Αλλιώς ονειρευόμαστε τον Ολυμπιακό!

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΤΥΡΙΝΤΖΗΣ

Η πιο τραγική σεζόν των τελευταίων ετών- ίσως με τελευταία χρονικά να είναι η πρώτη χρονιά του Καζλάουσκας- ολοκληρώθηκε. Ο Ολυμπιακός είναι εκτός από τον Μάρτιο (σ.σ. για μένα αποκλείστηκε, δεν αξίζει να προχωρήσει μία ομάδα με περισσότερες ήττες απ’ ότι νίκες και κυρίως έτσι όπως παίζει) και στη διοίκηση οφείλουν να πάρουν γενναίες αποφάσεις, με διαφορετική φιλοσοφία και νοοτροπία, προβαίνοντας σε αλλαγές ανάλογες με το καλοκαίρι του 2011. Βέβαια, τότε ήξερες που θα στηρίξεις και θα χτίσεις την ομάδα. Τώρα δεν ξέρεις. Πολύ απλά δεν υπάρχει… Πρέπει να το(ν) βρεις. Και Σπανούλης βγαίνει μία φορά κάθε 50 χρόνια κι αν…

Ο Ολυμπιακός δεν βρίσκεται σε μεταβατική περίοδο όπως πίστευα (ή ήθελα να πιστεύω), αλλά σε τέλος εποχής. Οριστικά και αμετάκλητα. Οφείλουμε να το δούμε… Κυρίως αυτοί που κρατάνε το πηδάλιο σε αυτό το υπερωκεάνιο. Ούτε δικαιολογίες, ούτε eurolegue mafia, ούτε στρουθοκαμηλισμοί. «Μάγκικα και Πειραιώτικα» που έγραφε και κάποτε το μπλουζάκι των Αγγελόπουλων… Κατάματα την αλήθεια.

Το «our way» από «μοντέλο» έγινε αλαζονεία

Ο Ολυμπιακός έφτιαξε ένα μοντέλο ή κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν ότι του βγήκε, το καλοκαίρι του 2011 και πορεύτηκε με αυτό για χρόνια… με αυτόματο πιλότο. Τελείωσε αυτό το μοντέλο. Του αλλάξαμε τα φώτα, σε τελική ανάλυση οι άλλοι είναι μαλάκες που ρίχνουν καράβια λεφτά και εμείς οι μάγκες; Θυμάμαι, στο Λονδίνο, έναν δημοσιογράφο από το BBC, από ένα μεγάλο Μέσο ήταν τέλος πάντων και με ελληνικές ρίζες ο ίδιος, να ρωτάει τους προέδρους, αν αντιλαμβάνονται πως ανεβαίνουν με δύο Ευρωλίγκες οι μετοχικές αξίες των παικτών τους. Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος είχε απαντήσει… «Άλλοι στο τέλος της καριέρας τους θα κοιτάνε τον τραπεζικό τους λογαριασμό και άλλοι τις Ευρωλίγκες που θα έχουν».

Ο Ολυμπιακός πορεύτηκε με αυτή την φιλοσοφία, κυρίως νοοτροπία, πέρασε στην αλαζονεία και η απάντηση σε κάθε τί ήταν «μα και το ΄12 και το ’13 το πετύχαμε με το δικό μας τρόπο». Θυμάμαι επίσης, πολύ καλά, εκείνα τα χρόνια, τους Έλληνες να βγαίνουν και να τα πίνουν με τους ξένους, να κάνουν παρέα με όλη τη σημασία της λέξεως. Είναι αλλιώς να κάνεις παρέα και αλλιώς να είσαι «οκ» μαζί τους στα αποδυτήρια και να μην υπάρχει θέμα. Με καταλαβαίνετε έτσι;

