Προχωράμε. Ενωμένοι. Μέχρι Τέλους!
«Η αξία του ηττημένου» λένε «δίνει δόξα στον νικητή» και η νίκη του Ολυμπιακού επί της Ολίμπια Μιλάνο έχει διπλή σημασία και αξία, καθότι δεν μιλάμε για την ιταλική ομάδα των τελευταίων ετών, αλλά για μια «ομάδα» σοβαρή που πριν από δύο εβδομάδες βρίσκονταν στην 1η θέση μαζί με Μπαρτσελόνα και Εφές (στο 7-2) ενώ πριν το ματς με τον Ολυμπιακό ήταν στην 4η θέση και το 7-3. Καλό το «διπλό» στο Βερολίνο επί της Άλμπα, αλλά ήθελα να δω τον Ολυμπιακό… της μετά Ζαλγκίρις εποχής (γιατί από τότε μας δείχνουν ένα συνεχώς βελτιωμένο πρόσωπο, με ταυτότητα και διακριτούς ρόλους) απέναντι και σε έναν αντίπαλο Α΄ διαλογής. Ομάδας ικανής για Final 4, με σπουδαίο προπονητή και πλουσιότατο μονταρισμένο υλικό.
Με εξέπληξαν λοιπόν για μία ακόμη φορά, καθώς έπαιξαν ένα μπάσκετ όμορφο, σωστά δομημένο, με επαρκή ενέργεια και γνωρίζοντας άριστα ο καθένας τι πρέπει να κάνει στο παρκέ. Ο πάγκος έδωσε 38 πόντους (53 οι πέντε που ξεκίνησαν σε μια σχεδόν τέλεια ισορροπία) και πρόσφεραν και πάλι λύσεις και ενέργεια. Έχει ξεχωριστή σημασία όλο αυτό, γιατί όλοι θα θυμάστε πως στο δεύτερο ροτέισον της ομάδας υπήρχε πρόβλημα.
Ο Κεμζούρα το πήγε και πάλι καλά, κάνοντας τις κινήσεις που πρέπει με βάση τις ανάγκες της ομάδας. Ήθελε πίεση στη μπάλα, ήθελε καλή άμυνα στην δημιουργία του Σέρχι, ήθελε περιφερειακή άμυνα απέναντι στην καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα στο τρίποντο (από 43% την πήγε στο 31%). Ο Τσέρι που ήρθε από τον πάγκο έδωσε άπλετη ενέργεια και πολύ καλή πίεση στη μπάλα, συνολικά έβλεπες απλωμένα χέρια και σώματα να βγαίνουν παντού. Στο ημίχρονο είχαν δεχθεί 37 πόντους και λέγαμε πως η άμυνα θα μπορούσε να είναι ακόμα καλύτερη. Το έκανε… Στην επανάληψη, όπου επέτρεψε 33 από μια ομάδα που βάζει 80+ και την άφησε στις 8 ασίστ.
Στέκομαι στην άμυνα, καθώς αυτή πραγματικά ήταν το «όπλο» του Ολυμπιακού. Ακόμα και σε περιπτώσεις που κόλλησε, όπως στο 3ο δεκάλεπτο, και δεν πήρε περισσότερα, ώστε να πάει σε διψήφια διαφορά (στο 52-43). Η άμυνα τον κράτησε σε απόσταση ασφαλείας. Αν ο Παπανικολάου είναι έτσι όπως στα τελευταία ματς, με απανωτά άλματα, με τρεξίματα παντού, με ενέργεια, η άμυνα του Ολυμπιακού είναι ένα επίπεδο πάνω. Είναι κομβικότατος σε αυτό το κομμάτι και μακάρι να συνεχίσει ανάλογα και να έχει συνέπεια και διάρκεια.
Για να κλείσω και το θέμα του πάγκου… Ο Πάντερ μπήκε και έδωσε 2/2 δίποντα, ο Βεζένκοφ μπήκε και έδωσε 2/2 τρίποντα. Ο Τσέρι, πέρα από την άμυνά του, 2/2 δίποντα. Δεν μπορεί να μην είναι ευχαριστημένος ο Κεμζούρα. Καλά μπορεί να είναι, πάντα θα ζητάει, αλλά όταν οι παίκτες που δεν έχουν επαρκή χρόνο συμμετοχής μπαίνουν και δίνουν πέραν από άμυνα και 6/6 σουτ, τότε είσαι ευτυχισμένος. Ο Ρότσεστι, που προτιμήθηκε για 8 λεπτά περίπου, ελέω της άμυνάς του απ΄ ότι κατάλαβα, έδωσε γκολ-φάουλ. Ο Μπόλντγουιν σε 10 λεπτά έδωσε 8 πόντους με 1 χαμένο σουτ.
