… και βλέπουμε!
Νομίζω ότι δεν έχω συμφωνήσει έτσι ξανά με τον Κώστα Παπανικολάου. Τα είπε όλα, έτσι ακριβώς όπως είναι τα πράγματα. Τα εννοεί ή όχι, ήταν άκρως ρεαλιστικά τα λόγια του. Το είπε από μόνος του, πως όταν αλλάζει ο προπονητής, ο κάθε παίκτης δίνει το παραπάνω, μολόγησε – με όλο το συμπάθιο όπως συμπλήρωσε- πως η Βαλένθια δεν είναι και η πιο δυνατή ομάδα της Ευρωλίγκας και… προχωράμε. Δουλειά, βελτίωση κτλ.
Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι ο Ολυμπιακός θα έβγαζε αντίδραση μετά την άθλια εικόνα στο Λυών και την 20άρα από τη Βιλερμπάν. Μπήκαν μέσα με το μαχαίρι στα δόντια, μετά το –πάντα αποτελεσματικό, τουλάχιστον στα πρώτα παιχνίδια, «ηλεκτροσόκ» της αλλαγής προπονητή-και έδιναν παντού και σε όλα το παραπάνω. Αφήστε (λίγο) κατά μέρους το αγωνιστικό. Να δούμε πρώτα το πνευματικό κομμάτι…
Η έξτρα ενέργεια, η κάβλα και η διάθεση έφεραν… ρεκόρ στα κλεψίματα
Φαίνονταν δύο επίπεδα πιο πάνω σε ένταση και σκληράδα. Ο Ολυμπιακός μετά από 9 ολόκληρα χρόνια έκανε ρεκόρ στα κλεψίματά του στην Ευρωλίγκα. Έκλεψε 13 μπάλες. Από το 2011 είχε να κλέψει σε παιχνίδι του στην Ευρωλίγκα πάνω από 11. Σε τέτοιες συνθήκες από την άμυνα ξεκινάς γιατί προτάσσεις: ενέργεια, διάθεση, πάθος, άλματα, γροθιές και κραυγές, κάβλα, πώρωση, γιουρούσι… Μόνο τις αντιδράσεις του Παπανικολάου να δει κανείς φτάνει.
Το 1/3 των πόντων του από την άμυνα
Η άμυνά του ήταν σκληρή, άκρως επιθετική και συνάμα αποτελεσματική. Έβγαζε παντού χέρια, έπαιξε με «παγίδες», είχε καλές «βοήθειες» με τον Πολ να παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτό το κομμάτι, δάγκωνε για κάθε μπάλα, ο Κόνιαρης ανταποκρίθηκε στον ρόλο του και πίεσε εξαιρετικά στη μπάλα, ο Παπανικολάου έκανε career high στα κλεψίματα με 5 και συνολικά, παρά το γεγονός πως πήρε μόλις 4 πόντους (στο τέλος) σε αιφνιδιασμό, εντούτοις οδήγησε σε 20 λάθη τους Ισπανούς και πήρε 31 πόντους από λάθη τους. Σχεδόν το 1/3 των πόντων του λοιπόν ήρθε από εκεί. Από επίδραση της άμυνάς του.
Ο Κεμζούρα έκανε τα… απλά!
Μέσα σε μία εβδομάδα δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά πράγματα και κυρίως όταν ο προπονητής που ήταν assistant και έγινε head coach έχει πάνω κάτω την ίδια φιλοσοφία με τον επί χρόνια άμεσο συνεργάτη του και φίλο του. «Περισσότερα τα κοινά παρά οι διαφορές» όπως είπε. Όμως… Ο Κεστούτις Κεμζούρα, ο οποίος ήταν (και είναι) «κανονικός» προπονητής, μην με παρεξηγήσετε με το «κανονικός», εννοώ πως δεν ήταν εκκολαπτόμενος που «ανέβηκε» εν μια νυκτί- εφάρμοσε τρία, τέσσερα, πέντε απλά πράγματα και σε συνδυασμό με την διάχυτη διάθεση και ενέργεια των παικτών του (από το «ηλεκτροσόκ») έφερε αποτέλεσμα το οποίο όμως δεν πρέπει να αποσυντονίσει/ ξεγελάσει/ κρύψει κανέναν και το παραμικρό.
