Επιτρέψτε μου, αλλά δεν θα ξεκινήσω με… μπάσκετ, αλλά θα σταθώ αρκετά σε όσα συνέβησαν εκτός παρκέ στην «Kombank Arena» στο παιχνίδι με τα αδέρφια του Ερυθρού Αστέρα! Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς έχετε καταλάβει - προφανώς μόνο όσοι το έχετε ζήσει- πως είναι να φωνάζει 20.000 κόσμου σε μία ξένη χώρα, που λατρεύει μία άλλη ομάδα, το όνομα της ομάδας που αγαπάτε και λατρεύεται. Του Ολυμπιακού! Να αποθεώνει στο τέλος -και ενώ η αγαπημένη τους ομάδα ο Ερυθρός Αστέρας έχει μόλις ηττηθεί- τους παίκτες του Ολυμπιακού. Να φωνάζουν με περίσσιο πάθος και δύναμη φωνής πιο δυνατά το «Ολυμπιακός-Ολυμπιακός». Να μαθαίνουν για χάρη μας ελληνικά, τραγουδώντας συνθήματα στη γλώσσα μας, τραγουδώντας τον ύμνο του Ολυμπιακού.
Θα πει κανείς; «Και γι αυτό σημαίνει ότι είναι αδέρφια;»! Όχι βέβαια. Όχι μόνο γι αυτό. Είναι το λιγότερο. Αυτή είναι η βιτρίνα στην οποία θα θελήσουν να μείνουν πολλοί. Οι λιγότεροι, αυτοί που γνωρίζουν καλά, ξέρουν άριστα γιατί οι Delije και γενικότερα οι οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα είναι πραγματικά ΑΔΕΡΦΙΑ! Ορθόδοξα Αδέρφια.
Πραγματικά δεν αξίζει να σταθείτε στο ότι είναι μία αδελφοποίηση του… γηπέδου. Του τζέρτζελου και του χαβαλέ. Σε αυτό που λένε ορισμένοι -που προφανώς δεν έχουν μυρίσει γήπεδο και τη ζωή του οπαδού- «έλα μωρέ, πάνε στο Βελιγράδι για τη Παρτιζάν οι μεν, έρχονται οι δε στον Πειραιά με τον Παναθηναϊκό ή τον ΠΑΟΚ (σ.σ. αδελφοποιημένοι με την Παρτιζάν)».
Ούτε διατηρείται για να… υπάρχουν σύμμαχοι ανά την Ευρώπη κόντρα στον μεγάλο εχθρό αποκαλώντας τον άλλον αδελφό δίχως να τους δένει το παραμικρό, που προέβησαν σε αυτή την κίνηση μόνο για τους τύπους σε μία διάθεση απλά φιλική. Δεν περικλείεται σε κάποια… μόδα της εποχής, ούτε τους ενώνει μόνο το χρώμα το «ερυθρόλευκο».
Είναι η θρησκεία τους, γι αυτό και λέγονται «Ορθόδοξα αδέλφια». Η μαχητικότητα και το πάθος για την ομάδα τους. Ο σεβασμός… Να «ανοίγει» το πέταλο του θρυλικού Μαρακανά στα δύο για «να κατέβουν τα αδέλφια μας από την Ελλάδα» και να χειροκροτούνται από όλους.
Τα παραδείγματα είναι δεκάδες, γιατί και πώς, αυτή η σχέση της ΘΥΡΑΣ 7 με τους DELIJE έχει φτάσει σε άλλα επίπεδα. Σε ανθρωπιστικά, σε κοινωνικά και πολιτιστικά. Έχει δυναμώσει, έχει ισχυροποιηθεί με αποτέλεσμα να είναι ξακουστή σε όλη την Ευρώπη. Έχει δεσμούς ιερούς πλέον.