Ο Ολυμπιακός πλέον ξέρει τι ζητάει μέσα στο παρκέ και πώς να το επιδιώξει. Με οξυδέρκεια, αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Ο Μεσίνα είπε πως είναι η καλύτερη ομάδα στο λόου ποστ με Μιλουτίνοφ, Πρίντεζη. Θα βάλω και τα κοψίματα του Παπανικολάου μέσα στη ρακέτα που αρχίζουμε και τα βλέπουμε όλο και πιο συχνά. Το ποσοστό αποτελεσματικότητας του Ολυμπιακού στα δίποντα είναι εντυπωσιακό πλέον, ενώ οι προσπάθειές του είναι οι διπλάσιες σχεδόν πιο κοντά στο καλάθι, από ότι από την περιφέρεια. Δείτε κάτι:
Στον μέσο όρο του, το ποσοστό του Ολυμπιακού στα δίποντα είναι 53,4% (7ος). Στα τελευταία τρία παιχνίδια είναι στο 62,5% και βρίσκεται στην… 1η θέση της σχετικής λίστας. Στα τελευταία 4 ματς (Ζαλγκίρις 68%, Μπάγερν 65,8%, Άλμπα 58,3%, Μιλάνο 63,2%) είναι στο… 63,82%. Όταν μετατοπίζει την άμυνα έρχονται και τα «μεγάλα» σουτ, στα οποία πλέον δεν χάνει την αυτοπεποίθησή του. Ξεκίνησε με τη Μιλάνο με 0/9 και μετά ήρθαν 8/12 τρίποντα. Από το 0% πήγε στο 66%. Η επίθεσή του συνολικά έχει ανέβει στους 88.75 πόντους μ.ο. στα τελευταία 4 ματς. Και ξεκίνησα το κείμενο εξαίροντας την… άμυνά του. Ακόμα ένα σημαντικό στοιχείο; Έχει πάψει να κάνει ανόητα λάθη και να δίνει ξεκούραστους και εύκολους πόντους στον αντίπαλο. Η Μιλάνο πήρε μόλις 6.
Ο Ολυμπιακός έχει βρει τον δρόμο του. Δείχνει σταδιακή βελτίωση παιχνίδι με το παιχνίδι και βαδίζει επιτέλους πάνω σε σταθερές. Με την παλιά φρουρά να ηγείται και να έχουν «κουμπώσει» πάνω της παίκτες που ξέρουν πλέον πολύ καλά τι να κάνουν και τι να δώσουν, με το παιχνίδι τους έχουν χαρίσει ξανά το χαμόγελο ξανά στους φίλους τους.
Προχωράμε…
ΥΓ: Στέκεται πάνω στο αέρα, ηγείται και καθοδηγεί… Οι λέξεις έχουν στερέψει και έχουν χάσει το νόημά τους πλέον για τον «μύθο» Σπανούλη. Σε 52 πόντους καταλαμβάνει και την τελευταία κορυφή. Αυτή του πρώτου σκόρερ στην Ευρωλίγκα.
Βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο σου αρχηγέ.
ΥΓ2: Ξενύχτησα με το 30on30 του ESPN και το Once Brothers. Όσες φορές και να το δεις πραγματικά είναι σαν την πρώτη. Και άντε μετά να κλείσεις μάτι… Ο Ντίβατς έλεγε για τον Ντράζεν «όλη τη μέρα ασχολούνταν με το μπάσκετ. Όλο μίλαγε για μπάσκετ. Θέλαμε να πούμε και κάτι άλλο, αλλά αυτός όλο για μπάσκετ μας μιλούσε». Τυχαίο; Προς Θεού δεν μπαίνω καν σε διαδικασία σύγκρισης. Απλά βλέποντάς το, θυμήθηκα τα λόγια του Πρίντεζη για τον Σπανούλη: «Όλο για μπάσκετ μιλάει. Θέλουμε να πούμε και κάτι άλλο κι αυτός γυρνάει τη κουβέντα και πάλι στο μπάσκετ».