Το μοντέλο τελείωσε… Δεν το εκμεταλλευτήκαμε και σωστά. Αυτός ο Ολυμπιακός που θαυμάσαμε και κυρίως θάμπωσε την Ευρώπη, με το dna και το refuse to lose που γράφαμε ξανά και ξανά, που αποτελούσε φόβο ακόμα κι αν βρίσκονταν πίσω στο σκορ, θα μπορούσε να έχει πετύχει κι άλλα πράγματα. Να έχει πάρει ακόμα δύο Ευρωλίγκες. Τα κομμάτια έσπασαν στη συνέχεια στο μοτίβο «άλλοι θα κοιτάνε Ευρωλίγκες και άλλοι τους τραπεζικούς λογαριασμούς» και όπως προανέφερα πήγαινε με αυτόματο πιλότο η ομάδα. Το μπάσκετ της όμως έφθειρε, όπως και οι παίκτες της. Όταν δε η κουβέντα πήγαινε στο μπάτζετ άκουγες «με 35 εκ. μπάτζετ δεν πήραμε Ευρωλίγκα, πήραμε back to back με τον τρόπο μας».

Φυσικά και δεν θα κάνω κουμάντο στην τσέπη κανενός. Φυσικά και ο Ολυμπιακός, με τις εφορίες τους πολλούς επενδυτές που έχουν οι άλλοι (σ.σ. αν νομίζετε ότι στην ΤΣΣΚΑ βάζει ο Βατούτιν γελιέστε) δεν μπορεί να πάει σε μπάτζετ ανάλογα με αυτά που είχε στο Βερολίνο και στο Παρίσι, αλλά όταν έχεις αποφασίσει να πορευτείς έτσι, αφενός πρέπει να είσαι πιο «ανοικτός» στην αντίληψη και όχι αλαζόνας, αφετέρου πρέπει να στηρίξεις το οικοδόμημα γιατί, χτες με τη Ζαλγκίρις... γκρεμίστηκε ολοσχερώς. Εκτός, κι αν οι Αγγελόπουλοι βλέπουν κάτι άλλο, περιμένουν ένα θαύμα και πιστεύουν ότι ο Ολυμπιακός θα παίξει μπασκετάρα. Από τις αντιδράσεις τους, δεν το νομίζω, γι αυτό και επέλεξα αυτή τη φωτογραφία.

Πώς θα στηρίξεις λοιπόν αυτό το οικοδόμημα; Οι ξένοι σου θα είναι πρωταγωνιστές και δεν θα τα περιμένεις όλα από τους Έλληνες όπως είδαμε ξανά και ξανά τα τελευταία χρόνια και κυρίως θα κάνεις… «παραγωγή». Όπως τότε που έφερες τον Χάινς με 500 χιλιάρικα, όπως ο Ντέιβις έπαιζε με ψίχουλα στην Ζαλγκίρις αλλά τον βρήκαν αυτοί και όχι εσύ, το ίδιο και ο Ντέρικ Ουίλιαμς στη Μπάγερν. Όπως όταν είχες την ευκαιρία να πάρεις τον Πάνγκος με πολύ καλά λεφτά και την έχασες.

Να σταματήσεις να πληρώνεις… υπεραξίες τους Έλληνες γιατί είναι… Έλληνες και γιατί «μαζί πετύχαμε πολλά». Κάποτε όμως, πριν από 6 χρόνια. Γιατί για 3^η σερί χρονιά ο Ολυμπιακός μένει με… nothing. Όπως να μιλάς και να πονηρεύεσαι: Δεν είναι μαλάκας ο Κερεχέτα που δίνει τσάμπα παίκτη του ενός εκατομμυρίου (σ.σ. μιλάω για τον Τίμα) και φυσικά κι άλλα που έπρεπε να πλαισιώσουν και να στηρίξουν το μοντέλο που κάποτε προσπάθησαν να το αντιγράψουν πολλοί. Όταν πήγε ο Χάινς στην ΤΣΣΚΑ τον ρώταγαν ξανά και ξανά το… μυστικό του Ολυμπιακού.