Από το να δώσει αίμα ο ένας στον άλλον, μέχρι να πάρει θέση για το Κόσσοβο, να κάνει ειρηνική πορεία στην εκάστοτε πρεσβεία για κάποια αδικία που έχει τύχει στον αδερφό του, να τιμήσει τους νεκρούς του άλλου, να πάρει μέρος σε ποδοσφαιρικά τουρνουά και να ανταλλάξει απόψεις για τα πάντα, να μπει στη διαδικασία να μάθει τη γλώσσα του αδελφού του. Να τον προστατέψει στα δύσκολα, να τον βάλει στο σπίτι του γνωρίζοντας μόνο το όνομά του… Και πόσα μα πόσα άλλα!
Ο κόσμος μαθαίνει για την παρουσία των Σέρβων στην Ελλάδα και των Ελλήνων στη Σερβία αντίστοιχα, μόνο σε περιπτώσεις ειδικές. Άπαντες ασχολήθηκαν με αφορμή το ιστορικό ματς της «Kombank Arena», θα το ξαναπιάσουν στις 12 Δεκέμβρη στο ΣΕΦ. Έπεσαν από τα σύννεφα ακούγοντας τους Delije να τραγουδούν στα ελληνικά. Αυτοί οι δύο λαοί όμως, του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα γνωρίζουν πολύ καλά τι τους ενώνει τόσο πολύ, γιατί έχουν γίνει ένα.
Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν και για τίποτα. Απλά να καταλάβει ο κόσμος ορισμένα πράγματα γιατί δημιουργήθηκε όλος αυτός ο ντόρος γι αυτό το ιστορικό παιχνίδι. Γιατί αποκαλεί τον Σέρβο του Ερυθρού Αστέρα, αδελφό. Για κάποιον που γνωρίζει εύλογα ανατρίχιασε! Για κάποιον που δεν ήξερε απλά… έμεινε με ανοικτό το στόμα!
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε στις 12 Δεκέμβρη είναι μία ανάλογη αν όχι ισάξια υποδοχή για τα αδέρφια από τη Σερβία. Την ομάδα του Ερυθρού Αστέρα και τους οπαδούς που θα έρθουν.
Αυτά για τα αδέρφια μας!
Στα του μπάσκετ τώρα…
Ο Ολυμπιακός σιγά-σιγά αρχίζει να έχει τη σφραγίδα του προπονητή του. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι υπέρμαχος της άμυνας και θέλει να ελέγχει πλήρως όλο το ματς. Αυτό είδαμε στην «Kombank Arena». Τρομερή άμυνα μέσα στη ρακέτα που είχαμε ξεχάσει πώς είναι από τον Ολυμπιακό, καλές βοήθειες ειδικά πάνω στον Μαριάνοβιτς όπου έβγαινε και ο Πέτγουεϊ ή ο Αγραβάνης και πίεση αρκετή στην περιφέρεια. Το 18% (3/16) στα τρίποντα δεν είναι το ποσοστό του Ερυθρού Αστέρα αυτό.
Το γεγονός ότι η ομάδα σκόραρε 62 πόντους δεν με αγγίζει καν. Νίκες θέλω και μαχητικότητα. Να ματώνει ο αντίπαλος να πετύχει καλάθι. Επιτέλους βλέπουμε άμυνα. Γι αυτήν ακούγαμε πέρσι και φέτος στις αρχές (δεν είναι καθόλου μομφή για τον Μπαρτζώκα, οι παίκτες παίζουν άμυνα όχι ο κόουτς) αλλά… άμυνα δεν βλέπαμε.
Ο Ολυμπιακός ήταν μαχητικός, ήταν σκληρός χρησιμοποιώντας σωστά τα φάουλ και πήρε (λογίζεται στον Σφαιρόπουλο αυτό) πράγματα από όλους. Δούλεψε η εναέρια άμυνα της ομάδας (9 κοψίματα σύνολο, 3 ο Ντάνστον, από 2 Αγραβάνης, Πέτγουεϊ), ο Κατσίβελης ανασταλτικά έβγαλε το λάδι μαζί με τον Μάντζαρη (εναλλάξ) του Μάρκους Ουίλιαμς (σκόραρε 7 πόντους από τους 14, 15 και 23 που είχε στα προηγούμενα ματς και μοίρασε 4 ασίστ από τις 8, 6 και 7) και οι «ερυθρόλευκοι» σε μεγάλο ποσοστό ακολούθησαν πιστά το πλάνο του κόουτς.