????⚪️ for 3️⃣ ???????????? #OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFight pic.twitter.com/fJCdaON2iP
— Olympiacos B.C. (@olympiacosbc) October 12, 2019
Στηρίχθηκε στα δυνατά «όπλα»!
Για την άμυνα τα είπαμε συνοπτικά πιο πάνω. Είναι κυρίως θέμα διάθεσης, ενέργειας, κάβλας και το ερώτημά μου είναι γιατί δεν βγήκε στα προηγούμενα παιχνίδια. Δεν είναι θέμα τεχνικό ή το βγάζεις ή δεν το βγάζεις. Στο 2ο δεκάλεπτο κράτησε τη Βαλένθια στους 8 πόντους και στο 3ο στους 14.
Στην επίθεση, στόχευσε και πόνταρε πάρα πολύ στα δυνατά όπλα της ομάδας. Στο χαμηλό ποστ με τους Μιλουτίνοφ, Πρίντεζη και στο «πικ εν ρολ» με τον Σπανούλη, με τους συμπαίκτες του να του κάνουν καλά και δυνατά σκριν αυτή τη φορά. Αυτοί οι δύο πήραν 11 και 6 προσπάθειες στα δίποντα. Τις 18 από τις 41 προσπάθειες συνολικά της ομάδας στα δίποντα. Ο Σπανούλης από την άλλη, επιβεβαιώνοντας την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, φόρεσε το παλιό, γνώριμο, κλασικό του κουστούμι και έκανε ότι γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα. Το παιχνίδι του. Βάσισε στον δρόμο που ξέρει. Που «περπατούσε» ο Ολυμπιακός χρόνια.
Ταχύτητα και κυκλοφορία μπάλας
Επιπρόσθετα, από τα πιο σημαντικά στοιχεία κι αυτά, ο Ολυμπιακός στην επίθεση είχε ταχύτητα στις κινήσεις του και μακριά από τη μπάλα, στην κυκλοφορία αυτής και την… έξτρα πάσα. Το επέτρεψε και η άμυνα της Βαλένθια, το «έδωσε», αλλά θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Παπανικολάου κάτω από το καλάθι και με τη μία να σπάει τη μπάλα στη γωνία (στον Κόνιαρη), γνωρίζοντας από πριν τι θα κάνει και μην παίρνοντας απόφαση εν συγχύσει. Ο Ολυμπιακός μοίρασε 17 ασίστ, έξι παίκτες έκαναν χαρούμενο τον συμπαίκτη τους, με τον Σπανούλη βέβαια να έχει 6 και 4 ο Πάντερ και έξι παίκτες να τελειώνουν με διψήφιο αριθμό πόντων, από 11 μέχρι 17. Είναι σαφές ότι έπαιξε σαν «ομάδα»!
Let's do some math... If one assist makes two people happy, how many people became happy last night??? ???????????? #OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFight pic.twitter.com/wBqmShv8EU
— Olympiacos B.C. (@olympiacosbc) October 12, 2019
Ξεκάθαρες θέσεις και ρόλοι
Το άλλο στοιχείο είναι οι ρόλοι. Παίκτες που μοιράστηκαν θέσεις και δεν «ανεβοκατέβαιναν», με πάρα πολύ καλό ροτέισον, εκπληκτικό ροτέισον θα έλεγα από τον Κεμζούρα και συγκεκριμένους ρόλους. Ξεκάθαρους. Ο Ρούμπιτ στο «5» και μόνο στο «5» για 13 λεπτά. Όσα προορίζονταν όταν τον επέλεξε ο Μπλατ. Για 12 τον ήθελε πίσω από τον Μιλουτίνοφ, ο οποίος δούλεψε καλά μία εβδομάδα τώρα. Ο Κουζμίνσκας στο «4» και μόνο, πίσω από τον Πρίντεζη με τον Λιθουανό να είναι πολύ καλός. Παπανικολάου και Πολ μοιράστηκαν σχεδόν το «3» με τον Αμερικανό να παίζει μόνο εκεί. Δεν του βγαίνουν ακόμα τα ελεύθερα σουτ (0/3) αλλά έκανε πολλές δουλειές στο παρκέ. Ξεκάθαρο το «2», ξεκάθαρος ο «άσος», με τον Κόνιαρη να προτιμάται από τον Τσέρι που ήταν ο μόνος που δεν χρησιμοποιήθηκε. Αδικημένος μπορεί να νιώθει και ο Βεζένκοφ με τα 3 λεπτά, αλλά… πόσοι να παίξουν. Πρέπει να βρεθεί μία σειρά. Σε μια ομάδα θυσιάζεται (πρέπει τουλάχιστον) το «εγώ» αλλιώς… κλάφτα.