ΥΓ3: Κράξτε, βρίστε, χυδαιολογήστε όσο θέλετε και γουστάρετε. Καρφάκι δεν τους καίγεται. Γιατί είναι πεντακάθαροι, ντόμπροι και αληθινοί. Θα μπορούσαν να το είχαν κόψει όλοι στα 31 τους και να παίζουν μπιτς βόλεϊ τα καλοκαίρια, όπως έκανε ο Διαμαντίδης, αντί να τα ακούνε κι από πάνω που βάζουν έξτρα κόπωση και γυρνάνε πολλές φορές και τραυματίες, αλλά αυτοί εκεί… Πάντα πρώτοι στο κάλεσμα για την Εθνική. Όχι όμως και να τους κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα τους. Γιατί ο Πιτίνο αποδείχθηκε ψεύτης. Ακόμα και στην «απάντηση» που έδωσε. Ψέματα τους είπε και όπως βλέπετε βγήκαν πολλά στη φορά. Για το ποιος τον επέβαλλε. Για τον ρόλο που έπαιξε ο μάνατζέρ του. Γράφτηκαν πράγματα, σημεία και τέρατα και από σάιτ που δεν το περίμενε κανείς φίλος του Ολυμπιακού. Σε άλλα μας είχαν συνηθίσει.
Όχι και να βρεθούν στη μέση. Που ήταν η ευαισθησία όλων αυτών των… θιγμένων και «υπερασπιστών» όταν ο Βασιλακόπουλος τιμωρούσε τον Μαυροκεφαλίδη (παίκτη Ολυμπιακού τότε) που είχε άρρωστη τη μητέρα του και δεν μπορούσε να παραστεί; Κανέναν δεν εκβίασαν (και σιγά που θα τους ρωτήσουν κι από πάνω όλους αυτούς τους αγράμματους, που δεν σταυρώνουν σωστή λέξη σε ορθογραφία, στα χυδαία μηνύματα που τους έστειλαν στο instagram) για το αν θα καλέσουν προσωπικά τον Βασιλακόπουλο να βρει λύση στο θέμα. Γιατί άλλα τους είπαν και άλλα έγιναν.
ΥΓ4: Η Ομοσπονδία έβγαλε το θέμα στη δημοσιότητα. Προσωπική επιστολή ήταν και το έδωσε. Γιατί δεν έδωσε και την ίδια επιστολή να δημοσιευτεί; Να δούμε πεντακάθαρα τι γράφουν και πως το γράφουν, παρά τα έδωσε (αρχικά, γιατί ο κλέφτης και ο ψεύτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται) όπως βόλευε;
ΥΓ5: Προχωράμε. Ενωμένοι. Μέχρι Τέλους!
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Δεν θα μείνω ούτε στην εμφάνιση, ούτε στη ματσάρα!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής γράφει για τους (πολλούς) λόγους που ήθελε τη νίκη ο Ολυμπιακός, για τις «απαντήσεις» του ΜΟΝΟ με μπάσκετ και για το ματς που έχασε ο ίδιος. Το «έδωσε» δεν τον κέρδισαν.
Αυτή η νοοτροπία δεν ταιριάζει σε Ολυμπιακό!
Οι «ερυθρόλευκοι» μπήκαν στη Μαδρίτη με mood «άντε να περάσει το ματς να τελειώνουμε να φύγουμε» και ο Θεόφιλος Τυριντζής καυτηριάζει την ομάδα που απλά… έχει κάνει πέντε καλά ματς, αλλά τα δύο τα έχασε μέσα από τα χέρια της.
Πλέον... παίζει μπάσκετ!
Ο Θεόφιλος Τυριντζής δεν κρατάει την παρ’ ολίγον 100άρα στην χειρότερη άμυνα της Ευρωλίγκας, αλλά το ότι ο Ολυμπιακός παίζει πλέον μπάσκετ, έχει διακριτούς ρόλους και βάζει 88 πόντους μ.ο. στα τελευταία ματς.
Κάποτε τα έκανε αυτός...
Σημάδια… «κανονικής ομάδας» για δεύτερο συνεχόμενο ματς, εμφάνιση Μπάλντγουιν και ένας Ολυμπιακός που ήξερε τι ήθελε και πώς να το πάρει μέσα στο Μόναχο. Μετά ήρθαν τα... 9 λεπτά. Γράφει ο Θεόφιλος Τυριντζής.