Παρά τα 15 λάθη κοίταξαν να μη δώσουν (πολλούς) αιφνιδιασμούς στον αντίπαλο ακολουθώντας τις επιταγές του προπονητή τους που ωρύονταν από το ξεκίνημα του ματς κιόλας μετά την άστοχη επίθεση (σουτ του Λαφαγιέτ συγκεκριμένα) να γυρίσουν γρήγορα όλοι πίσω ώστε να κόψουν το τρανζίσιον των Σέρβων.
Σωστή διαχείριση μέχρι στιγμής από τον κόουτς, δίνει ανάσες και δεν δουλεύει με… το ρολόι αλλά ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα κρατώντας φρέσκο τον Σπανούλη για το τελευταίο δεκάλεπτο, ενώ φαίνεται πως θέλει να περνάει η μπάλα μέσα και να επιδιώκει παιχνίδι επιθετικό μέσα στη ρακέτα. Η φάση με τον Ντάνστον που γύρισε μετά από ντρίμπλες και τελείωσε με το αριστερό είναι ενδεικτική. Δεν βγήκε από τύχη.
Δεν είναι για να τρελαινόμαστε βέβαια… Υπάρχουν καλά δείγματα, ο Ολυμπιακός συνεχίζει με νίκες κάτι που είναι πολύ σημαντικό και φαίνεται να είναι στον σωστό δρόμο αλλά θέλει δουλειά ακόμα ώστε να εξαλειφθούν και τα νεκρά διαστήματα που έχει η ομάδα.
ΥΓ: Γνωρίζω ότι πολλοί έχουν άλλη αντίληψη και ιδέα για τον σέρβικο λαό. Ας μάθουν όμως κάτι πριν καταθέσουν τα επιχειρήματά τους. Μπορούμε να μάθουμε από αυτούς κάτι πολύ σημαντικό. Μόνο ένα: Στα δύσκολα, οι Σέρβοι γίνονται μία γροθιά. Ενωμένοι παραμερίζουν κάθε διαφορά που τους χωρίζει!
ΥΓ2: Όσοι «σταυρώνουν» τον Κώστα Σλούκα, αλήθεια, γνώριζαν ότι το μπάσκετ του Ολυμπιακού ιδρύθηκε το 1931; Χίλιες φορές για μένα, αυτοί που με ανάγκασαν δύο φορές να κλάψω από ευτυχία παρά τους… Ολυμπιακάρες που θεωρούσαν την ομάδα τσιφλίκι τους.
ΥΓ3: Πότε θα έρθει η ριμάδα η ώρα να δούμε όλη την ομάδα κανονικά. Να είναι άπαντες μέσα, υγιής και στην κατάσταση που πρέπει.
ΥΓ4: Δεν χρειάζεται καμία ειδική αναφορά στον Δημήτρη Αγραβάνη. Το παιδί παίζει και ξεδιπλώνει σιγά-σιγά τις αρετές του. Το σημαντικό είναι ότι δεν παίζει ένεκα ανάγκης.
ΥΓ5: Τρομερή κίνηση από τη μπουτίκ του Ολυμπιακού στο μπάσκετ που έφερε τα μπλουζάκια «Orthodox Brothers» με ενοποιημένο το σήμα Ολυμπιακού και Ερυθρού Αστέρα.
ΥΓ6: Μην ξεχνάτε: Στήριξη ανεξαρτήτως προσώπων σε κάτι που λατρεύεται!
ΥΓ7: Idemo Zajedno- Για Πάντα Μαζί!