Περί προπονητή…
Πάμε και στο «αύριο». Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τί θα πράξουν οι Αγγελόπουλοι. Στην παρούσα φάση το πιο πιθανό είναι να μείνει ο Κεμζούρα, τον οποίο «έδειξαν» και οι παίκτες, είτε με δηλώσεις τους, είτε με τη διάθεση που είχαν στο παρκέ, είτε ακόμα κάποιοι με αφιερώσεις μετά από καλάθια. Με τον Κεμζούρα πάντα αισθάνονταν πιο άνετα, ήταν αυτός που πήγαιναν να μιλήσουν και όχι ο Μπλατ παραδόξως. Μην με ρωτήσετε τον λόγο, δεν τον γνωρίζω.
Είχα γράψει σε προηγούμενο blog πως είναι προτιμότερο να μείνεις όπως είσαι από το να πας σε μία… αναγκαστική λύση. Μια λύση που μπορεί να σε περιπλέξει ακόμα περισσότερο, να ανακατέψει κι άλλο την ομάδα ερχόμενος ο «χ προπονητής» σε κάτι άγνωστο που θα θέλει χρόνο να το γνωρίσει. Ο Κεμζούρα την ξέρει την ομάδα από την καλή και την ανάποδη. Δεν φανταζόμουν ποτέ τον Ολυμπιακό να έχει προπονητή τον Κεζμούρα, δεν τον θεωρώ επιπέδου Ολυμπιακού, αλλά θα πρέπει πρώτα να κοιτάξω και να δω σε ποιο επίπεδο βρίσκεται πρώτα απ’ όλα ο Ολυμπιακός.
Γιατί κάποτε μιλούσαμε για Final 4 και τώρα απλά για είσοδο στην 8άδα (κι αν). Αν δεν βρεθεί κάτι δυνατό σε οντότητα, που να εμπνέει σεβασμό, ίσως και λίγο φόβο, κάτι στο οποίο θα πουν οι ιδιοκτήτες, «θυσιάζουμε και αυτή τη χρονιά και “χτίζουμε” για τα καλά για τα επόμενα», είναι προτιμότερο να μείνει έτσι. Τι θα καταφέρει; Δεν ξέρω πραγματικά. Δεν θα διασύρεται, αλλά φυσικά και υπάρχει ταβάνι.
???? Man of the match Nikola Milutinov ! ???????????? #OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFight pic.twitter.com/vBsJQzVHwn
— Olympiacos B.C. (@olympiacosbc) October 11, 2019
Τα ερωτήματα για το μέλλον…
Γιατί, την ώρα του ματς σκεφτόμουν: Πόσο και για πόσα παιχνίδια θα έχεις έτσι τον Σπανούλη… Αργά ή γρήγορα φοβάμαι πως θα πάμε πάλι σε «έργο» που έχουμε ξαναδεί. Ο Πρίντεζης σε δύο μήνες θα «χορεύει» έτσι τους αντιπάλους του; Έχει και ένα Παγκόσμιο που κουβαλά. Θα πρέπει πάλι να κάνουμε τον σταυρό μας, μην πάθει τίποτα ο Μιλουτίνοφ και βέβαια να είναι σε φόρμα, γιατί και πέρσι όταν «έπεσε» παρασύρθηκε όλη η ομάδα (ξέχωρα όλα τα άλλα) και κυρίως… τι θα κάνει με τα γκαρντ. Συν του ότι, κανείς δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται να παρασυρθεί, γιατί η Βαλένθια δεν είναι ομάδα που θα παίξει για 8άδα. Δεν είναι δυνατή. Έρχεται και η Ζενίτ με απουσίες στο ΣΕΦ (Αγιόν και Ζούμπκοφ) και μετά πάει Βιτόρια, Μόσχα για ΤΣΣΚΑ και φιλοξενεί Μακάμπι (για έναν… Κάρολ έλειψε το διπλό στη Μαδρίτη) και Εφές.