Δεν μπορώ να επιρρίψω, επίσης, καμία ευθύνη για τις καθυστερήσεις των πληρωμών, όταν όλοι γνωρίζουμε πλέον τις δικαστικές αποφάσεις με τον πατέρα τους (σ.σ. το τελευταίο δικαστήριο ήταν πολύ καλό για την πλευρά τους), αλλά έπρεπε και σε αυτό το κομμάτι να δράσουν άμεσα. Να μιλήσουν, να εξηγήσουν, να κάνουν κάτι και να μην αφήσουν απλά να μένουν οι παίκτες στο «κανείς δεν έχασε λεφτά». Όντως κανείς δεν έχασε, αλλά άντε πήγαινε να βάλεις… χέρι στον Στρέλνιεκς που έπαιζε τραυματίας με τη Λετονία και τώρα είναι πάνω από μήνα εκτός έχοντας χάσει 6 ματς Ευρωλίγκας. Παίκτης των 850 χιλιάδων ευρώ. Πώς να του πεις, τι;

Η χειρότερη σεζόν του Ολυμπιακού μετά από 15 χρόνια ολοκληρώθηκε και στο μεγάλο Λιμάνι οφείλουν να ξεκινήσουν από σήμερα κιόλας να «χτίσουν» την επόμενη μέρα της ομάδας. Έχει ακουστεί ότι ήδη έχουν γίνει κινήσεις. Πολύ πιο πριν, δεν περίμεναν τη Ζαλγκίρις, αλλά… κρατάω μικρό καλάθι μέχρι να επιβεβαιωθούν. Οι κινήσεις όμως πρέπει να είναι προϊόν γενναίων αποφάσεων, όχι μία από τα ίδια…

Ο «ελληνικός κορμός» έμεινε στάσιμος, έφθειρε, επαναπαύτηκε στις δάφνες

Όπως ακριβώς συνέβη με τους Αγγελόπουλους έτσι ακριβώς έγινε και με τους Έλληνες παίκτες και φυσικά πέρασε και σε πολλούς φιλάθλους, αλλά εκεί… πάσο, γιατί αν είναι 5 εκ. οι Ολυμπιακοί υπάρχουν και 5 εκ. διαφορετικές απόψεις. Πίστεψαν πως ο ελληνικός κορμός είναι το «α» και το «ω» του Ολυμπιακού. Πως δεν τους ακουμπάει κανείς. Πως «εμείς φέραμε δύο Ευρωλίγκες και πήραμε πρωταθλήματα μετά από 15 χρόνια». Και… μείναμε εκεί. Ξεχνώντας πως η ζωή συνεχίζεται και οι απαιτήσεις μεγαλώνουν. Σα να πω εγώ τώρα στον διευθυντή μου: «Έφερα αυτό το αποκλειστικό» και μετά να γίνω δημόσιος υπάλληλος. Μόνο έτσι δεν είναι μάγκες. Και πολύ αργήσατε να το καταλάβετε. Το περιβόητο «παρεάκι», που είχε όρεξη για βιντεάκια μετά τη Μπάγερν, αλλά στη συνέχεια… εξαφανίστηκε και άφησε μόνο του τον Ουέμπερ να κλαίει στο παρκέ, έμεινε στις δάφνες του παρελθόντος. Ποιος από αυτούς βελτιώθηκε; Και μέσα δεν βάζω μόνο αυτούς που βρίσκονται στην ομάδα αλλά κι αυτούς που έφυγαν. Ποιός συνέχισε να δουλεύει; Αλλά αν λέγαμε και μία κουβέντα παραπάνω ακούγαμε και το «μην πειράξει κανείς τον Κώστα, τη λατρεία, πήραμε Ευρωλίγκες μαζί του». Ήμασταν οι «ανθρωποφάγοι» κτλ. κτλ.

Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάκτυλό μου. Σήμερα χύμα όλα… Ο Παπανικολάου πήρε το καλό, το μεγάλο συμβόλαιο, το 2^ο που υπάρχει στην ομάδα. Άκουσε από τους Αγγελόπουλους στο δεύτερο ραντεβού που έγινε παρουσία του, να του λένε πως «είσαι ο επόμενος αρχηγός του Ολυμπιακού». Τα λεφτά δεν τα έκλεψε, τα διεκδίκησε, τού τα δώσανε και τα πήρε, αλλά – το ξαναλέω- δεν υπάρχουν μόνο απαιτήσεις αλλά και υποχρεώσεις. Αν νομίζει ο Παπανικολάου πως «καθάρισε» με τον εκπληκτικό Γενάρη που έκανε και πως ο οπαδός του Ολυμπιακού που πληρώνει να τον δει, ανέχεται να βλέπει τον «επόμενο αρχηγό» του Ολυμπιακού να του κάνει πλάκα ο κάθε παίκτης της Ζαλγκίρις στην άμυνα και να περνάνε από μπροστά του τα ριμπάουντ σαν τα τρένα χωρίς να απλώνει χέρι, μάλλον δεν έχει καταλάβει τι είναι Ολυμπιακός.