Επιτρέψτε μου, αλλά δεν θα ξεκινήσω με… μπάσκετ, αλλά θα σταθώ αρκετά σε όσα συνέβησαν εκτός παρκέ στην «Kombank Arena» στο παιχνίδι με τα αδέρφια του Ερυθρού Αστέρα! Δεν γνωρίζω πόσοι από εσάς έχετε καταλάβει -προφανώς μόνο όσοι το έχετε ζήσει- πώς είναι να φωνάζουν 20.000 κόσμου σε μία ξένη χώρα, που λατρεύουν μία άλλη ομάδα, το όνομα της ομάδας που αγαπάτε εσείς και λατρεύετε. Του Ολυμπιακού! Να αποθεώνουν στο τέλος -και ενώ η αγαπημένη τους ομάδα ο Ερυθρός Αστέρας έχει μόλις ηττηθεί- τους παίκτες του Ολυμπιακού. Να φωνάζουν με περίσσιο πάθος και δύναμη φωνής πιο δυνατά το «Ολυμπιακός-Ολυμπιακός». Να μαθαίνουν για χάρη μας ελληνικά, τραγουδώντας συνθήματα στη γλώσσα μας, τραγουδώντας τον ύμνο του Ολυμπιακού.
Θα πει κανείς; «Και γι' αυτό σημαίνει ότι είναι αδέρφια;»! Όχι βέβαια. Όχι μόνο γι' αυτό. Είναι το λιγότερο. Αυτή είναι η βιτρίνα στην οποία θα θελήσουν να μείνουν πολλοί. Οι λιγότεροι, αυτοί που γνωρίζουν καλά, ξέρουν άριστα γιατί οι Delije και γενικότερα οι οπαδοί του Ερυθρού Αστέρα είναι πραγματικά ΑΔΕΡΦΙΑ! Ορθόδοξα Αδέρφια.
Πραγματικά δεν αξίζει να σταθείτε στο ότι είναι μία αδελφοποίηση του… γηπέδου. Του τζέρτζελου και του χαβαλέ. Σε αυτό που λένε ορισμένοι -που προφανώς δεν έχουν μυρίσει γήπεδο και τη ζωή του οπαδού- «έλα μωρέ, πάνε στο Βελιγράδι για την Παρτιζάν οι μεν, έρχονται οι δε στον Πειραιά με τον Παναθηναϊκό ή τον ΠΑΟΚ (σ.σ. αδελφοποιημένοι με την Παρτιζάν)».
Ούτε διατηρείται για να… υπάρχουν σύμμαχοι ανά την Ευρώπη κόντρα στον μεγάλο εχθρό αποκαλώντας τον άλλον αδελφό δίχως να τους δένει το παραμικρό, και προέβησαν σε αυτή την κίνηση μόνο για τους τύπους σε μία διάθεση απλά φιλική. Δεν περικλείεται σε κάποια… μόδα της εποχής, ούτε τους ενώνει μόνο το χρώμα το ερυθρόλευκο.
Είναι η θρησκεία τους, γι' αυτό και λέγονται «Ορθόδοξα αδέλφια». Η μαχητικότητα και το πάθος για την ομάδα τους. Ο σεβασμός… Να «ανοίγει» το πέταλο του θρυλικού Μαρακανά στα δύο για «να κατέβουν τα αδέλφια μας από την Ελλάδα» και να χειροκροτούνται από όλους.
Τα παραδείγματα είναι δεκάδες, γιατί και πώς αυτή η σχέση της ΘΥΡΑΣ 7 με τους DELIJE έχει φτάσει σε άλλα επίπεδα. Σε ανθρωπιστικά, σε κοινωνικά και πολιτιστικά. Έχει δυναμώσει, έχει ισχυροποιηθεί με αποτέλεσμα να είναι ξακουστή σε όλη την Ευρώπη. Έχει δεσμούς ιερούς πλέον.