Πρώτα ο προπονητής, μετά τί χρειάζεται αυτός…
Καλά δεν το συζητώ ότι πρέπει πρώτα να κατασταλάξουν στο θέμα του προπονητή και μετά όλα τα άλλα. Πρέπει να γίνει σωστά. Συνεχίζει ο Κεμζούρα; Τι θέλει να παίξει ο Λιθουανός, με τι εργαλεία μπορεί να το υποστηρίξει; Θα αλλάξει τον Τσέρι ή τον Μπόλντγουιν αρχικά και τι θέλει να πάρει; Δημιουργό Σκόρερ; Γιατί ο δεύτερος δεν είναι κακός παίκτης. Απλά δεν ξέρει που πατά και που βρίσκεται. Γιατί είναι μαθημένος σε ένα παιχνίδι εντελώς ελεύθερο κι όχι με κανόνες. Τον παρατήρησα στο 2ο ημίχρονο στην επίθεση και ανεβοκατέβαινε απλά το παρκέ. Μπορεί σε 2 μήνες να βγάζει μάτια. Ποιός ξέρει…. Μπορεί και όχι όμως. Τι πολυτέλεια έχει ο Ολυμπιακός; Τι θέλει; Αυτά θα πρέπει να τα ξεκαθαρίσουν. Κυρίως με ποιόν… προπονητή!
ΥΓ: Το θέμα είναι να μην «δέσουμε» τον προπονητή και μετά… αραλίκι.
ΥΓ2: Ας ηρεμήσουμε λίγο. Διανύσαμε μόλις την 2η αγωνιστική. Για τις άλλες ομάδες το λέω. Φυσικά και ο Ερυθρός Αστέρας δεν έγινε ομάδα 8άδας. Φυσικά και η Φενέρ δεν είναι του πεταματού. Ο Ολυμπιακός πέρσι στις 25 Ιανουαρίου (20η αγωνιστική) ήταν 5ος. Φυσικά και ο Ολυμπιακός δεν είναι… (ακόμα και έτσι) επιπέδου Ερυθρού Αστέρα για να συγκρίνουμε. Λίγο ηρεμία…
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!
Διαβάστε επίσης
Καμένη γη…
Ο Θεόφιλος Τυριντζής κουράστηκε να επαναλαμβάνεται και να βλέπει να μην γίνονται καν τα προφανή και λογικά. Πήρε «απάντηση» μία εβδομάδα μόλις μετά και παροτρύνει «κάψτε το σήμερα… χτίστε το αύριο»!
Δεν υπάρχουν μαγικά ραβδάκια!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τον Ολυμπιακό που μοιάζει να μαζεύτηκε χτες και σήμερα να έπαιξε αγώνα. Για τους Ρότσεστι και Ριντ που απλά θα βοηθήσουν να γίνουν τα στοιχειώδη και επιμένει πως πρέπει από σήμερα να χτιστεί το αύριο!
Πρώτο βήμα, από τα πολλά, ο προπονητής…
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για την αντίδραση που έβγαλαν οι Αγγελόπουλοι, για την κομβική και σοφή επιλογή του προπονητή που χρειάζεται για να «χτίσει» το αύριο και «ευχαριστεί» τον Μπλατ για το ήθος του!
Όπως το είπατε πρόεδροι: Ιστορική χρονιά!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για μια ομάδα που δεν ξέρει τι κάνει και τι ζητάει μέσα στο παρκέ, αλλά πολύ περισσότερο, για την αλαζονεία της διοίκησης και την μη ουσιώδη αντιμετώπιση της πραγματικότητας.