Καλά τα βιντεάκια, αλλά να υπάρχουν και τα αρχ…α μετά να παλέψετε για την ομάδα.

Ο Πρίντεζης είναι φανερό πως είναι κορεσμένος. Μπούχτισε, δεν έχει άλλο το παιδί να δώσει και τον ευχαριστούμε πολύ για όσα πρόσφερε κι αυτός. Έχει ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο, αλλά θεωρώ το καλύτερο είναι να κάτσουν να τα βρουν για να χωρίσουν. Όπως είπε στον Μπλατ πριν τον Προμηθέα «για να μην δημιουργήσω πρόβλημα στην ομάδα, καλύτερα να μείνω εκτός»- και του βγάζω το καπέλο γι αυτό, το θεωρώ πιο τίμιο- έτσι και τώρα, αφού δεν υπάρχουν κίνητρα , καλύτερα να χαρεί την οικογένειά του στη Σύρο.

Ο Μάντζαρης, τον οποίο άφησε το μπάσκετ πολύ πίσω γιατί ο ίδιος το έκανε έτσι και φέτος που αναγκάστηκε… ήταν πολύ αργά, θα αποτελέσει παρελθόν για την ομάδα. Είχα καταθέσει τη γνώμη μου, πως αυτό έπρεπε να είχε γίνει πολύ νωρίτερα αλλά υπερίσχυσε ο «ελληνικός κορμός», «μαζί πήραμε δύο Ευρωλίγκες και είμαστε η καλύτερη ομάδα της 8ετίας» κτλ.

Πριν συνεχίσω, να ξεκαθαρίσω πως δεν «τρελαίνομαι» πλέον με κανέναν παίκτη αν σκαρφαλώσει στο κάγκελο της Θύρας 7 με καπνογόνα στα χέρια και να φωνάζει συνθήματα. Αυτά, όταν ήμουν 15 χρονών. 20 χρόνια μετά, θέλω να βλέπω πράξεις και όχι να κάθομαι να ψάχνω τις καλές στιγμές του καθενός και να τις μετράω στα δάκτυλα του ενός χεριού.

Τον Αγραβάνη δεν τον εμπιστεύεται ούτε ο Μπλατ. Τρίτος προπονητής με τον οποίο δουλεύει. Κάποιος πρέπει να του εξηγήσει (για πολλοστή) φορά ότι αρκετά με τη μουρμούρα και να φταίνε μονίμως όλοι και όλα. Το ότι είσαι εκτός 12άδας δεν σημαίνει ότι γράφεις την ομάδα στα αρχ…α σου. Αυτή χάνει με τη Μπαρτσελόνα και αντί να είσαι με τους συμπαίκτες σου μέσα στα αποδυτήρια, εσύ να κάθεσαι με τον Φορτούνη και να λύνεστε στα γέλια. Και δεν έγινε μία φορά. Μπροστά στα μάτια δεκάδων δημοσιογράφων έγινε όλες τις φορές. Θυμάμαι ολόκληρο Νεστέροβιτς που αυτά που πέτυχε στην καριέρα του, άλλοι τα βλέπουν μόνο στα όνειρά τους και με μπαταρισμένο ώμο πήγαινε σε κάθε τάιμ άουτ δίπλα στην ομάδα.

Δεν αποφεύγω να γράψω για τον Σπανούλη. Προέκυψε και το χειρουργείο τώρα. Συντηρητικά λέγανε να το πάνε, αλλά δεν υπήρχε βελτίωση οπότε κρίθηκε απαραίτητο να κάνει άμεσα χειρουργείο. Τον Σπανούλη τον κρατάς γιατί έχει ακόμα τη φλόγα την κ@βλ@, την πώρωση μέσα του. Με τον ρόλο κιόλας που τον είχε ο Μπλατ στις αρχές και στη πορεία χάθηκε.