Από το να δώσει αίμα ο ένας στον άλλον, μέχρι να πάρει θέση για το Κόσσοβο, να κάνει ειρηνική πορεία στην εκάστοτε πρεσβεία για κάποια αδικία που έχει τύχει στον αδερφό του, να τιμήσει τους νεκρούς του άλλου, να πάρει μέρος σε ποδοσφαιρικά τουρνουά και να ανταλλάξει απόψεις για τα πάντα, να μπει στη διαδικασία να μάθει τη γλώσσα του αδελφού του. Να τον προστατέψει στα δύσκολα, να τον βάλει στο σπίτι του γνωρίζοντας μόνο το όνομά του… Και πόσα μα πόσα άλλα!
Ο κόσμος μαθαίνει για την παρουσία των Σέρβων στην Ελλάδα και των Ελλήνων στη Σερβία αντίστοιχα, μόνο σε περιπτώσεις ειδικές. Άπαντες ασχολήθηκαν με αφορμή το ιστορικό ματς της «Kombank Arena», θα το ξαναπιάσουν στις 12 Δεκέμβρη στο ΣΕΦ. Έπεσαν από τα σύννεφα ακούγοντας τους Delije να τραγουδούν στα ελληνικά. Αυτοί οι δύο λαοί όμως, του Ολυμπιακού και του Ερυθρού Αστέρα, γνωρίζουν πολύ καλά τι τους ενώνει τόσο πολύ, γιατί έχουν γίνει ένα.
Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν και για τίποτα. Απλά να καταλάβει ο κόσμος ορισμένα πράγματα γιατί δημιουργήθηκε όλος αυτός ο ντόρος γι' αυτό το ιστορικό παιχνίδι. Γιατί αποκαλεί τον Σέρβο του Ερυθρού Αστέρα, αδελφό. Για κάποιον που γνωρίζει εύλογα ανατρίχιασε! Για κάποιον που δεν ήξερε απλά… έμεινε με ανοικτό το στόμα!
Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε στις 12 Δεκέμβρη είναι μία ανάλογη, αν όχι ισάξια, υποδοχή για τα αδέρφια από τη Σερβία. Την ομάδα του Ερυθρού Αστέρα και τους οπαδούς που θα έρθουν.
Αυτά για τα αδέρφια μας!
Στα του μπάσκετ τώρα…
Ο Ολυμπιακός σιγά-σιγά αρχίζει να έχει τη σφραγίδα του προπονητή του. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι υπέρμαχος της άμυνας και θέλει να ελέγχει πλήρως όλο το ματς. Αυτό είδαμε στην «Kombank Arena». Τρομερή άμυνα μέσα στη ρακέτα, που είχαμε ξεχάσει πώς είναι από τον Ολυμπιακό, καλές βοήθειες ειδικά πάνω στον Μαριάνοβιτς όπου έβγαινε και ο Πέτγουεϊ ή ο Αγραβάνης και πίεση αρκετή στην περιφέρεια. Το 18% (3/16) στα τρίποντα δεν είναι το ποσοστό του Ερυθρού Αστέρα αυτό.
Το γεγονός ότι η ομάδα σκόραρε 62 πόντους δεν με αγγίζει καν. Νίκες θέλω και μαχητικότητα. Να ματώνει ο αντίπαλος να πετύχει καλάθι. Επιτέλους βλέπουμε άμυνα. Γι' αυτήν ακούγαμε πέρσι και φέτος στις αρχές (δεν είναι καθόλου μομφή για τον Μπαρτζώκα, οι παίκτες παίζουν άμυνα, όχι ο κόουτς) αλλά… άμυνα δεν βλέπαμε.
