Σαββατόβραδο στο σπίτι… Τι καλύτερο;
Να μετράς αντίστροφα τις ημέρες… Τις ώρες… Τα λεπτά. Για να ξεκινήσεις, να πας στο γήπεδο. Να πας στο Καραϊσκάκη. Φοράς τα… καλά σου. Την ερυθρόλευκη, παίρνεις και ένα μπουφανάκι, ίσως. Κι αυτό κόκκινο. Να ταιριάζει. Ξεκρεμάς το κασκολάκι από τον τοίχο… Από τη μία το έμβλημα. Ο Έφηβος. Από την άλλη, μία λέξη. Μία λέξη… τρόπος ζωής. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Κόκκινο, λευκό, ριγωτό κασκολάκι. Σαν την τιμημένη φανέλα… Λίγο… ταλαιπωρημένο, από τα πολλά πέρα-δώθε, στα διάφορα γήπεδα, που έχει ταξιδέψει. Μαζί σου. Δεμένο στο χέρι σου…
Ψάχνεις στο πορτοφόλι σου, βρίσκεις τα εισιτήρια… Ο κολλητός σου θα σε περιμένει στη γωνία, στο καφέ απέναντι. Εκεί έχετε δώσει ραντεβού. Δύο ώρες πριν τη σέντρα. Δεν βλέπεις την ώρα… Μία μικρή βόλτα, στη στοά. Καθιερωμένο… πιτ στοπ στην μπουτίκ. Όλο και κάτι θα πας στο ταμείο. Έστω και ένα νέο μπρελόκ. Ήρθε η ώρα να βγάλεις το παλιό… Έχει γράψει κι αυτό πολλά… χιλιόμετρα. Στην τσέπη σου, σε όλα τα γήπεδα… Θα πάρεις κάτι απλό, σκέφτεσαι. Όπως και το παλιό. Το σήμα. Απλό. Δεν χρειάζεται κάτι περισσότερο. Κλειδώνεις. Και ξεκινάς…
Αποφασίζεις να αφήσεις το αυτοκίνητο. Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για… τη βόλτα. Κατεβαίνεις στον ηλεκτρικό και επιβιβάζεσαι. Αρχίζεις τη διαδρομή σου, προς το Καραϊσκάκη. Δεν είσαι μακριά… Σύντομα θα είσαι εκεί… Η διαδρομή περνάει γρήγορα, χαζεύεις στο κινητό ένα βίντεο από μία καλή νίκη, επί του ΟΦΗ… Τόσες και τόσες έχει πάρει η ομαδάρα, άλλωστε. Σηκώνεις το βλέμμα και βλέπεις να ξεπροβάλλει, μετά τη στροφή, το… σπίτι. Έφτασες…
Κατεβαίνεις και αμέσως σε… τυλίγει αυτή ατμόσφαιρα. Αυτή η μυσταγωγία… Ακούς τις πρώτες ιαχές «Ολυμπιακός! Ολυμπιακός!» από μερικά παιδιά που περνούν πιο κει. Οι πλανόδιοι διαλαλούν την πραμάτεια τους. «Κασκολάκι, φανελίτσα, φουτεράκι παιδιά!»… Παραδίπλα ένας πουλάει τον… καθιερωμένο, όσο και παραδοσιακό πασατέμπο. Μαζί με άλλα… ξηροκάρπια. Καλή παρέα για το γήπεδο, πέραν της παρέας σου…
Φτάνεις στο καφέ. Βρίσκεις το κολλητάρι σου να συζητάει με κάτι άλλους ΓΑΥΡΟΥΣ και η πρώτη κουβέντα που πιάνεις είναι «στο είπα ότι θα τον βάλει βασικό…». Αδιόρθωτος, προπονητής έπρεπε να γίνει. Το ίδιο και εσύ βέβαια. 9,5 στις 10 φορές συμφωνείτε, άλλωστε. Τη… μισή που διαφωνείτε, δεν τα χαλάτε κιόλας… Του δίνεις το εισιτήριο και τραβάτε για μπουτίκ. Τα παιδιά στο Red Store σε χαιρετάνε εγκάρδια, έχετε γίνει φίλοι πια… Δεν το κάνουν από ανάγκη. Το νιώθουν. Παίρνεις το μπρελοκάκι, πληρώνεις. Από κοντά ο κολλητός, με νέο φουτεράκι. «Group B, έχει πάνω Ερυθρό Αστέρα. Το ζαχαρώνω καιρό, ήρθε η ώρα να το πάρω», σου λέει. Εσύ έχεις το κασκόλ. Αρκεί…
