Δεν θα μείνω ούτε στην εμφάνιση, ούτε στη ματσάρα!
Μπορεί να το είχαν αναγάγει στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού ως το παιχνίδι της χρονιάς, αυτό με τον Ολυμπιακό, ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι» για μένα, είχαν πολλούς περισσότερους λόγους, κυρίως επικοινωνιακούς, για τη νίκη. Έχουν ακούσει πάρα πολλά και αυτοί κράτησαν παραπάνω από άψογη στάση, δεν ακούστηκε το παραμικρό από την πλευρά τους όλη την εβδομάδα, αλλά πήγαν να «απαντήσουν» μόνο με μπάσκετ. Ανά διαστήματα με μπασκετάρα!
Δεν υπήρχε περίπτωση να… πανηγυρίσουν την καλή εμφάνιση ή που σφιχταγκάλιασαν τη νίκη και την κρατούσαν στα χέρια τους. Αυτά είναι για άλλους, σε άλλα αθλήματα… Απογοητευμένοι και σκασμένοι ήταν γιατί άξιζαν το «διπλό» και θα ήταν μια πιστοποίηση της ανοδικής τους πορείας, σε μία χρονιά που ξεκίνησαν τα πάντα στραβά και ανάποδα.
Ο Ολυμπιακός δεν είχε μόνο την πίεση στην πλευρά του, όλα ήταν υπέρ του Παναθηναϊκού (σ.σ. αγωνιστικό μομέντουμ όντας η καλύτερη επιθετική ομάδα, ενθουσιασμός με Πιτίνο, το πώς γύρισαν το θέμα με την Εθνική, έδρα…) που μάλιστα όλη την εβδομάδα «μιλούσε» για όλα τα γύρω-γύρω και κάθε μέρα υπήρχε και τέχνασμα (δημοσιεύματα ότι πλησίασαν τον Μιλουτίνοφ π.χ.), λίγο πριν το ματς μάλιστα βγήκε στο γνωστό instagram (και σβήστηκε) κάτι για 40 τόσους πόντους κτλ. κτλ. κτλ., τα γνωρίζετε όλα και όλοι άριστα.
Πήγε λοιπόν προσηλωμένος, άριστα διαβασμένος και έκανε το παιχνίδι του με σκοπό να… βλάψει τον αντίπαλό του (έτσι δεν είπε ο Καλάθης πριν το ματς; Προσέξτε μην μας βλάψουν;) αγωνιστικά και μόνο και άφησε στη σιγή και με κτυποκάρδια όλους αυτούς που φώναζαν «30, 40, 50 θα φάτε».
Δικό του ματς ήταν. Δικό του. Και το έδωσε. Τούς το έδωσε. Ξεκάθαρα. Και πανηγύριζαν σαν τρελοί στο τέλος. Κάθε φορά είχε τις «απαντήσεις» και δύο φορές επέστρεψε, από τους 8 και μετά από τους 13 πόντους (54-43 στις αρχές της 3ης περιόδου). Από τους 28 πόντους που δέχθηκαν στο 2ο δεκάλεπτο, τους κράτησαν στους 17 στο 3ο, και ενώ είχε ξεκινήσει ο Παναθηναϊκός με 8-2. Πήρε επιτέλους τα ριμπάουντ, είχε αυτοπεποίθηση και κρύο αίμα με μεγάλα σουτ. Είχε την «απάντηση» σε κάθε τι, με τον Ράις να είναι στη ζώνη του λυκόφωτος. Και… κάνει τα πάντα για να κρατάει μέσα στη διεκδίκηση τον Παναθηναϊκό αντί να το τελειώσει. Ντράιβ του Τσέρι στο… πουθενά. Το ίδιο και ο Μπόλντγουιν που πάει να πάρει επίθεση… με ποικιλία. Λάθος στην επαναφορά ο Αμερικανός με 3,4 να απομένουν (και να θέλει μόλις 1 πόντο), ο οποίος δεν έκανε και φάουλ στον Παπαγιάννη που έστειλε το ματς στην παράταση τελικά. Να μην συζητήσουμε για τις γαμ…νες τις βολές. 11 πόντοι πεταμένοι στα σκουπίδια. Σε ματς που πήγε στην παράταση.
Ο Ολυμπιακός συνολικά πήγε στον ρυθμό που ήθελε τον Παναθηναϊκό. Πήγε και επέβαλλε ένα αργό τέμπο, πηγαίνοντας στο σετ παιχνίδι και μην θέλοντας να βγουν στο τρανζίσιον. Παρά τους 22 πόντους χάρισμα στο πρώτο μέρος (10 από λάθη του και 12 από τα ριμπάουντ που έχανε) δεν ήπιε θάλασσα και αντέδρασε. Διόρθωσε τα κακώς κείμενα, το βρήκε στο ροτέισον ο Κεμζούρα καθώς δεν του είχαν βγει παίκτες (ο Ρούμπιτ ήταν πανωλεθρία, ο Ρότσεστι απλά δεν… βγήκε) και ήλεγχε απόλυτα το ματς, αλλά… Ο Μπόλτγουιν ας πούμε, που συνετέλεσε στο να επιστρέψει ο Ολυμπιακός από το -13 και να κρατήσει τη νίκη στα χέρια του, πριν την αφήσει να πετάξει, έκανε λάθη κομβικά στο τέλος. Το ίδιο και ο Τσέρι. Ο Πολ είχε 2/7 βολές. Και ο Σπανούλης στην παράταση που πήγε μέχρι μέσα, ενώ δίπλα ήταν ο Βεζένκοφ για τρίποντο. Γενικότερα γίνανε κακές επιθέσεις και στην άμυνα έχασαν κάθε ισορροπία.
Ειλικρινά, δεν θέλω ούτε να κρεμάσω ούτε να κατακρίνω κάποιον παίκτη. Θέλω να σταθώ σε τούτο όμως. Περίμενα μπροστάρηδες τους Πρίντεζη-Παπανικολάου ιδίως μετά από όλο αυτό που έγινε με την Εθνική. Τους εξέθεσε η Ομοσπονδία και τους βρίζανε και από πάνω. Δεν το κάνανε… Και ο Πρίντεζης είχε 2/8 αλλά τα πήρε τα ρημάδια τα σουτ να βοηθήσει. Προσπάθησε κάπως. Ο Παπανικολάου μπαίνει με τρίποντο, χάνει το 2ο και μετά δίνει συνέχεια δίπλα. Να σουτάρει ο Τσέρι δηλαδή; Έχει καλύτερο ποσοστό από το δικό του; Παιχνίδια ψυχολογίας είναι αυτά, αλλά από τους παλιούς περιμένεις το step up.
Συγνώμη, αλλά μιλάμε για Ολυμπιακό και δεν θα μείνω στην εμφάνιση αλλά στο ότι έχασε ένα ματς που ήταν καλύτερος (τελείωσε με καλύτερη αξιολόγηση από τον αντίπαλό του), που το άξιζε και που στην τελική… το έχασε, το έδωσε. Δεν τον κέρδισαν.
ΥΓ: Ματσάρα, παιχνιδάρα, αλλά… Ολυμπιακός είσαι. Η νίκη μετράει. Τη νίκη θες.
ΥΓ2: Αν είχαν δοθεί τα φάουλ πχ του Βεζένκοφ σε παίκτη του Παναθηναϊκού, ακόμα θα φώναζαν για τη Mafia του Μπερτομέου και τον Λαμόνικα.
ΥΓ3: Προχωράμε…