Και κάτι γενικό πριν πούμε δύο κουβέντες και για τον Μπλατ: Με τον Μπαρτζώκα πρόβλημα, με τον Σφαιρόπουλο προβλήματα, με τον Μπλατ το ίδιο. «Παίζω 25-30 λεπτά και είμαι κουρασμένος», «παίζω 2 λεπτά ή καθόλου και δεν έχω ρυθμό», «παίζει ο άλλος που σέρνεται επειδή είναι «παίκτης» του»… Πείτε επιτέλους τι θέλετε… Για να τελειώνουμε και με αυτό. Με όλους πρόβλημα. Πείτε μας τι θέλετε. Μάλλον να γίνει πράξη αυτό που είχαν πει οι Αγγελόπουλοι πέρσι στα αποδυτήρια για τον Σφαιρόπουλο: «Θα φύγετε όλοι σας αλλά αυτός θα μείνει εδώ»!

Κακός σχεδιασμός από Μπλατ και στη πορεία… το έχασε

Είχα τυφλή εμπιστοσύνη στον Μπλατ. Είχα γράψει μάλιστα πως θα τον στηρίξω μέχρι να σβήσει ο ήλιος, κόντρα στις «επιθυμίες» του ελληνικού κορμού, που από την αυστηρότητα του Σφαιρόπουλου πέρασε στον… «χαλαρό» Μπλατ και μάλλον θεώρησε «ωπ, καλά είμαστε». Έχω αρχίσει και έχω σοβαρές αμφιβολίες αν μπορεί να ταιριάξει με τον Ολυμπιακό. Να πούμε εδώ, μην το ξεχάσω, πως έχει συμβόλαιο για έναν ακόμη χρόνο με opt out μόνο για ΝΒΑ.

Ο σχεδιασμός ήταν κάκιστος. Τα έχουμε συζητήσει ξανά, έχει γραφεί πολλάκις, είναι κάτι που βγάζει μάτια… Τον Πιέρια Χένρι ήθελε, πήγε και πήρε και τον Τουπάν (αγνοείται ο ρόλος του) και τον Τίμα. Διάλεξε δύο ρούκις για πρωταγωνιστές που δεν βγαίνουν, χρειάζονταν αθλητικός ψηλός να «μαζεύει» από πίσω και αυτός δεν υπάρχει κτλ. Έχουν διαφορές οι επιλογές του Πιέρια Χένρι πρώτα και μετά του Τουπάν. Του Λεσόρτ στους ψηλούς και μετά του Λεντέι. Δεν είναι παίκτες με τα ίδια χαρακτηριστικά ούτε καν στην ίδια θέση και αυτό που ήθελε να παίξει δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να το βγάλει πλέον.

Υποτίθεται ότι η ομάδα θα έτρεχε αλλά πηγαίνει σκόπιμα στο σετ παιχνίδι στο οποίο μάλλον είναι η χειρότερη στην Ευρωλίγκα. Συρρίκνωσε το ροτέισον, δεν υπάρχουν ρόλοι παρά εκλάμψεις σε κάποια ματς (στο παρελθόν κι αυτό) και το κοουτσάρισμά του σε πολλές των περιπτώσεων δεν μπορώ να το συλλάβω. Με τη Ζαλγκίρις ας πούμε, πέταξε έξω χωρίς σκέψη τον Βεζένκοφ (έκανε 2 μαλακίες απανωτές) αλλά άργησε να αντιδράσει με τον Λεντέι που τον έπαιζαν συνεχόμενα μία ο Τόμπσον και μία ο Ντέιβις. Να μου πεις, και ο Μιλουτίνοφ πότε θα έπαιρνε μία ανάσα… Σωστό! Πάλι στον σχεδιασμό καταλήγουμε λοιπόν.