Πλέον δεν σε κρατάει η… υπομονή σου. Χτυπάς το εισιτήριο στο μηχάνημα. Γυρίζει το τουρνικέ και μπαίνεις. Κάνεις ένα τελευταίο πιτ στοπ, στην καντίνα του γηπέδου. Παίρνεις το αναψυκτικό σου και βγάζεις από την τσεπούλα το σακουλάκι με το πασατέμπο. Να περάσει η ώρα, μέχρι να αρχίσει το ματς. Μετά έχει φωνή… Κάθεσαι στη θέση σου και ξανά… Κοιτάς γύρω σου ξανά. Τα φώτα. Τον κόσμο, τη μεγάλη ταμπέλα με το όνομα του Ολυμπιακού και τα δύο εμβλήματα, πάνω από τα VIP. Τα δημοσιογραφικά που ήδη γεμίζουν. Βλέπεις, δεξιά και αριστερά, τον κόσμο να πηγαίνει και να έρχεται. Να βγάζει φωτογραφίες. Να βρίσκει την θέση του και να κάθεται. Την 7 να έχει ήδη αρχίσει το… τελετουργικό. Τα πρώτα συνθήματα ακούγονται…
Η ομάδα βγαίνει για ζέσταμα. Αποθέωση, όπως και πριν από λίγη ώρα, όταν βγήκαν μόνο οι τερματοφύλακες. Μεγάλη παιχτάρα ο Σα, πάντα το ‘λεγες… Ο Πρόεδρος έκανε άριστα που τον κράτησε εδώ. Έχεις αρχίσει να… μην μπορείς να καθίσεις, τα συνθήματα δυναμώνουν και η θέση σου μοιάζει… βασανιστήριο. Θες να σηκωθείς, να τραγουδήσεις…
Ο Θρύλος μπαίνει στο γήπεδο, παρατάσσεται. Ακούς τον ύμνο και κρυφά, δεν το δείχνεις, το κρατάς για σένα, συγκινείσαι… Όπως κάθε φορά που τον ακούς. Με τα χέρια υψωμένα τον τραγουδάς κι εσύ. Μαζί με την 7 και με όλο το γήπεδο. «Έχεις δύναμή σου, Ολυμπιακέ…». Στη σέντρα ο Θρύλος, ο διαιτητής σφυρίζει… Κάθεσαι στη θέση σου και σκέφτεσαι: «Σαββατόβραδο στο σπίτι…. Τι καλύτερο;»… Σε 20 δευτερόλεπτα είσαι και πάλι όρθιος...
Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!Διαβάστε επίσης
Να παίξουν όλοι για… δύο
Τα παιχνίδια, όπως αυτό με την Μπάγερν Μονάχου, χρειάζονται… διπλή προσπάθεια. - Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Δεν σταματιέται…
Τυχαίο το περιστατικό με τη φωτογραφία. Αλλά τόσο ταιριαστό, μετά τη χθεσινή νίκη… - Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Να αναγνωρίζει, πρώτος, τα επιτεύγματά του!
Ο Ζοζέ Σα είπε την αλήθεια. Και αυτή η αλήθεια στέλνει μήνυμα, για τη συνέχεια… - Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
Σοβαρότητα, ναι… Άγχος, όχι
Ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα και πρέπει να πάει στο «Κλεάνθης Βικελίδης» για να νικήσει. Όχι για να δείξει τι αξίζει. Αυτό το ξέρουμε. - Γράφει ο Θωμάς Μπίχτας.
