κατανοεί όλο και καλύτερα το ευρωπαϊκό παιχνίδι, τους έχει… ξεμπερδέψει. Ο Γκος φαίνεται να πατάει καλύτερα μαζί του, περιμένεις από αυτόν να δημιουργήσει συνθήκες ενώ τραβάει/σπρώχνει και τους υπόλοιπους με την τρέλα του και την ενέργειά του. Θυμηθείτε πως και τι έκανε στις βολές του Ποκουσέφσκι που ξεσήκωνε τον κόσμο. Εντάξει, είναι δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο να ανέβουν (πρωτίστως) ο Πρίντεζης και ο Λεντέι, ο οποίος κι αυτός τον τελευταίο καιρό αγνοούνταν και με τη Μπάγερν το έβγαλε από μέσα του (πήρε 15 σουτ, τα περισσότερα από όλους), ωστόσο αν αφήσουμε κατά μέρους το ατομικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός μετά από μήνες και με απουσίες- οι οποίες έπαιξαν τον ρόλο τους σε αυτό- λειτούργησε σαν ομάδα. Λειτούργησε σαν ένα σε άμυνα και επίθεση.
Διάρκεια, συνέπεια, step up! Τίποτε άλλο. Η τελευταία «διαβολοβδομάδα» τον έβγαλε στο πιο δύσκολο ταξίδι, αλλά είναι σαφές πως μιλάμε για «τελικό» και με τη Γκραν Κανάρια. Την αδιάφορη Γκραν Κανάρια αλλά σκληρή στην έδρα της.
Ποιο ματς; Το τελευταίο ένα λεπτό…
Αυτό που κρατάω και με ξετρέλανε, δεν είναι κάποια φάση, δεν είναι η νίκη και το +20 αλλά οι αντιδράσεις όλων στο τελευταίο 1.09 λεπτό. Όταν ο Μπλατ έκανε νόημα στον Ποκουσέφσκι και ο μικρός σηκώθηκε για να μπει. Όλο το γήπεδο πραγματικά αδημονούσε γι αυτή τη στιγμή. Ξέσπασε σε φωνές και χειροκροτήματα. «Πάσα» φώναζαν στον Βεζένκοφ, ο οποίος γύρισε και είδε τον μικρό για να σουτάρει. Όλοι ήθελαν να σκοράρει, μην σας πω παραπάνω και από τον ίδιο τον Αλεξέι. Καλά, δεν συζητώ γι αυτό που έγινε στον πάγκο μέχρι να μπει. Η Μπάγερν την επίθεση και όλοι όρθιοι να χοροπηδάνε ζητώντας να κάνουν φάουλ. Ο Μιλουτίνοφ (είναι το πουλέν του, αγκάλιασε τον Ποκουσέφσκι από την πρώτη στιγμή και τον έχει από κοντά) λίγο έλειψε να μπει μέσα να το κάνει αυτός. Έγινε το φάουλ, δεν το σφύριξαν και ο Μπόγρης έπαιξε λίγο… κατς. Ο Ουέμπερ σε ρόλο οργανωτή στις βολές του μικρού, το «φατούρο» στη συνέχεια, το brate του Παπανικολάου… Όλες αυτές τις εικόνες κράτησα. Αυτά είναι τα ξεχωριστά και τα ωραία…
Μόνο που μπήκαν στη διαδικασία να φτιάξουν βίντεο
Πέρασαν πολλά… Η αλήθεια είναι αυτή. Άκουσαν πολλά, διάβασαν περισσότερα… Δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Έφταιξαν και έβαλαν και αυτοί το χεράκι τους σε όλο αυτό. «Απάντησαν» με ιδιαίτερο τρόπο, αλλά ξέρετε κάτι; Αφήστε κατά μέρους τα βίντεο του Πρίντεζη. Τα όσα λένε σε αυτά, την σκηνοθεσία και τα υποκριτικά χαρίσματα. Μόνο που το έφτιαξαν όλο αυτό. Μπήκαν στη διαδικασία αυτή και είπαν, «ελάτε να το κάνουμε έτσι» και γέλασαν και καβλάντισαν με αυτό, και μοίρασαν ρόλους… δείχνει πως ότι έγινε μένει πίσω και συνεχίζουν όλοι μαζί. Στην παρέα και στο παρκέ. Μόνο έτσι θα έρθουν αποτελέσματα.
ΥΓ1: Μην τον τρελάνουμε τον μικρό. Ήδη το «έγραψε ιστορία» το διάβασα 200 φορές. Καμία ιστορία δεν έγραψε. Να παίξει μπάσκετ στον Ολυμπιακό θέλει και να κατακτήσει πράγματα που αξίζει και για τα οποία δουλεύει βήμα το βήμα. Ηρεμία…
ΥΓ2: Όπου έχει δράση υπάρχει και… αντίδραση. Αν είσαι ασέβαστος θα την πληρώσεις. Αλλά είσαι τόσο μαλάκας που κάνεις πρώτα απ’ όλα να αισθάνεται άσχημα το παιδί σου. Εσύ φταις και όχι αυτό που δεν σέβεται τους ανθρώπους που έφυγαν από τη ζωή. Ενδεχομένως να μην ξέρει και πως είναι αυτό. Φταις. Ένα μικρό μάθημα το πήρες. Εκεί που δεν πίπτει λόγος…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Δεν αξίζει να περάσει!
Απογοητευμένος ο Θεόφιλος Τυριντζής αναρωτιέται, γιατί να κάτσουμε να κάνουμε υπολογισμούς και να αγχωνόμαστε για το αν θα περάσει 7ος ή 8ος ή αν θα παίξει με τη Ρεάλ ή την ΤΣΣΚΑ στα πλέι οφ, όταν έχει 8 ήττες στα τελευταία 11 ματς και κινδυνεύει με 30άρα στη Γκραν Κανάρια…
Η διαφορά ήταν (μόνο) στα τρίποντα!
Εκνευρισμένος (ναι, ακόμα) ο Θεόφιλος Τυριντζής, δεν πετάει στα σύννεφα με το +36 στο Φάληρο. Δεν είδε κάτι διαφορετικό, πλην των τριπόντων τα οποία… μία μπαίνουν- τρεις δεν μπαίνουν. ΥΓ περί κινήτρων.
Το «ΜέχριΤέλους», δεν… θυσιάζει την ομάδα!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για το… μπάσκετ που δεν παίζει ο Ολυμπιακός. Την κάκιστη και άναρχη επίθεση στο Μιλάνο. Την ξεχωριστή «δουλειά» της διοίκησης από αυτή της ομάδας. Το εύκολο πρόγραμμα που δεν… φτάνει από μόνο του!
Έπαιξε… μπάσκετ!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για το «διπλό» στην Ποντγκόριτσα που… αλίμονο αν δεν έρχονταν, με τον Ολυμπιακό όμως να δείχνει πως επιτέλους θέλει να παίξει μπάσκετ και να πάρει… από πολλούς.