Έχει αλλάξει πολύ και στη συμπεριφορά του… Μην παρεξηγηθώ: Εννοώ, πάνε τα καλαμπουράκια, η Ιλιάδα, οι τοποθετήσεις που δεν προλάβαινες να γράψεις και γέμιζες σελίδες. Έχει καταλάβει την πίεση, τη δεινή θέση του Ολυμπιακού. Δεν διαφωνώ ότι είναι επηρεασμένος πολύ σωματικά και ψυχολογικά και από τη μέση του.

Τεράστια ομάδα η Μακάμπι για τους φίλους της και στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, με ελεύθερο και αμερικανοποιημένο μπάσκετ ανέκαθεν, αλλά διαφορετικό κεφάλαιο ο Ολυμπιακός ιδίως όταν έχεις και ένα ρόστερ από το προϋπάρχον μοντέλο. Με προβλημάτισε και η δήλωση του, ότι θα ήθελε να μιλήσει για τις αλλαγές στο ρόστερ αλλά όχι τώρα. Χάνεις έτσι τους παίκτες αν δεν τους πιστεύεις και το ίδιο αυτοί εσένα. Όλα παίζουν τον ρόλο τους. Θέλω τον Μπλατ αν υπάρχουν οι προϋποθέσεις και τα εχέγγυα να χτίσει την ομάδα έτσι όπως την θέλει, αλλά και ο ίδιος φυσικά να μην θέλει «ασόδυο» που δημιουργεί και επιτίθεται κάθετα στο plan A και στο plan B να παίρνει παίκτη σε άλλη θέση και με άλλα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Έφυγε κι αυτός από την ταυτότητα του. Αναλύσεις επί αναλύσεων κάναμε για την princeton offence και τις πολύπλοκες άμυνες και δεν έχουμε δει κάτι από όλα αυτά…

Για τους ρούκις, έχω απογοητευτεί. Ιδίως με τη Ζαλγκίρις, δεν θα κρυφτώ, μονολόγησα, τι όνειρο είδε και τους πήρε. Μπορεί στο μέλλον Γκος και Λεντέι να βγουν λίρα εκατό ή σε άλλη ομάδα να κάνουν παπάδες, δεν μπορώ να το ξέρω. Αλλά αυτό που βλέπω κρίνω και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Είχα γράψει πως ο Γκος- γιατί αυτός θα ήταν που θα έτρεχε την ομάδα, αυτός θα ήταν ο κινητήριος μοχλός της- θα δείξει το ταβάνι του Ολυμπιακού. Θα ορίσει που θα φτάσει η ομάδα. Έχει καλά χαρακτηριστικά, αλλά βιαστήκαμε να τον βαφτίσουμε ηγέτη. Ίσως βάλαμε και το ταβάνι του πολύ πιο ψηλά απ’ όσο είναι. Το θέμα είναι πως ήρθαν δύο παιδιά που περιμέναμε πολλά από αυτούς, αλλά δεν δώσανε πράγματα. Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να σταθεί στο αν είναι ρούκις ή όχι και να δικαιολογεί τα πάντα. Σε τελική ανάλυση να βλέπεις και πράγματα. Να βλέπεις και κάποια πρόοδο. Ένα βήμα τη φορά. Ακόμα κι αυτό αγνοείται ατομικά και ομαδικά.

ΥΓ1: Να βγάζει πάθος και να σκίζεται αυτός που ήρθε πριν από κανά μήνα και έμαθε τον Ολυμπιακό από το 2Κ και οι «πάλιουρες» να είναι ανέκφραστοι και «άδειοι». Να πολεμάει αυτός που σε δύο μήνες θα φύγει για άλλες Πολιτείες και αυτοί που θέλουν τώρα να «χτίσουν» καριέρα να κρύβονται.