Ο Ολυμπιακός ήταν μαχητικός, ήταν σκληρός χρησιμοποιώντας σωστά τα φάουλ και πήρε (πιστώνεται στον Σφαιρόπουλο αυτό) πράγματα από όλους. Δούλεψε η εναέρια άμυνα της ομάδας (9 κοψίματα σύνολο, 3 ο Ντάνστον, από 2 Αγραβάνης, Πέτγουεϊ), ο Κατσίβελης ανασταλτικά έβγαλε το λάδι μαζί με τον Μάντζαρη (εναλλάξ) του Μάρκους Ουίλιαμς (σκόραρε 7 πόντους από τους 14, 15 και 23 που είχε στα προηγούμενα ματς και μοίρασε 4 ασίστ από τις 8, 6 και 7) και οι «ερυθρόλευκοι» σε μεγάλο ποσοστό ακολούθησαν πιστά το πλάνο του κόουτς.
Παρά τα 15 λάθη κοίταξαν να μη δώσουν (πολλούς) αιφνιδιασμούς στον αντίπαλο ακολουθώντας τις επιταγές του προπονητή τους που ωρύονταν από το ξεκίνημα του ματς κιόλας μετά την άστοχη επίθεση (σουτ του Λαφαγιέτ συγκεκριμένα) να γυρίσουν γρήγορα όλοι πίσω ώστε να κόψουν το τρανζίσιον των Σέρβων.
Σωστή διαχείριση μέχρι στιγμής από τον κόουτς, δίνει ανάσες και δεν δουλεύει με… το ρολόι αλλά ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα κρατώντας φρέσκο τον Σπανούλη για το τελευταίο δεκάλεπτο, ενώ φαίνεται πως θέλει να περνάει η μπάλα μέσα και να επιδιώκει παιχνίδι επιθετικό μέσα στη ρακέτα. Η φάση με τον Ντάνστον που γύρισε μετά από ντρίμπλες και τελείωσε με το αριστερό είναι ενδεικτική. Δεν βγήκε από τύχη.
Δεν είναι για να τρελαινόμαστε βέβαια… Υπάρχουν καλά δείγματα, ο Ολυμπιακός συνεχίζει με νίκες κάτι που είναι πολύ σημαντικό και φαίνεται να είναι στον σωστό δρόμο αλλά θέλει δουλειά ακόμα ώστε να εξαλειφθούν και τα νεκρά διαστήματα που έχει η ομάδα.
ΥΓ.: Γνωρίζω ότι πολλοί έχουν άλλη αντίληψη και ιδέα για τον σέρβικο λαό. Ας μάθουν όμως κάτι πριν καταθέσουν τα επιχειρήματά τους. Μπορούμε να μάθουμε από αυτούς κάτι πολύ σημαντικό. Μόνο ένα: Στα δύσκολα, οι Σέρβοι γίνονται μία γροθιά. Ενωμένοι παραμερίζουν κάθε διαφορά που τους χωρίζει!
ΥΓ.2: Όσοι «σταυρώνουν» τον Κώστα Σλούκα, αλήθεια, γνώριζαν ότι το μπάσκετ του Ολυμπιακού ιδρύθηκε το 1931; Χίλιες φορές για μένα, αυτοί που με ανάγκασαν δύο φορές να κλάψω από ευτυχία παρά τους… Ολυμπιακάρες που θεωρούσαν την ομάδα τσιφλίκι τους.
ΥΓ.3: Πότε θα έρθει η ρημάδα η ώρα να δούμε όλη την ομάδα κανονικά. Να είναι άπαντες μέσα, υγιείς και στην κατάσταση που πρέπει.
ΥΓ.4: Δεν χρειάζεται καμία ειδική αναφορά στον Δημήτρη Αγραβάνη. Το παιδί παίζει και ξεδιπλώνει σιγά-σιγά τις αρετές του. Το σημαντικό είναι ότι δεν παίζει ένεκα ανάγκης.
ΥΓ.5: Τρομερή κίνηση από την μπουτίκ του Ολυμπιακού στο μπάσκετ που έφερε τα μπλουζάκια «Orthodox Brothers» με ενοποιημένο το σήμα Ολυμπιακού και Ερυθρού Αστέρα.
ΥΓ.6: Μην ξεχνάτε: Στήριξη ανεξαρτήτως προσώπων σε κάτι που λατρεύετε!