ΥΓ2: Ο Γιασικεβίτσιους έκανε ακριβώς αυτά που είχε πει στις δηλώσεις του πριν το ματς. Ο Ολυμπιακός δεν έχει δημιουργία εν τη απουσία του Σπανούλη (και του Στρέλνιεκς όπως είπε) και κοίταξε να πιέσει και τους Ουέμπερ και Γκος. Τριάρια, τεσσάρια ακόμα και ο Μιλουτίνοφ κατέβασαν τη μπάλα. Είχε πει, προσοχή στους Μιλουτίνοφ και Πρίντεζη και τους έπαιξε με αθλητικά «δίδυμα» (4:30 λεπτά μόλις ο Καβαλιάουσκας), που εναλλάσσονταν συνεχώς. Στο τέλος δε, έπαιζε με Τόμπσον στην άμυνα και Ντέιβις στην επίθεση. Τόσο απλά…

Ο Ολυμπιακός στο 1^ο δεκάλεπτο πήρε 6 πόντους σε αιφνιδιασμό και 9 από τρίποντα. Στο 2^ο πήρε 3 από αιφνιδιασμό και 3 από τρίποντο. Στο 3^ο, 2 από αιφνιδιασμό και 0 από τρίποντο. Στο 4^ο, 2 από αιφνιδιασμό και 0 από τρίποντο.

ΥΓ3: Ντροπή δεν είναι η εικόνα του Ολυμπιακού. Όλα μέσα στο «παιχνίδι» είναι. Ντροπή, δυσωδία, και αίσχος είναι τα πανό που κράτησαν!

ΥΓ4: Το ματς τελείωσε... Όλοι κάθονται στο κέντρο για το "ζντο" εκτός από τον Ουέμπερ που είναι απόμερα και λυγισμένος κλαίει.

Ο Μάντζαρης τον φωνάζει. Ο Ουέμπερ δεν πάει. Πηγαίνει κοντά του, τον αγκαλιάζει, κάτι του λέει και μετά φεύγει.

Φεύγουν όλοι για τα αποδυτήρια. Ο Ουέμπερ συνεχίζει και κλαίει κοντά στον πάγκο της ομάδας. Ο Ποκουσέφσκι τον κρατάει για ώρα αγκαλιά και τον παίρνει να μπουν παρέα στα αποδυτήρια εν μέσω χειροκροτημάτων.

Έστω για τους τύπους, έστω για το γαμώτο. Ο Ουέμπερ ζήτησε ένα "συγνώμη". Παίκτης που δεν ήξερε τον Ολυμπιακό και "αύριο" δεν ξέρεις σε ποια Πολιτεία θα βρίσκεται. Θα πει κανείς, "και ένα συγνώμη, τι διαφορά κάνει; Αλλάζει κάτι;"! Για το γ@...νο το φιλότιμο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν τη χαραυγή»

7 χρόνια πριν είχε βγει για άλλους… Τώρα, οι εμπνευστές της ίσως πρέπει να την διαβάσουν ξανά και να βγάλουν τον Ολυμπιακό από το σκοτάδι που βρίσκεται. Τώρα «μιλάνε» οι Αγγελόπουλοι. Απέδειξαν πρόσφατα ότι τον Ολυμπιακό τον αγαπάνε…

Πονάνε τα μάτια και η ψυχή!

Αγωνιστικά: Δεν βλέπεται. Πνευματικά: Πρόσωπα ανέκφραστα και άδεια. Την ώρα που παίζει για… να παίζει, άνθρωποι της ομάδας μιλάνε στο Ζάγκρεμπ για άλλη διοργάνωση. Ο Θεόφιλος Τυριντζής κάνει υπομονή να τελειώσει (όπως) αυτή η σεζόν.

Η διαφορά ήταν (μόνο) στα τρίποντα!

Εκνευρισμένος (ναι, ακόμα) ο Θεόφιλος Τυριντζής, δεν πετάει στα σύννεφα με το +36 στο Φάληρο. Δεν είδε κάτι διαφορετικό, πλην των τριπόντων τα οποία… μία μπαίνουν- τρεις δεν μπαίνουν. ΥΓ περί κινήτρων.

Δεν αξίζει να περάσει!

Απογοητευμένος ο Θεόφιλος Τυριντζής αναρωτιέται, γιατί να κάτσουμε να κάνουμε υπολογισμούς και να αγχωνόμαστε για το αν θα περάσει 7^ος ή 8^ος ή αν θα παίξει με τη Ρεάλ ή την ΤΣΣΚΑ στα πλέι οφ, όταν έχει 8 ήττες στα τελευταία 11 ματς και κινδυνεύει με 30άρα στη Γκραν Κανάρια…